به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ حضرت زینب «سلام الله علیها» طفلانش را تقدیم امام خود کرد؛ نه تنها برادر. زینب کبری اگر دردانه های کم سال خود را به میدان مبارزه فرستاد، صرف یک دلسوزی خواهرانه برای غربت برادرش نبود! قربان کردن طفلان خود به پای حسین، تمرین ولایتمداری زینب بود، نه لطف و پیشکش خواهرانه! و زینب این مادرشهید صبور عاشورایی، آنقدر در پشت پرچین خیمه تغافل ماند و به پیشواز شهیدان پرپر شده ی مانده روی دست برادر نرفت تا از فرط خجالت، شرمنده روی امامش نشود! خودش که مأمور به صبر بود و حالا که نمیتوانست در دفاع از برادر خود به تنهایی راهی میدان جنگ شود، شاید با این هدیه ها که مقبول افتاده بودند تصویر لبخندی هرچند کمرنگ در دلش نقش بسته بود، چرا که در پیشگاه امام خود روسپید شده بود و فردایی دیگر اگر به مدینه بازگشتند، پاسخ شوی خود «عبدالله بن جعفر» را با سربلندی میداد.
اما زمین بارها به دور خود چرخید و زمان پیش چشم زمین گذشت و سرنوشت زمانه ما دوباره با جنگ پیوند خورد. و در این مسیر صعب، مادران شهدا در راه اطاعت از ولی هر آنچه که داشتند را فدا کرد. آنها با اشتیاقی وصف ناشدنی هر چه داشتند را در طبق اخلاص نهادند و در راه آرمان خود جگرگوشه های خود را هدیه راه ولایت کردند. شیرزنانی که چون زینب، نه تنها مادر شهید، بلکه گاهی همزمان نسبت همسر و فرزند و خواهر شهید را هم بر دوش خود می کشیدند. آنها همه هستی خود را فدا کردند، تا غربت ولی شان را نبینند، تا اشک را در چشم رهبر خود نبینند. و برخی هاشان در عین گمنامی، آنقدر در خانه هاشان ماندند و حتی گاهی به دیدار رهبرشان - که مشتاق زیارتش بودند – نرفتند، تا شرمندگی امام خود را نبینند.
حوالی غروب پنجشنبهها اگر گذرت به گلزار شهدای شهر بیفتد، چشم آدمی به قامت مادرانی میافتد که سالها پیش حاضر شدند الف قامتشان - از هجر عزیزان خود - دال شود، اما شاهد تنهایی و محاصره ولی خود در میانه گودال نبرد با دشمن نباشند. پنجشنبهها گلزار شهدای هر گوشه از این کشور، میهمان زینبهای عصر ماست، آنها که جگرگوشههای خود را با محبت حسین، تربیت کردند؛ آنسان که غربت امام خود را در برابر یزیدیان زمان نتوانستند تحمل کنند. مادرانی و میوه دلشان را بی هیچ ملاحظهای تقدیم ولی زمان خود کردند، تا امام خود را پیش دشمن خونخوار، مستأصل نبینند.
این انقلاب حسینی بیمه نفسهای خسته و مجاهدتهای شاگردان عهد بسته با زینب کبری است. آنها واژههای کوتاه اما پر آه صبر را عاشقانه هجی کردند. مادران صبوری که با دیدگان جمالبین خود همچون زینب کبری «سلام الله علیها»، در طی این مسیر سخت مصائب، هیچ چیز جز زیبایی ندیدند!