به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ مدتی است که ملاحظه می شود که اساتید از منابع و اطلاعات جمع آوری شده ی دانشجویان به قصد تهیه مقالات و کتب علمی به منظور دستیابی به امتیازات علمی پژوهشی جهت ترفیع و یا تغییر مرتبه مثلا استادیاری به دانشیاری و ... بهره می گیرند بدون اینکه ذکری از دانشجو یا دانشجویان مربوطه به عمل آید . اساتید از نیروی کار دانشجویان در جریان و تحت لوای تمرین و فعالیت کلاسی جهت انجام پروژه های تحقیقاتی خود که بعضاَ طی قراردادهای پژوهشی کلان عهده دار شده اند سود می گیرند بدون اینکه حتی هیچگونه حق الزحمه ای یا حق معنوی برای دانشجو قائل شوند. کتاب به دانشجو سپرده می شود تا ترجمه کند تا در نهایت به نام استاد مربوطه چاپ شود.
یکی از دانشجویان مقطع دکترای دانشگاه ... درد دل می کرد برای گذراندن واحد درسی مقطع دکترا استاد از دانشجو می خواهد گزارشی به او در موضوع فلان ارائه دهد که دریافت نمره نهایی منوط به آن است که آن گزارش تحقیقاتی در یک مجله علمی تخصصی به نام مشترک استاد و دانشجو چاپ شده باشد. زمانی دزدی سر گردنه داشتیم دزدی علمی و بهره کشی اساتید از دانشجویانی که سرنوشت تحصیلی خود را در گرو سرسپردگی به اساتید می یابند در سطح دانشگاه را چه باید نامید؟
نوع مدرنتر این سو استفاده در سازمانهای دولتی و غیر دولتی مشهور به چشم می خورد......مدیران رده میانی و حتی معاونین ( اساتید دانشگاهی هستند اکثراً ) از کارمندان تحصیلکرده و دانشجو به این شکل بهره کشی می کنند ! وقتی را که اینان باید برای انجام وظایف اداری صرف کنند برای نوشتن پایان نامه های دکترای مدیران خود و نوشتن مقالات تخصصی به زبان انگلیسی برای آنها صرف کنند ! و در صورت سرپیچی با هزار و یک مشکل تبعیض آمیز روبرو خواهند شد !
یکی از دانشجویان دکترا می گفت: من خودم شخصا یک سال از عمرم را صرف نوشتن تز دکترای مدیرم کردم .البته نه فقط نوشتن. به جای ایشان تحقیق کردم، عملیات صحرایی انجام دادم، مدلسازی کردم، مقاله در آوردم ! و در آخر نه تنها نامی از من برده نشد ، بلکه بدلیل اعتراض نسبت برخورد فرصت طلبانه ایشان به عنوان فردی اغتشاش طلب و مشکل ساز در محیط اداری مطرح شدم !
دانشجویان دیگری چنین می گوید: این فرهنگ وقیحانه دزدی علمی در ایران ایدز ترقی علمی ماست. تا این مساله حل نشود راه پیشرفت علم در ایران بسته خواهد ماند. اما چاره چیست؟ البته اخلاق علمی که قباحت این اعمال شنیع را علنی سازد موجود نیست. من به چشم خود دیده ام که در خارج اساتید دارای تنیور (رسمی) به جرم دزیهای علمی بمراتب کم اهمیت تر از اینها که اینجا دوستان نوشته اند از دانشگاههای معتبر اخراج شده اند. حتی اگر استادی از دانشجوی متقلبی دفاع هم بکند در موقعیت خود متزلزل خواهد شد،چه رسد به اینکه خود مرتکب این اعمال شود. اخلاق علمی را که نمیشود با نصیحت نهادینه کرد.
متاسفانه این امری است که بسیار دانشگاه های ما شایع شده است و گاه اساتید مشهوری را می بینیم که از این روش بهره می گیرند. این پدیده شاید ناشی از سیاستهای غلط گزینش استاد باشد که معیارهای علمی برای آن کمتر در نظر گرفته می شود. اساتیدی هستند که با کمترین شایستگی علمی یا اخلاقی به واسطه ی آشنایی یا معیارهای دیگر وارد دانشگا ه ها شده اند و حال برای ارتقا و شهرت علمی به روشهای متناسب با خود متوسل می شوند. اخلاق علمی بسیار نزول کرده است. نگاهی به پایان نامه ها، کتب و مقاله ها به ویژه در علوم انسانی بیندازید بیشتر از روی یکدیگر کپی شده اند.
ناشناس
1393/07/25 - 11:58
