به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ جمعی از دانشجویان این دانشگاه با در دست داشتن شاخه‌های گل و بستن سربندهایی که منقش به نام مقدس ائمه اطهار (ع) بود، در جلوی درب اصلی دانشگاه حضور داشتند تا پیکر پاک این دو شهید را به سمت جایگاه خاکسپاری تشییع کنند.
پلاکاردهایی که بر روی آن تصاویر شهدای دفاع مقدس، شهدای مدافع حرم حضرت زینب(س)، شهدای فناوری هسته ای و شهدای امر به معروف و نهی از منکر نقش بسته بود در نقاط مختلف دانشگاه نصب شد و جملات تامل برانگیزی بر روی این پلاکاردها دیده می شد،جملاتی نظیر "شهادت زیبا است اما حفظ بیرق انقلاب زیباتر"، "ما ایستاده ایم" و ...همچنین فضاسازی بسیار زیبایی در محل دفن شهید صورت گرفته بود که نشانگر تلاش گسترده برای برگزاری هرچه باشکوه‌تر این آیین بود.
نیازی به این حرف کلیشه ای نیست که طبق معمول، طیف های گسترده دانشجویان با ظاهرهای مختلف در این مراسم حضور داشتند و همگی، یک صدا به پیشواز این دو شهید عزیز آمدند. به راستی چه نیروی عظیمی در این استخوان های مطهر است که یک تنه در مقابل سیل عظیم تهاجمات فرهنگی غرب می ایستند و نقشه ها را خنثی می کنند.
از جنب و جوش و ولوله ای که بین دانشجویان راه افتاده، می شود فهمید شهدا در نزدیکی هستند. بالاخره شهدا با ذکر "یا حسین" به دستان دانشجوها سپرده می شوند. شعر ماندگار "کجایید ای شهیدان خدایی" مولانا و شعارهایی در حمایت از ولایت، زمزمه ی دانشجویان همراه شهدا، تا محل خاکسپاری بود.
جایگاهی که برای قرار دادن پیکر پاک شهید در هنگام برگزاری مراسم در نظر گرفته شده بود به صورت تلفیقی از عکس‌های مقام معظم رهبری، شهید خلیلی، شهدای هسته ای و سنگرهای جبهه‌ها آراسته شده بود و عکس شهدای دانشگاه نیز در کنار این جایگاه قرار داده شده بود.
قبل از تدفین شهدا، آقای شاکرنژاد به قرائت کلام الله مجید پرداخت و شخصیت هایی از جمله آیت‌الله محمدی تاکندی نماینده سابق مجلس خبرگان رهبری، حجت الاسلام و المسلمین علیرضا پناهیان و امیر سرتیپ دربندی به ایراد سخنرانی پرداختند.
روضه ی حضرت زهرا(س) آقای پناهیان و روضه ی حضرت علی اصغر (ع) سرتیپ دربندی اشک های دانشجویان را روان کرد اما جایی ناله های دانشجویان بلند شد، که وقت تلقین شهدا رسید. طبق شرع، بعد از "اسمع افهم" باید نام میت به همراه نام پدرش گفته شود اما این دو عزیز بی نام و نشان بودند، سکوت مراسم را فرا گرفت؛ وقتی آقای پناهیان، شهید را با نام "عبدالله بن عبدالله" خطاب کرد، دانشجویان با صدای بلند گریستند.
از همین لحظه به بعد، دانشجویان افتخار خواهند کرد که این دو عزیز مهمان همیشگی دانشگاهشان هستند.
ای عبدالله بن عبدالله دعای خیرت را بدرقه ی زندگی این دانشجویان کن.
این ریشه های مانده در خاک دلشوره‌ی طوفان ندارند/پایان این افسانه ها چیست؟/افسانه ها پایان ندارند
