به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ اولین روز هفته دولت است و از این رهگذر، فرصتى است تا کمی تامل کنیم و به آن چه در گذر شتابزده زمان پنهان مانده، نظر افکنیم و مجموعه اقدامات دولت را در بخش های مختلف اعم از اقتصادی و سیاسی بررسی و بازخوانی کنیم.
اگر به قبل از شروع انتخابات 92 نگاهی بیندازیم رییس جمهور روحانی شعار هایی با محوریت «معجزه ی اقتصادی» آن هم با ترحم کدخدا بخوانید شیطان بزرگ، با کمک شانتاژ و پروپاگاندای رسانه‌های همسو و از فضای انفعال اصولگرایان نهایت استفاده را برد و رای نه چندان خیره کننده‌ای را بدست آورد!
این فضای «حباب گونه» که در ذیل خود از واقعیت دور و به شعار نزدیک است موفق شد افکار عمومی را با تمام نارضایتی های مردمی از عملکرد دولت تدبیر و امید (قبل از برجام)، و تا قبل از روشن شدن وضعیت برجام با خود همراه کند اما دوران پسابرجام به عنوان زمانی که دولت یازدهم روی آن بسیار حساب باز کرده بود برای دولت تدبیر، نقش «تک ماده اقتصادی» را داشت، اما با گذشت حدود 7 ماه از این تفاهم نامه در حوزه هسته‌ای، اکثریت مردم حتی همان بدنه اجتماعی حامی دولت روحانی متوجه فقدان اثر بخشی برجام و اشتباه راهبردی دولت یازدهم در گره زدن سرنوشت کشور آن هم به مدت سه سال به برجام شدند.
وعده های انتخاباتی رییس جمهور روحانی قبل از انتخابات!
1- برنامه مدون من علاوه بر راه حل های [بلندمدت] برای رفع این مشکلات؛ راه حل های کوتاه مدت یک ماه و ۱۰۰ روزه برای حل مشکلات ومعضلات اقتصادی، اجتماعی و سیاست داخلی و خارجی پیش بینی شده است که ما می توانیم در یک فرصت کوتاه شاهد تحول اقتصادی باشیم.
2- ما برای اشتغال یک برنامه جدی خواهیم داشت و من جدی ترین برنامه اقتصادی ام در ماه‌های اول حل معضل اشتغال است و مخصوصا برای آنهایی که تحصیل کرده دانشگاه‌ها هستند و وقتی این مشکل حل شد خود به خود ما می توانیم دانشجویان تحصیلکرده خارج از کشور را هم به داخل کشور جذب کنیم و استفاده کنیم.
3- سانتریفیوژها باید بچرخد و زندگی مردم نیز باید بچرخد؛ باید یادمان باشد کشور توسعه می خواهد؛ ما برای بمب که هسته ای نمی خواهیم، به دنبال توسعه ایم و اگر دنبال توسعه هستیم باید درست رفتار کنیم و این بسیار تدبیر می خواهد.
4- کشور بزرگ ایران نباید این همه بیکار داشته باشد؛ در طول هشت سال گذشته فقط 500 هزار شغل در کشور ایجاد شده که در شأن ملت ایران نیست. بیکاری را در مرحله نخست کاهش و در محله‌ی بعد در اندازه عادی بین‌المللی قرار می دهیم، نخستین قدم، مهار بیکاری است و در مرحله دوم هم در این کشور به جای نفاق و فاصله، باید فعالیت اقتصادی، فرهنگی و سیاسی کشور بازگردد.
5- کارخانه‌های کشور بین 20 تا 40 درصد در حال فعالیت هستند، ما باید همه مراکز تولیدی را به فعالیت کامل 100 درصدی برسانیم و این کار امکان‌پذیر است.
6- اساس برنامه اقتصادی من، بر دو محور تولید ثروت ملی و توزیع عادلانه ثروت است، مهمترین اقدام برای افزایش ثروت ملی بهبود فضای کسب و کار و رونق در تولید است باید نقدینگی را به سمت تولید هدایت کنیم. باید با رانت‌خواری و فساد مبارزه کرد و تسهیلات لازم را در اختیار تولیدکنندگان قرار داد.
7- هر روز یک کارخانه تعطیل می‌شود همه در حال بیکار شدن هستند.
8- شعار من نجات اقتصاد ایران است.
و ... این تنها گزیده‌ای از ده‌ها وعده رییس جمهوری است که محقق نشده است.
چند نمونه از دستاورد های اقتصادی برجام برای مردم!
مدتی است در محافل سیاسی و و خروجی های خبرگزاری ها تحلیل هایی مبنی بر یک دوره ای شدن رییس جمهور روحانی است. این صرفاً یک فرضیه است که می‌توانند به واقعیت تبدیل شود!
از جمله اخباری که در سال جاری در خصوص رکود و تعطیلی و نیمه تعطیلی کارخانه ها تا به امروز گزارش شده است؛ عبارتند از:
۱- ۸۰ کارخانه و کارگاه شهرستان بروجرد در حال تعطیلی
۲- ۱۰۰ کارخانه لوازم خانگی تعطیل شد
۳- بیش از ۷۰ درصد کارخانه های قزوین تعطیل است
۴- بیکاری حدود هزار کارگر از نیمه دوم سال گذشته در صنعت کاشی
۵- خبر رئیس خانه صنعت از تعطیلی ۴۵ درصدی واحدهای صنعتی کوچک
۶- اخراج کارگران برخی صنایع به علت رکود اقتصادی مانند واحدهای تولیدی کاله، پارس سرام، آی تی آی و ...
حال به نظر می‌رسد سیاست های اقتصادی دولت شکست خورده است و دولت فعلی که از ابتدا نگاهش به خارج از مرزها بود تا معجزه‌ای رخ بدهد این نگاه و سیاستش هم نا فرجام مانده است.
مواضع رئیس سازمان انرژِی اتمی، وزرای امور خارجه، اقتصاد و ... در نهایت آخرین اقدام عملی کدخدا یعنی سرقت 2 میلیارد دلاری آنها نشان از اشتباه محاسباتی حسن روحانی دارد و همه این ها یعنی زنگ خطری برای رییس جمهور روحانی.
حالا می‌شود گفت که ارتباط بین مشکلات اقتصادی با تحریم‌ها فقط یک ادعای واهی است که در دوران پسا برجام برای بدنه اجتماعی جامعه و توده مردم هم دیگر نخ‌نما شده است.
