چه توافق نهایی بشود چه نشود؛ لطفا در رویای 10 تیر نمانید

خبرنامه دانشجویان ایران: بالاخره سوم آذر هم تمام شد و انتظارها برای اینکه فردای سوم آذر چه می شود هم به اتمام رسید؛ یک روز قبل از سوم آذر هم دربی برگزار شد و «استقلال باخت».

به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ آنچه که عصر دیروز به صورت قطعی منتشر شد، عکس ها و لبخندهای وزرای خارجه بود که در کنار هم دست دادند و به دوربین های رسانه ها لبخند زدند آنچه اما رسانه ها با عنوان گمانه ها و شنیده های خود اما منتشر کردند این بود که پس از هفت روز مذاکره، مذاکره هفت ماه تمدید شد و ایران ماهانه 700 میلیون دلار دیگر از دارایی های مسدود شده خود را دریافت خواهد کرد.

عکس یادگاری ایران و 1+5 پس از مذاکرات وین در 3 آذر

از همین دو گزاره یعنی تمدید تا تیر و دریافت 700 میلیون دلار نکاتی قابل گفتن است که در ذیل به برخی از آن اشاره می شود.

شاید اولین مسئله ای که تمدید مذاکرات در پی دارد آن است که در طول 7 ماه آینده تکلیف اقتصاد چه خواهد بود.

مروری بر اخبار اقتصادی تا یک روز قبل از 3 آذر حاکی از آن بود که عمده بازارهای کشور از آهن تا بورس، از پوشاک تا ارز و سکه، از خوراک تا مسکن در خوش بینانه ترین حالت در نیمه تعطیلی به سر می برد و همه منتظر بودند تا تصمیم های اقتصادی خود را پس از سوم آذر بگیرند حالا این بلاتکلیفی هفت ماه تمدید شده است.

گره خوردن بازار به مذاکرات هسته ای و در عین حال عدم برنامه منسجم دولت برای بهبود شرایط اقتصادی

برخی این حالت را بازار شرطی نام گذاری می کنند.

در طی ماه های گذشته به دلیل تغییر دولت بهبود نسبی در فضای اقتصادی حاصل شد؛ حتی برخی نرخ های آماری مثل تورم و بیکاری و... نیز کاهش یافت اما کارشناسان اقتصادی این فضای بهبود را ناشی از آرامش روانی پس از تغییر دولت ارزیابی کردند و نه الزاما فعالیت اقتصادی دولت مردان.

به بیان دقیق تر دولت برای بهبود شرایط کار خاصی انجام نداده است و شرایط روانی فضا را قدری سامان داده است.

این مسئله وقتی بغرنج می شود که دولت افکار عمومی و عمده برون داد فعالیت های خود را در مذاکرات و نتیجه آن خلاصه کرده است حال اینکه پس از یک سال این فضا تمدید خواهد شد.

چرا مذاکرات به توافق نهایی و جامع منجر نشد و مذاکرات 7 ماه تمدید شد؟

شاید یک پاسخ به این موضوع آن است که در خوشبینانه ترین نظر، تیم مذاکره کننده ایرانی بر روی خطوط قرمز پافشاری کرده است و این طرف آمریکایی بوده است که از مواضع خود کوتاه نیامده؛ یعنی آمریکا حق هسته ای ایران را نپذیرفته و حتی لغو تحریم ها را هم وقعی ننهاده است.

این مسئله اکنون پررنگ است که چه تضمینی برای 7 ماه آینده وجود دارد که در تیر ماه 94 توافق جامع حاصل شود؟ و اگر توافق ژنو مجدد تمدید شد چه سرنوشتی در انتظار اقتصاد گره خورده به نتایج مذاکرات خواهد بود؟

نکته دوم اینکه تکلیف پیشرفت صنعت هسته ای ایران چه می شود؟

صالحی: فناوری هسته ای میعادگاه فناوری هاست و همه علوم در علم هسته ای جمع می شود

چند روز پیش باراک اوباما در مصاحبه با شبکه خبری ای‌بی‌سی مدعی شد: «خبر خوب این است که توافق موقت که ما وارد آن شدیم، به طور قطع پیشروی برنامه هسته‌ای ایران را متوقف کرده است و در برخی موارد به طور قطع برخی از کارهایی که انجام داده‌اند را به‌عنوان مثال ذخایر اورانیوم و چگونگی غنی‌سازی اورانیوم آنها کاهش داده است؛ بنابراین یک توافق موفق بوده است و ایران از مفاد توافق پیروی کرده است».

به این ترتیب، باراک اوباما تعریف خود از توافق موفق را به‌خوبی آشکار کرده است: «توافقی که جلوی پیشرفت هسته‌ای ایران را بگیرد.»

این در حالی است که آقای صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی چند روز پیش در برنامه گفت‌وگوی ویژه خبری گفت «فناوری هسته ای میعادگاه فناوری هاست و همه علوم در علم هسته ای جمع می شود» و گفت: صنعت هسته ای اگر پیشرفت کند همه ابعاد علمی پیشرفت می کند و صنایع کشور کامل می شود.

با این وجود اکنون تکلیف آموزش عالی چیست آن هم در روزهایی که عامدانه این وزارتخانه هم در بلاتکلیفی به سر می برد.

نکته سوم ابهامات تمدید توافق است.

شب گذشته در حالی که رسانه ها منتظر قرائت بیانیه مشترک بودند آقای ظریف مقابل دوربین شبکه خبر ایستاد و تنها از ناراحتی منتقدان گفت.

و این در حالی بود که جان کری گفت که می خواهد از یک پیروزی بزرگ پرده برداری کند. این پیروزی بزرگ برای آمریکا چه بوده است؟ اکنون ابهام ها بیشتر شده و بزرگترین ابهام این است که آیا توافق موقت جدیدی انجام شده است؟ اگر توافق موقت جدیدی انجام شده باشد، در ازای ماهانه 700 میلیون دلار پرداختی از سوی امریکا، ایران چه امتیازی واگذار کرده است.

نکته پایانی اما این است که ‫تمدید مذاکرات هسته ای و ارجاع آن به تیرماه 94 یعنی حداقل دو سال بعد از روی کار آمدن روحانی در ایران و بلاتکلیفی های مجدد در پرونده هسته ای

اکنون پیام روشن تمدید مذاکرات برای جریان خوشبین به غرب و آمریکا است.

دیدارهای دوجانبه ایران و آمریکا پس از انقلاب تا کنون چنین سابقه ای نداشته است

‫در طی مذاکرات صورت گرفته دیگر اقدامی نبود که تیم مذاکره کننده در نرمش با طرف مقابل انجام نداده باشد. لبخندها زده شد، نشست های دو جانبه بی سابقه عالی ترین مقام های ایرانی با مقام های آمریکایی نشست دوجانبه برگزار کردند، اوباما و روحانی تلفنی هم صحبت کردند؛ ما دیگر به آمریکا مرگ مگفتیم و رئیس جهمورشان را مودب و باهوش خطاب کردیم؛ آنها هم ما حرام زاده و مکار خطاب کردند اما اکنون جان کری در قبال تحریم ها فقط می گوید در قبال اقداماتی که ما از ایران خواستیم و آنها هم به آن عمل کرده اند حاضریم به تحریم ها فکر کنیم.

حتی نرمش بی سابقه دولت روحانی و تغییر لحن تاریخی عالی ترین مقام های اجرایی ایران برابر امریکایی ها هم نتوانست موضع ضد ایرانی امریکا را نرم کند و حالا دولت دو سال را از دست داده است...