چرا پیگیری حقوق‌های نجومی الزام است؟

خبرنامه دانشجویان ایران: روز گدشته رهبر معظم انقلاب در دیدار با رئیس جمهور و اعضای هیات دولت به لزوم پیگیری حقوق های نجومی در تمام قوا و سازمانها پرداختند.(اینجــــا) ایشان با اشاره به اینکه در این موضوع اعتماد مردم در این قضیه ضربه فراوانی خورده است، (زیرا مردم و جوانان تحصیلکرده دریافتهای خود را با این دریافتهای غیرعادلانه مقایسه می‌کنند و این سؤال را می‌پرسند که بر اساس چه معیار و امتیازی و به دلیل انجام کدام کار ویژه این حقوقها پرداخت شده است؟)، به نقد مسئله مزبور پرداختند.

به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ از لحاظ قانونی اختلاف حقوق یک مدیر دولتی با زیردست-کارمند یا کارگر- نباید بیش از 7 برابر باشد؛ حال آنکه با در نظر گرفتن حقوق های نجومی و میلیاردی چگونه می توان به تحقق قانون در کشوری که مبنای دینی و اسلامی دارد، امیدوار بود.

ضمنا این حقوق ها از بخش بیت المال و قسمت دولتی است نه خصوصی که قابل توجیه باشد. در روزهایی که قشر ضعیف جامعه تمام تلاش خود را صرف نیاز های ضروری نموده، بیش از 3 میلیون جویای کار داریم، آیا انصاف است عده ای قلیل بدون هیچ گونه دغدغه و تردید بیشترین درآمد ها را داشته باشند و این فاصله طبقاتی روند صعودی داشته باشد؟

در جامعه ای که عمدتا و بصورت فراگیر(بویژه در قشر های پایین) ذهنیت دستیابی به خواسته ها با رابطه و پارتی انگاره ای مهم تلقی می شود، وجود حقوق های نجومی و عدم برخورد با خاطیان باعث تقویت این ذهنیت می گردد که خود سمی مهلک در بلند مدت برای رشد و شکوفایی استعداها می باشد. همچنین تداوم این ذهنیت منجر به ایجاد باور و تثبیت در بلند مدت می انجامد که خود موجبات بسیاری از چالش ها از جمله فرار مغزها، ناهنجاری های اجتماعی و ... در افراد خواهد شد.

زیر سوال رفتن عدالت فردی و اجتماعی: در نظامی که عدالت از ارکان اصلی تلقی گردیده و الگوهایی از قبیل امام علی علیه السلام در نحوه تحقق عدالت دارد، چشم پوشی از حقوق های نجومی منجر به سلب اعتماد مردم، بی اعتقادی به مبانی و نهایتا تلاش جهت تغییر مسببن شرایط موجود به هر قیمت می انجامد.

ریشه مشکل حقوقهای نجومی را می بایست پذیرش و رفتار براساس مبانی مدیریت غرب و برخورد با مسببین براساس مبانی مدیریت اسلامی دانست؛ مثلا اگر فردی نقض قانون یا اشتباهی-کوچک یا بزرگ- انجام دهد، ابتدا بحث حفظ آبروی فرد براساس آیین اسلامی مطرح می شود که این مسئله افراد بی اعتقاد را جرات بخشیده است؛ از سوی دیگر برخورد مسئولین با مواضعی مثل: ذخایر انقلاب دانستن این مدیران، خود مدیران باید استعفا دهند و... نیز دارای تاثیر به سزایی است.

سر و ته یکی شدن همه مدیران: وقتی با مدیران خاطی برخوردی انجام نشود منجر به ایجاد ذهنیت اینکه همگی با یکدیگر ارتباط دارند و از حقوقها بهره می برند، می شود. کسی که وابسته به این مدیران نبوده و خرده شیشه ای ندارد یقینا در برابر هرگونه انحراف و حقوق نجومی می ایستد اگرنه شایعه و شائبه هایی در این زمینه رخ خواهد داد؛ از طرف دیگر عملکرد مدیران درستکار و جهادگونه نیز خدشه دار خواهد شد.

ترویج ظلم امراض حیات اداری سازمانها: اگر برخورد با گیرندگان حقوق های نجومی قاطع نباشد موجب ترغیب دیگران جهت بدست آوردن حقوق بیشتر از طریق رشوه و... (با استدلال تحت ظلم قرار داشتن) می شود. مسئله ظلم و ستم مهمترین چالش حقوق های نجومی است چراکه همه می دانیم «حکومت با کفر می ماند اما با ظلم خیر».

شکل گیری طبقه اشرافیت اسلامی: به مانند دوران جاهلیت، طبقه ای از مرفهین دارای قدرت و ثروت شکل خواهد گرفت که عنان همه امور را در دست خواهند داشت. دیگر انقلاب اسلامی مفاهیم خود را از داده و جز ظاهری از آن نخواهد ماند. دیگر چرا نظام سرمایه داری را مقابل خود بدانیم وقتی خود در سرمایه داری و پایمال حقوق زیردستان خود از آنها حرفه ای تر هستیم؛ این موضوع نهایتا به بی معنی شدن مبارزه و تسلیم در برابر دیگران به بهانه قدرت بیشتر خواهد شد.

در واقع چنین اتفاقاتی در بر دانده فرصت هایی نیز می باشد؛ فرصت هایی از قبیل نشاندن سرمایه داران و خاطیان سر جای خود با اشد مجازات که نه تنها به بازگشت اعتماد عمومی شده بلکه نمادی خواهد بود که مدتها می تواند بازدارنده افراد از چنین خطاهایی باشد.