سال های اولیه ورود و نفوذ موبایل به خانواده، دستگاه های تلفن همراه در مقایسه با انواع گوناگون فعلی شان، پیشرفت و جذابیت چندانی نداشتند. ولی همیشه و از همان ابتدای راه حتی بدون پیشرفت و جذابیت، کمک حال خوبی برای پدر و مادر ها به شمار می رفت.
خبرنامه دانشجویان ایران: Android، به زبان ساده سیستم عاملی است برای دستگاه های موبایل و گوشی های هوشمند که توسط بیش از 30 کمپانی معروف پشتیبانی می شود. آندروید «اوپن سورس» است و توسعه دهندگان می توانند با استفاده از Android SDK برنامه های مختلفی برای این سیستم عامل بنویسند. در واقع آندروید بستری را فراهم می کند تا برنامه نویسان بتوانند هر چه سریع تر و بهتر برنامه هایی بسازند که از تمام ویژگی های یک گوشی هوشمند استفاده کند. آندروید امکان استفاده از توابع داخلی گوشی موبایل همچون شماره گیری، فرستادن SMS با استفاده از دوربین گوشی را به برنامه نویسان می دهد تا بتوانند اپلیکیشن های قدرتمند و کاربردی برای کاربران بسازند. همین اپلیکیشن ها امروز بر روی گوشی بسیاری از کاربران نصب شده و وقت زیادی هم ار آنها می گیرد. این اپلیکیشن ها چقدر مفید و چقدر مضر هستند؟ چه کارکردهایی دارند؟ چقدر باید به آنها اعتماد کرد؟ چقدر برای بچه ها مناسب هستند؟ در این گزارش مروری بر دنیای تازه وارد اما سریع و پرشتاب اندروید می اندازیم.
به گزارش خبرنگار سرویس فناوری اطلاعات «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ آن روزها و سال های اولیه ورود و نفوذ موبایل به خانواده، دستگاه های تلفن همراه در مقایسه با انواع گوناگون فعلی شان، پیشرفت و جذابیت چندانی نداشتند. ولی همیشه و از همان ابتدای راه حتی بدون پیشرفت و جذابیت، کمک حال خوبی برای پدر و مادر ها به شمار می رفت. مثلا می شد بچه های شش تا دو سال را با پخش و تکرار هزارباره یکی از موسیقی های زنگ موبایل آرام و سرگرم کرد.
آن موقع بزرگ ترین نگرانی پدر و مادرها این بود که کودکشان به اشتباه شماره کسی را نگیرد و مثلا این اشتباه کودک منجر به افزایش پول قبض موبایل نشود. آرام آرام امکانات بیشتری به موبایل ها اضافه شد. بلوتوث و امکان رد و بدل کردن فیلم و عکس باز هم موجبات خوش خدمتی دستگاه های تلفن همراه را برای والدین فراهم کرد. مادر محترم می توانست به تعداد کافی فیلم و شعر و ترانه مورد علاقه کودکش را در دستگاهش داشته باشد تا بتواند در بزنگاه های سخت و بهانه گیری های کودکش به آنها به چشم یک نجات دهنده نگاه کند.
لوبیای سحرآمیز
ظاهرا هر چه امکانات دستگاه های تلفن همراه بیشتر می شود، میزان و قدرت نفوذ آنها در خانواده و کودکان افزایش می یابد. والدین برای آرام کردن کودکان خود به جای حرف زدن با آنها و در آغوش گرفتنشان و توجه کردن به آنها فورا موبایل را روشن کرده و دست کودک می دهند تا آرامش کنند. کودک بی گناه از همه جا بی خبر هم، از این حد از انعطاف پدر و مادرش استقبال می کند و ترجیح می دهد اسباب بازی های ساکت و غیر جذاب خودش را کنار بگذارد و با اسباب بازی های جذاب پدر و مادرش مشغول باشد.
اما مشکل اینجاست که الان دیگر کودک ما به دیدن چند عکس و پخش موسیقی قانع نمی شود. چیزهای بیشتری می خواهد. کودک چهار،پنج ساله ما به شکلی قابل قبول و باور نکردنی می داند چگونه باید با موبایل هایی با سیستم عامل آندروید ارتباط برقرار کند. می داند چگونه و به شکل و کیفیتی بازی ها را دانلود کند و آنها را امتحان کند و وقتی خسته شد، آن را از موبایل حذف کند. در یک کلام کودک ما در استفاده از موبایل های هوشمند تسلط خوبی دارد. ناگفته نماند که پدرها و مادرها از این اتفاق تسلط کامل کودکان بر استفاده از موبایل های هوشمند افتخار می کنند و آن را نشانه نبوغ کودک خود می دانند.
از میان این همه راه
نمی خواهیم اینجا از مضرات و آسیب های تلفن های همراه برای کودکان بگوییم. بلکه می خواهیم بدانید کودکی که توانسته در مدت کوتاهی از عمرش به استفاده از این سیستم های های هوشمند تلفن همراه مسلط شود آیا می تواند سیستم کند و آرام مدرسه و تدریس قطره چکانی در طول 9 ماه تحصیلی را تحمل کند؟ آیا استفاده مداوم از این سیستم های هوشمند امکان ندارد مانع رشد خلاقیت در کودک ما باشد؟
کودکی که سرعت و قدرت رسانه ای مثل تلفن همراه و سیستم های هوشمند اندروید را تجربه می کند، تحمل سکون و تحصیل آرام، برایش سخت و سیستم مدرسه برایش غیرجذاب می شود. انگیزه های تحصیلی اش کمرنگ می شود. به خانه می آید که سراغ موبایل بزرگترهایش برود، اگر خودش موبایل نداشته باشد! اخیرا هم که حضور تبلت ها اوضاع را پیچیده تر کرده است، پدر و مادرها بر این عقیده اصرار دارند که برای کودک خود تبلت تهیه کنند تا به خودشان و دیگران اثبات کنند که به فرزند خود احترام گذاشته اند.
اینجاست که ما ناخواسته کودکمان را در چندراهی زندگی قرار می دهیم و او نمی داند از کدام راه برود. راهی که برایش جذاب است و یا راهی که باید برود و وظیفه تعریف شده اوست؟
راه را شما انتخاب کنید.
طبیعی است که ما قصد نداریم به شما بگوییم کودکتان را از موبایل های هوشمند و استفاده از آن دور نگه دارید. اصلا چنین چیزی امکان پذیر نیست. ولی می شود روی استفاده بچه ها و کیفیت استفاده از موبایل و تبلت های هوشمند برای آنها نظارت دقیق و هدفمند و آگاهانه داشت.
• در اولین قدم سعی کنید کودکان تا می توانند و تا جایی که امکان دارد، دیرتر با موبایل آشنا شوند.
• شما می توانید برای کودکانتان قانون بگذارید که فقط در ساعات مشخص شده از طرف شما حق استفاده از وسایل مذکور را دارد.
• می توانید به او بگویید برای گشتن بین برنامه های اندرویدی از شما کمک بگیرد و شما در کنارش باشید.
• استفاده از اینگونه وسایل را جایزه برای کارهای خوب کودک قرار ندهید.
• یادتان باشد که استفاده مداوم و زیاد از این برنامه ها کودک را به درونش هل می دهد و از اجتماعی شدن او به شدت جلوگیری می کند.
در هر صورت این شما هستید در نقش پدر و مادر می توانید آسیب های ناشی از استفاده سیستم عامل های هوشمند را برای کودکتان به حداقل برسانید.
