به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ وی علاوه بر تحصیل در مقطع کارشناسی در دانشگاه علم و صنعت، فوق لیسانس خود را در رشته عمران در دانشکده فنی دانشگاه تهران سپری کرد و همچنین از سال 84 تا 87 در مقطع کارشناسی ارشد در رشته حقوق دانشگاه تهران ادامه تحصیل داد که طی این سال‌ها به سبب فعالیت در بسیج دانشجویی دانشگاه تهران دارای تجارب مهم و ارزشمندی می باشد. از این رو بر آن شدیم تا پیرامون پرونده فساد نفتی "استات اویل" با او گفتگویی داشته باشیم.
متن این گفت‌وگو را در ادامه می خوانید::
شما به عنوان یک دانشجو از چه زمانی با با پرونده استات اویل آشنا شدید؟
سال 85 عضو شورای تبیین مواضع سیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه تهران بودم. در یکی از جلسات شورای تبیین، طرح بررسی پرونده نفتی استات اویل توسط چندنفر از دوستان مطرح شد و با توجه به اینکه در همان زمان مسئولان نروژی شرکت استات اویل به جرم پرداخت رشوه به مهدی هاشمی رفسنجانی محکوم شده بودند، دوستان هم با جدیت این بحث را مطرح و پیگیری کردند. البته این بحث پیش از این هم مطرح شده بود. مثلا مجلس ششم به این موضوع پرداخته بود که در نهایت نتیجه این شد پرونده توسط قوه قضاییه پیگیری شود.
پس از مطرح شدن موضوع در جلسه شورای تبیین، عده ای از دوستان مخالف این کار بودند و از جمله دلایلشان این بود که این کار اولویت نداشته و همچنین وظیفه جنبش دانشجویی ورود به مصادیق مفاسد اقتصادی نیست. در نهایت هم این موضوع به تصویب نرسید و قرار شد که نامه شکایت را به اسم بسیج یکی از دانشکده های دانشگاه بنویسیم. در نتیجه این نامه به امضای بسیج دانشکده حقوق و علوم سیاسی، بسیج دانشکده ادبیات و علوم انسانی و ... رسید و در نهایت با مهر و امضای 7 دانشکده نامه را خطاب به دادستان وقت کل کشور(آقای دری) منتشر کردیم.
آن زمان مهدی هاشمی در چه جایگاهی بود؟
رئیس سازمان بهینه سازی مصرف سوخت بود، ولی زمانی که او رشوه را دریافت کرده بود در شرکت تاسیسات دریایی مشغول بود. به هرحال این نامه برای رسانه ها ارسال شد و فردای آن روز روزنامه کیهان این نامه را با عنوان بسیج 7 دانشگاه بزرگ تهران چاپ کرد و مجموعا هم بازتاب گسترده ای داشت.
بعد از آن و به فاصله چند روز بعد نامه ای برای بسیج دانشکده های امضاکننده آن نامه از طرف قوه قضاییه آمد که طی آن باید به دادگاه میرفتیم. در نتیجه بنده به همراه چند تن دیگر از دوستان به دادسرا مراجعه کردیم و همراه خودمان مدارکی شامل نتیجه تحقیق و تفحص مجلس ششم در این قضیه، سوال اکبر اعلمی از وزیر نفت و سند محکومیت مسئولین استات اویل در نروژ و همچنین سند محکومیت مدیران آن در بورس نیویورک به خاطر رشوه دهی به طرف ایرانی را که از اینترنت به دست آورده بودیم و... را به همراه خودمان بردیم.
در سند محکومین استات اویل در نروژ اسم رشوه گیرنده یعنی مهدی هاشمی هم ذکر شده بود؟
بله. این ماجرا گذشت و ما اسنادمان را به دادسرا ارائه دادیم تا اینکه مجددا بهمن ماه همان سال نامه دیگری از قوه قضاییه آمد مبنی‌براینکه چون در شکایت شما ادله کافی وجود نداشته قرار منع تعقیب برای متهم صادر شده است. ما هم یک اعتراض نامه نوشتیم و مجددا به دادگاه رفتیم. در آنجا نزد معاون آقای مرتضوی دادستان وقت تهران رفته و گفتیم که می خواهیم مدارکی را که بار قبل ارائه کردیم را ببینیم. بعد آوردن پرونده در کمال تعجب دیدیم بعضی از مدارک در پرونده موجود نیست! وقتی علت را پرس‌‍وجو کردیم خیلی راحت گفتند که مدارک گم شده است!
بعد چه کار کردید؟
بعد این قضیه در شماره اول نشریه دانشجویی "سپیدار" که ارگان رسمی بسیج دانشجویی دانشگاه تهران بود، ماجرا را شرح دادیم که در صفحه اول آن نیز یکی از کاریکاتورهای مازیار بیژنی چاپ شد که پیش از آن در روزنامه کیهان چاپ شده بود. این کاریکاتور نشان می داد که قوه قضاییه را فساد گرفته و این فساد به شکل یک کرم بیرون زده است. این نشریه به تعداد زیادی تکثیر و در تجمعات مختلف دانشجویی و همچنین نمازجمعه پخش شد تا اینکه برای بار سوم به دادسرا احضار شدیم که اینبار من و آقای سجاد صفارهرندی (مسئول وقت بسیج دانشجویی دانشگاه تهران) و آقای شمسی پور (معاون سیاسی وقت مجموعه) به دادگاه رفتیم. این بار برخلاف دفعات گذشته که ما شاکی پرونده بودیم، به عنوان متهم به دادگستری می رفتیم! در آن شعبه بازپرس طوری عمل می کرد که ما فقط جلوی خودمان را می گرفتیم که خنده مان نگیرد! برای ما خیلی جالب بود که در نظام، مقام معظم رهبری و سران سه قوه مبارزه با مفاسد اقتصادی را مطالبه می کنند و دانشجویان هم حمایت می کنند، اما از آن طرف پرونده یک کسی که فسادش در دنیا آشکار شده، پرونده اش گم می شود و بعد از آن نیز حداقل کاری که یک بازپرس می تواند (احضار مهدی هاشمی) انجام نمی دهد.
ما هم بعد از این جلسه گزارش این اتفاقات را در شماره 2 "سپیدار" نوشته و در سطح وسیعی در دانشگاه های تهران منتشر کردیم که در همان برهه آقای صفارهرندی، مسئول بسیج دانشگاه با خبرگزاری فارس نیز مصاحبه ای کرد و معاونت سیاسی مرکز هم یک کنفرانس خبری دانشجویی در این خصوص ترتیب داد و در این خصوص بطور مفصل افشاگری شد.
پیگیری های شما و دیگر دانشجویان در این خصوص نهایتا چه اثری داشت؟
متاسفانه این پرونده هنوز به سرانجام نرسیده، اما همین که از سکوت در آمد و همه متوجه آن شدند، خودش قدم بزرگی بود. هر چند با پیگیری های بیشتر می توان به حصول نتیجه در این زمینه امیداور بود.
در ادامه گفتگوی سجاد صفارهرندی با خبرگزاری فارس در 9 بهمن ماه 1386 پیرامون پیگیری دانشجویان درباره پرونده استات اویل را مطالعه می نمایید:
سجاد صفار هرندی مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران در گفتگو با فارس در خصوص ماجرای احضار اعضای بسیج دانشجویی دانشگاه تهران به دادسرا اظهار داشت: "چند روز قبل احضاریه‌ای دریافت کردیم که در آن از بسیج دانشجویی دانشگاه تهران خواسته شده بود ظرف 3 روز در شعبه ششم مجتمع رسیدگی به کارکنان دولت برای ارائه پاره‌ای توضیحات حضور پیدا کنند و گفته شده بود این مساله مرتبط با نشریه سپیدار، نشریه ارگان بسیج دانشجویی دانشگاه تهران است.
نشریه سپیدار در یک شماره به پرونده موسوم به استات اویل پرداخته بود. استات اویل یک شرکت نفتی نروژی است که به جرم پرداخت رشوه در سال 83 به یکی از مقامات نفتی ایران برای تصاحب فازهای 6، 7 و 8 میدان نفتی پارس جنوبی در دادگاه‌هایی از نروژ و آمریکا محکوم شده و کلیه اعضای هیئت مدیره و مدیر عامل آن تغییر کردند و بر اساس حکم دادگاه در آمریکا از ادامه فعالیت این شرکت جلوگیری شد. به همین علت دوستان ما در بسیج دانشجویی دانشگاه تهران پس از پیگیری‌ها و تحقیقات خود در سال 85 طی نامه‌ای به دادستان کل کشور از وی درخواست کردند که این مساله مورد پیگیری قرار گیرد چرا که اگر رشوه دهنده‌ای بوده، لاجرم رشوه‌گیرنده‌ای هم بوده است و جا دارد در نظام ما که به حق مدعی عدالت علوی و اسلامی بودن است این مساله با قاطعیت و جدیت مورد پیگرد قرار گیرد.
این مساله به تشکیل پرونده‌ای در شعبه سوم مجتمع رسیدگی به جرایم کارکنان دولت منجر شد و اعضای بسیج دانشجویی دانشگاه تهران نیز شواهد و مدارک خود را مبنی بر محکومیت این شرکت در آمریکا و نروژ به دادگاه ارائه کردند اما بعد از گذشت حدود یکسال متوجه شدیم تحقیقات بدون هیچ اقدام و پیشرفتی متوقف و مختوم اعلام شده است و به همین دلیل در این بسیج دانشجویی دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران طی یک بیانیه رسمی و یک شماره از نشریه سپیدار به این مساله پرداخت و از قوه قضائیه به دلیل اهمال و بی توجهی نسبت به این پرونده انتقاد کرد."
صفارهرندی با بیان اینکه امید ما این بود که این مساله باعث به جریان افتادن مجدد پرونده شود، اظهار داشت: "پی‌گیری‌های حقوقی را نیز انجام دادیم اما متاسفانه با احضاریه‌ای مواجه شدیم که ما را به عنوان متهم به دادسرای ویژه کارکنان دولت احضار کرده بود و عزیزان ما در قوه قضائیه به جای استقبال از این نقد خیرخواهانه راه شکایت را در پیش گرفتند." وی در پاسخ به این سوال که شاکی بسیج دانشجویی چه کسی است، تصریح کرد: "علی‌الظاهر این مساله با گزارش روابط عمومی و اطلاع رسانی قوه قضائیه و پس از آن با شکایت دادسرای عمومی تهران از بسیج تهران به جریان افتاده است و وقتی ما در مجتمع رسیدگی به جرایم کارکنان دولت حاضر شدیم، دریافتیم اتهام ما اهانت به قوه قضائیه می‌باشد.
ضمناً به ما گفته شد که ظرف 10 روز دفاعیه خودمان را جمع‌آوری کنیم و در جلسه آینده هم از آنجا که قرار صادر خواهد شد، سند ملکی برای تودیع وثیقه به همراه خود بیاوریم."
وی با بیان اینکه توقع ما این بود که این مساله و درخواست که از سوی وفادارترین نیروها به نظام و انقلاب اسلامی مطرح شده بود با پاسخ همدلانه‌تری از سوی مسوولان قضایی مواجه شود، خاطرنشان ساخت: "اما شکایت از بسیج دانشجویی تهران و تهدید به جلب و مواردی از این قبیل نشانگر این است که این توقع چندان واقع بینانه نبوده است. دوستان چنانچه آشنایی ضمنی با ویژگی‌ها و عناصر جریان دانشجویی اصولگرا داشتند در می‌یافتند که اعمال این گونه روش‌ها تاثیری در اراده دانشجویان عدالت طلب ندارد و بسیج دانشجویی دانشگاه تهران در این مورد خاص یعنی پرونده استارت لویل به دلیل شائبه‌های جدی که درباره آن وجود دارد تا حصول نتیجه نهایی و رسوا شدن مافیای نفتی در منظر افکار عمومی از پای نخواهد نشست."
منبع:: ویژه نامه خبرنامه کاغذی دانشجویان ایران [9/16]
