انگار می خواهد اتفاقی غیر مترقبه بیفتد، شاید هم نگران برهم خوردن بساط به راه افتاده حداقل سیاسی خود هستند که اینطور زمین را به زمان می دورند. برخی می گویند می خواهیم دفاع تاریخی کنیم لابد به خاطر اینکه دیگرکسی جرأت نکند فکر استیضاح یا حتی تذکر به تخلفی بیفتد.
از سویی حامیان و دولتمردان به شدت ایستاده اند که اگر هم استیضاحی صورت بگیرد، و فرجی دانا تغییر کند روش و مدیریت فکری او باقی خواهد ماند و فرد دیگر نیز همین مسیر را ادامه خواهد داد. مگر چه اتفاقی دارد میفتد، یاد این مثل میفتم که انگار دست در لانه زنبور رفته است که این همه جنب و جوش و بی تابی و البته فریادها زودتر از روز موعود بلند شده است.
از سوی دیگر حامیان دانشگاهی که برخی در این حمایت لیدری می کنند و نوک جمع را برچیده اند و سعی در همسو کردن دیگران با خود دارند نامه ها امضاء کرده و مصاحبه ها به راه انداخته اند تا ازاین غریوهای بلند شده و شلوغ کاری های ایجاد شده عقب نیفتند.
اما علت این فریادها و گردوغبار آفرینی ها چیست؟ چرا این همه داد و بیداد بلند شده و تهدیدهایی از سوی دولت و دوستان ادامه روند وزارت علوم مطرح می شود؟ مگر قرار است اتفاقی غیرمترقبه ای بیفتد؟ افرادی که خبر از دفاع تاریخی می زنند این غریوها و ایجاد گردو غبارها را برای چه به پا می کنند؟
در چند روز گذشته اتفاقی افتاد که یکی از همین فریاد زن های مخالف استیضاح که اتفاقا چهره ی دانشگاهی نیز داشته و عضو انجمنی است که با جمع کردن امضاء ها به موافقت با فرجی دانا برخاسته مطالبی را در یک برنامه زنده تلویزیونی مطرح کرد که از علت ایجاد این گرد و غبارها پرده برداشت.
«نجف‌قلی حبیبی»، رئیس سابق شورای هماهنگی اصلاحات و رئیس ستاد انتخاباتی میرحسین موسوی در استان تهران و عضو مؤسس حزب منحله مشارکت در برنامه زنده تلویزیونی «دیروز، امروز، فردا» ، گفت: «شما سالانه برای بعضی چیزها چقدر خرج می‌کنید؟ در همین ایام عاشورا چقدر پول‌ها خرج می‌شود؟ ولی بازده فرهنگی‌اش چقدراست؟ سه چهار تا گریه می‌کنند و تمام»
این حرف از زبان کسی بلند می شود که نورچشمی آموزش عالی اصلاحات بود، در دولت سیدمحمد خاتمی به ریاست بزرگترین دانشگاه علوم انسانی منطقه غرب آسیا و شمال آفریقا انتخاب شد و از سال ۱۳۷۶ تا سال ۱۳۸۴ رئیس دانشگاه علامه طباطبایی بود. در دوران مدیریت او بر این دانشگاه بود که طیف افراطی دفتر تحکیم وحدت (طیف علامه) رشد و پرورش پیدا کرد و تبدیل به ساختارشکن‌ترین تشکل دانشجویی کشور شد و خسارت‌های فراوانی را هم به فضای علمی دانشگاه علامه طباطبایی و هم به فضای آموزشی کل دانشگاه‌های کشور وارد کرد؛
البته درنگی نیست که این یقه پاره کن مخالف استیضاح اکنون چنین سخنانی را نسبت به دستگاه اهل بیت علیهم السلام آن هم در یک برنامه زنده تلویزیونی مطرح می کند چرا که این رئیس ستاد انتخاباتی میرحسین موسوی به حمایت از کسانی پرداخته که در فتنه 88 و در روز عاشورا به آتش زدن تکیه ها و پرچم های عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین (ع) پرداخته است.
اکنون بهتر می توان فهمید که دلیل غریوهای بلند شده، تیترهای بزرگ شده روزنامه های زنجیره ای با سمت و سوی تهدید و لرزش های ایجاد شده قبل از روز موعود استیضاح در کجا ریشه دارد.
نگرانی نمایندگان مجلس که بخشی از آن ریشه در همین تفکرات که از قضای روزگار دستی در فضای دانشگاه دارند، نشأت میگیرد چرا که فضای دانشگاه که می بایست فضایی آرام و علمی برای ارتقای کیفیت در حوزه های مختلف کشور و ایجاد زمینه برای فعالیت دانشجویان و جوانان این مرز و بوم باشد، حداقل در یک سال گذشته گرفتار تفکرات انحرافی و سیاسی گونه این نوع افراد شده است.
حال نباید نگران دانشگاه و جوانان شاداب این مرزوبوم بود؟ چطور نباید نگران حضور کسانی که با این جنس فکر کردن در مدیریت های مختلف دانشگاهی کشور نفوذ کرده اند، باشیم؟ آیا ایجاد این گردوغبارها فقط به خاطر این نیست که ناگهان این فضای به دست آمده را از دست ندهند و از ادامه حیات سیاسی و فکری بیان شده خود بازمانند؟
این نگرانی ها یاد شده باعث شده تا پرونده استیضاح وزیر علوم را باز شود که تلاش فرجی دانا برای بازگشت دانشگاه‌ها به همین فضاست؛ فضایی که توهین به باورها و اعتقادات مردم ایران، روشنفکری محسوب می‌شود و دولت خود را مسئول حمایت از آن می‌داند.
