خبرنامه دانشجویان ایران: «روبوکاپ»(RoboCop) یا همان پلیس آهنی، رباتی است که برای محافظت از انسان‌های بیگناه و مبارزه با دزدان و افراد شرور اختراع شده است. روبوکاپ، محصول شرکت «امنی کرپ»(Omni Corp) بود که سعی داشت روباتهای محافظ طراحی کند اما در این کار موفق نبود و رباتهایش افراد بیگناه و گناهکار را با یکدیگر به کشتن می‌دادند. این شرکت به این نتیجه رسید که برای کنترل رباتها بهتر است مغز انسان بر روباتها کنترل داشته باشد و این طور شد که یک پلیس به نام «آلکس مورفی»(Alex Murphy) که در اثر سانحه‌ای به شدت زخمی شده بود به عنوان روبوکاپ انتخاب می‌شود.
به گزارش خبرنگار فناوری اطلاعت «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ روبوکاپ در واقع ترکیبی از ربات با قدرتهای مکانیکی و الکترونیکی مختلف و انسانی که ذهن و ادراک انسانی دارد، است. داستان و شخصیت روبوکاپ را نویسنده‌ای امریکایی به نام «ادوارد نومیر» نوشته که نویسنده‌ای موفق در ژانر داستانهای علمی ـ تخیلی است و خلق داستان علمی ـ تخیلی «استارشیپ تروپز»(Starship Troops) که یک اثر معتبر در سینمای آمریکا است را نیز در کارنامه خود دارد.
روبوکاپ برای اولین بار در سال 1987 در فیلمی به همین نام ظاهر شد و به خاطر داستان خاص و جلوه‌های ویژه به کار رفته در آن توانست محبوبیت بالایی در میان مخاطبان بدست آورد. از این سال به بعد که روبوکاپ در سریالها و کارتونهای مختلف ظاهر شد و تقریباً به یکی از ابرقهرمانهای امریکایی تبدیل شد، آخرین فیلم از سری روبوکاپ، به تازگی در سینماهای امریکا به نام «روبوکاپ 2014» پخش شده است. این نسخه از فیلم در واقع بازسازی اولین فیلم روبوکاپ در سال 1987 با جلوه‌های ویژه پیشرفته‌تر و کیفیت بالاتر نسبت به نسخه اصلی است که به روایت چگونگی بوجود آمدن روبوکاپ و آزمایشات امنی کرپ می‌پردازد.
اما نکته حائز اهمیت در این نسخه، داستان آن نیست چرا که داستان مربوط به همان نسخه قبلی است و در امریکا اتفاق می‌افتد اما در این نسخه، مقدمه جالبی برای داستان آن نوشته شده است. ابتدای فیلم اینگونه به تصویر کشیده می‌شود که شرکت امنی کرپ برای آزمایش محصولات و ثابت کردن قدرت روباتهایش در محافظت از مردم، در طی عملیاتی به نام «آزادی تهران»(Operation of Freedom Tehran) به ایران می‌آید و روبات هایش در خیابان های تهران شروع به رژه رفتن می‌کنند تا از جرم و جنایت جلوگیری کنند اما وقتی روباتها مشغول گشت‌زنی در خیابانهای تهران هستند، چند جوان ایرانی که به خودشان بمب وصل کرده‌اند با دادن شعارهای «یاحسین» و «یا علی» به سمت روباتها حمله کرده و خود را منفجر می‌کنند.
در این حین، یکی دیگر از این جوان های ایرانی نیز مشغول فیلمبرداری است و از نابودی روباتها به دست همرزمانش فیلمبرداری کرده و به نشانه تهدید برای آمریکایی‌ها ارسال می‌کند. فیلم روبوکاپ (2014)، تهران را شهری عقب افتاده و با مردمانی فریب خورده و وحشت‌زده به تصویر می‌کشد که نیروهای امریکایی به کمک روباتهایشان سعی دارند با از بین بردن نیروهای حکومتی فاسد،مردم را نجات دهند. شعار نیروهای امریکایی در این عملیات، آزادی مردم و بخشیدن زندگی در صلح و آرامش به آنهاست.
پس از انتظار فیلم روبوکاپ، بازی‌ای به همین نام برای گوشیهای هوشمند اندروید و آی اُ اس منتشر شده است. در این بازی، بازیکنان کنترل روبوکاپ را برعهده دارند و باید با تروریستها و افراد شرور مبارزه کنند. بازی با دوربین سوم شخص و در ژانر اکشن طراحی شده است. یکی از مکانهایی که بازیکنان در آن به بازی می‌پردازند، شهر تهران است.
در تبلیغات بازی، «مبارزه در تهران»(Battle in Tehran) به عنوان یکی از ویژگی های برجسته بازی مطرح شده، انگار که پرداخت سیاسی به ایران در بازی های رایانه‌ای به یکی از مؤلفه‌های ویژه و اثربخش در تبلیغات، تبدیل شده است. نوع نگاه سازندگان روبوکاپ به تهران، چه در بازی و چه در فیلم به مثابه شهری مخروب با مردمانی وحشی و بدوی است که باید روباتهای پیشرفته امریکایی به نجاتشان بیایند.
