پاس‌کــاری با برجـــام!

خبرنامه دانشجویان ایران: به  نظر می سد دست تنها بودن حمایت روحانی از برجام باعث شده است که وزیر، وزارتخانه ای که «علل الظاهر» کمتر نزدیکی با ماجرای برجام دارد، نیز همراهی خود را با برجام اعلام کند.

به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ اواخر هفته گذشته بود علی جنتی در دیدار با مردم اردبیل اعلام داشت که "تحریم ها ملت ایران را خفه کرد، اگر برجام نبود باید مثل صدام با فروش نفت غذا دریافت می کردیم، فروش نفت 2.5 برابر شده و ....

جالب اینجا است که طی ماه های اخیر مسئولین و رئیس جمهور هر کدام به نوبت عامل همه مشکلات را دولت قبل تحریم ها اعلام کرده اند.که نکته قابل توجه در این مسئله پرداختن دولت به مسائل فرعی و حواشی به جای اصل است.

اما سرمنشا این نوع رفتار برای چیست؟
هرگاه فشار یا خواسته ای به بالاترین بخش خود رسید، مسئولین به تحریف اذهان پرداختند، ماجرای کنسرت ها نمونه این مسئله است.

به عبارت دیگر همان طور که کشور هایی مثل آمریکا از ورزش استفاده ای ابزاری برای تحریف اذهان به مسائلی چون المپیک و جام جهانی دارند، در دولت نیز همین سیاست با پرداختن به بزرگ نمایی مسائل کوچک دنبال شده است.

حال جالب آن است همه اقدامات در بیان مسئولین نهایتا منتهی به منویات رهبر انقلاب می شود!. در واقع سوال اصلی مردم این است که کشور در چه شرایطی به سر می برد؟ اگر همانطور که رئیس جمهور گفته اند: «خزانه خالی است» پس حقوق های نجومی و چند برابر شدن حقوق مسئولین ارشد(استانداران و..) از کجا ناشی می شود؟ اگر دولت به تعبیر وزیر ارشاد زنجیر را بوسیله برجام از دست و پای این ملت باز کرد، پس نتایج آن چرا برای مردم ملموس نیست؟ اگر آمریکا و ابر قدرتها حلال مشکلات هستند، چرا گرهی از زندگی مردم باز نشده است؟ آیا با خلق برجام 2 و 3 و... مشکلات حل می شود؟ تا کجا باید عقب نشست؟ اگر تقصیرات بر گردن دولت قبل است، چرا مسئولیت تشکیل دولت را بر عهده گرفتید؟

حقیقت آن است این مشکلات و کلیت آن تنها برای ما رخ نداده است، بیشتر کشور های دیگری نیز رویای پیشرفت، رفاه، الگو شدن و... را داشته اند؛ نقطه تمایز بخش بین کشورها نه مشکلات بلکه چگونگی حل مشکلات بوده و هست. اینکه بخواهیم مشابه آلمان یا ژاپن مشکلات را حل کنیم یا امارات و عربستان را الگو قرار دهیم. راه پیشرفت و خودکفایی با تکیه به خود راهی موهوم و خیالی نیست، راهی است که جز با صداقت، تلاش و جهاد قابل دسیابی نیست.

دولت یازدهم علی رغم همه تلاشها در زمینه دیپلماسی بین الملل و اقتصاد، می بایست در زمینه عدم تحقق وعده ها و هزینه فرصت از دست رفته پاسخگو باشد. به نظر می رسد بیان واقعیت ها و پرداختن به مسائل اصلی کشور (اشتغال، تورم، رکود، ازدواج و ...) بدون اغراق، در کنار تلاش و تکیه بر توانمندی های بومی می تواند گره گشای بسیاری از چالش ها باشد. بهتر است به جای وعده های پوچ و تو خالی امید مردم را نسبت به آینده ای بهتر ناامید نکند.

هیچکس توقع حل مشکلات را در کوتاه مدت از دولت و مسئولین نداشته و ندارد، در همین راستا در کنار مردم بودن و اهتمام به اجرای برنامه های مدون(توسعه، سند چشم انداز و اقتصاد مقاومتی)، ابزاری کارآمد برای عبور از چالش ها می باشد.