در نگاه نخست کسانی که در سال‌های بالاتر درس می‌خواندند، خوشحال شدند و تصورکردند وضع ورودی‌های جدید بسیار بهتر از آنهاست زیرا تعدادشان کمتر است، امکانات کافی دارند و در بیمارستان و آزمایشگاه و کلینیک نیز آموزش با کیفیت تری می‌بینند. اما این تنها روزنه موجود برای نگاه خوشبینانه به کاهش ظرفیت‌ها نیز به زودی مسدود شد و شوک دیگری از راه رسید. گویی برنامه‌ها از قبل ریخته شده بود.
به نحوی عجیب خبر رسید که دانشجویان شهریه‌پرداز پردیس‌های بین الملل به جای تحصیل در پردیس‌ها وارد دانشگاههای مادر می‌شوند و دانشگاه‌هایی که پردیس ندارند نیز تا ۲۰درصد ظرفیت مازاد خود را از دانشجوی شهریه پرداز مازاد می‌پذیرند!
اگر مثال عینی بزنیم موضوع قابل درک‌تر خواهد شد. برای مثال دانشگاه جندی شاپور که پارسال (در دفترچه) در رشته پزشکی حدود ۱۶۰ نفر دانشجو می‌پذیرفت، امسال ظرفیت هر ورودی مهر و بهمن به 50 نفر رسیده (در کل ۱۰۰نفر) و در عوض حدود بیش از 60 دانشجوی شهریه پرداز پردیس بین الملل وارد دانشگاه جندی شاپور شده‌اند و با ورودی‌های اصلی سر یک کلاس می‌نشینند. هیچ افزایش کیفیتی در کار نیست زیرا تعداد افراد کلاس و امکانات دانشگاه هیچ تغییری نکرده است. یعنی همان ظرفیت را بین دانشجویان شهریه پرداز و باقی پذیرفته شدگان تقسیم کردند.
جالب آنکه در اینجا به دانشجویان شهریه پرداز نیز ظلم میشود. افرادی که تا دیروز باید در کلاس‌های کم جمعیت، با امکانات رفاهی و آموزشی بالا و اساتید منتخب سر می‌کردند حال مجبورند با کلاس‌های شلوغ (تصور کنید یک کلاس در دانشکده دندانپزشکی حدود 80نفر جمعیت داشته باشد!) فضای خوابگاه‌ها و امکانات دانشگاه علوم پزشکی اهواز کنار بیایند.
اما از آن هم بدتر خبر انتقال دانشجویان سال‌های بالاتر (ورودی‌های پیش از ۹۳) از پردیس بین الملل به کلاس‌های دانشگاه دولتی در انتهای ترم جاری است. یعنی فروش علنی کرسی‌های دانشگاه تراز کشور به افراد با بضاعت مالی بالا! یعنی یکسان دانستن جایگاه رتبه‌های زیر هزار کنکور سراسری با رتبه‌های حدود ده هزار و بعضاً بیشتر! یعنی اعطای امکان تحصیل در مقاطع عالی و رشته‌های ممتاز به افراد فرادست و به طبع آن سلب توان تحصیل و رشد از قشر مستضعف و کم درآمد!
یعنی عملاً هنگامی که شما در کنکور شرکت می‌کنید، اگر حائز رتبه خوبی شدید، می‌توانید وارد رشته‌های دست اول دانشگاههای سراسری شوید ولی اگر رتبه تان بد هم شد جای نگرانی نیست، زیرا می‌توانید از طریق پرداخت پول به راحتی در همان کلاس‌ها حضور یابید!
وزیر محترم بهداشت درمان و آموزش پزشکی در مورد موضوع توسعه فعالیت‌های بین الملل در دانشگاههای علوم پزشکی کشور طی نامه شماره 220302 مورخ 10/7/85 به معاون محترم آموزشی وزارت متبوع اعلام می‌دارد که :
1. هدف از تشکیل این شعب کسب درآمد نیست بلکه پاسخ به نیازهای آموزشی منطقه و دانشجویان ایرانی خارج از کشور و به وجود آوردن بستر برای همکاریهای بین‌المللی آموزشی و ارتقای آموزش علمی پزشکی در داخل از این رهگذر و ترویج مبانی فرهنگی انقلابی ایران اسلامی مد نظر می‌باشد.
2. رقابت بین دانشگاههای داخل در این خصوص نباید تخریبی و یا حذفی باشد، بلکه انجام امور تجمیعی و همکاری بین دانشگاهی با مدیریت وزارت بهداشت باید پیگیری شود.
3. اقدامات در این حوزه نباید منافاتی با سیاست‌های کلی آموزشی وزارت بهداشت داشته باشد و فعالیت‌هایی در این مسیر نباید دانشگاه‌ها را از وظایف محوله خود باز دارد و یا نباید ظرفیت‌های آموزشی فعلی را تحت الشعاع قرار دهد.
جالب آنکه در حال حاضر وجود این پردیس‌ها به غیراز تغییر نام باعث حذف بخشی از ظرفیت‌های دولتی شده و هیچ تبادل بین‌المللی و ارتقای سطح علمی هم در کشور ایجاد نشده است!
دانشجویان تمام مقاطع تحصیلی پردیس‌های بین‌الملل وارد دانشگاه دولتی خواهند شد و از جانب معاون محترم وزیر اعلام شده که سال آینده پذیرش دانشجویان مازاد شهریه پرداز به ۵۰ درصد ظرفیت دانشگاه‌ها می‌رسد.
البته باید توجه داشت پذیرش ظرفیت مازاد منوط به پردیس نداشتن دانشگاه است و امسال طبق دفترچه کنکور تنها پنج دانشگاه سمنان، بوشهر، فسا، اراک و قزوین می‌توانند ظرفیت مازاد داشته باشند.
باید دقت کنیم که با ترفند تعطیل کردن پردیس‌های بین الملل (که هزینه‌های گزافی برای احداث ساختمان‌ها و تجهیز آنها صرف شده است) دیگر دانشگاه‌ها پردیس ندارند و با این شیطنت حجم عظیمی از دانشجویان که حتی مربوط به سال‌های گذشته هستند نیز وارد دانشگاه می‌شوند.
اما اگر تصور کنید این اوج فاجعه است زود قضاوت کرده اید! علاوه بر موارد فوق از امسال مدرک تحصیلی دانشجویان شهریه پرداز عیناً همانند بقیه پذیرفته شدگان خواهد بود و ذکری از شهریه‌ای بودن و یا اینکه در پردیس تحصیل کرده‌اند، نمی‌یابید.
در این میان آنچه وزیر محترم بهداشت در توجیه این عمل گفته اند:»همه دانشگاههای برجسته دنیا به این مسیر رفته‌اند و سعی کرده‌اند با شهریه اداره شوند.»؛ نه ابداً با قوانین کشور ما سازگاری دارند و نه اینکه می‌توان دانشگاههای برتر دنیا را با دانشگاههای ما چه از لحاظ امکانات و چه اهداف و چشم انداز‌های ترسیم شده، مقایسه کرد.
در اصل 30 قانون اساسی آمده: تحصیل تا سطح متوسطه(دیپلم) برای همه رایگان است و تحصیلات عالی (دانشگاه) نیز باید تا حد خوکفایی کشور بصورت رایگان ارایه شود.
این درحالی است که دانشگاه هاروارد که دانشگاه شماره یک در زمینه علوم پزشکی است به ازای هر 7 نفر یک کلاس درس وجود دارد اما در دانشگاههای ما دانشجویان در کلاس‌های بالای 70 نفر حضور دارند و نکته دیگر آن است که این دانشگاههای برتر در نظام سرمایه داری قرار دارند و کاملاً هم خصوصی‌اند و قوانین، ارزش‌ها و آرمان‌های ما را ندارند. با این وجود نکته قابل تامل این است که همین دانشگاه‌ها وام و تسهیلات قابل توجهی در اختیار دانشجو می‌گذارند و دولت نیز به آنها وام می‌دهد تا تحصیلات خود را به پایان برسانند و پس از پایان تحصیل وام دانشجویی را پرداخت کنند. اما در پردیس‌های بین الملل دانشجو باید تعهد دهد که می‌تواند هرساله پول شهریه را بپردازد و هیچ وام و تسهیلاتی نیز در کار نیست، که این عمل باعث میشود قشر عظیمی از جامعه که نمی‌توانند این پول گزاف را پرداخت کنند، از تحصیل محروم شوند.
سخن پایانی اینکه؛ «ای که دستت می‌رسد کاری بکن...»!
farshid
1395/06/21 - 16:23
