به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در صف تسلیت گوهای مرگ پادشاه عربستان دوستان قدیمی و جدید وی حرف های جالبی زدند. حرف هایی که نشان می داد عمق استراتژیک اتکا آمریکا و اسرائیل به عنوان دشمن ایران در فاصله چند قدمی ایران در خاورمیانه قرار داشته است.
باراک اوباما در پیام خود از دوستی عمیق و گرم با ملک عبدالله یاد کرد و جرج بوش پدر او را متحد عاقل و قابل اعتماد آمریکا خطاب کرد و شیمون پرز رئیس سابق رژیم صهیونیستی با تقدیر از او ملک عبدالله را رهبری مقتدر دانست. جان کری ملک عبدالله را «مردی خردمند و آینده نگر» توصیف کرده که با وجود کهولت سن و سال ها بیماری همچنان «مصصم و قاطع» بود.
اما به نظر نمی آید مرگ پادشاه سابق عربستان تغییری در این دوستی گذاشته باشد چرا که سلمان بن عبدالعزیز، پادشاه جدید عربستان سعودی در نطقی تلویزیونی گفته است که ادامه دهنده سیاست های ملک عبدالله، پادشاه قبلی خواهد بود.
سیاسیت هایی که مرداد ماه 92 خبرگزاری معروف رویترز از آنچه ملک عبدالله درباره ایران فکر می کند اینگونه پرده برداری کرد: مدارک به دست آمده حاکی از آن است که پادشاه عربستان در گفتگو با مقامات آمریکایی مدعی شده که تنها خدا می تواند اعراب را از آنچه که او "شر ایران" خوانده، حفظ کند. بنا بر این گزارش، برخی دیگر از این اسناد نیز نشان می دهد ملک عبدلله از واشنگتن خواسته "سر مار" را قطع کنند.
در حالی که خبر مرگ عبدالله کمتر از 2 دلار قیمت نفت را بالا برد امیدی که می رفت که پس از مرگ وی با روی کار آمدن جانشین جدید مطرح شود یعنی بازگشت نفت به قیمت واقعی اش هم به نظر با ابقای وزیر اقتصاد و نفت توسط پادشاه جدید سعودی به یاس تبدیل می شود.
حال در این معرکه بازار ادامه راه عبدالله توسط ملک سلمان و تاکید آمریکا و اسرائیل به دوستی با شاه قدیم و شاه جدید باید منتظر ماند و دید دولت روحانی و وزارت خارجه ظریف در روزهای سخت نفت ارزانتر از آب معدنی چه سیاستی را پی می گیرند.
گیدو اشتاینبرگ، تحلیلگر ارشد در موسسه علم و سیاست برلین در خصوص واقعیت شاه جدید سعودی و رابطه احتمالی آینده اش با ایران می گوید: آنها که هماکنون در ریاض قدرت را در دست دارند، پادشاه سلمان، ولیعهدش مغرن، و نایف ولیعهد دوم، هر سه کسانی هستند که با موضع ضد ایران شناخته میشوند.
همان نگاه سنتی خاندان سلطنتی عربستان سعودی دنبال میشود که ایرانیها را دوست ندارند و آنها را یک قدرت هژمونیک میدانند که ثبات عربستان سعودی و همسایگانش را به خطر میاندازد.
حسن روحانی پس از پیروزی در انتخابات 92 که با تکیه بر تعامل بین المللی و روابط غیر خصمانه با کدخدا! بود؛ در نخستین نشست خبریاش در 27 خرداد 1392؛ عربستانیها را برادر خود خواند.
از سوی دیگر اعتماد روحانی به خودش به عنوان اولین امضا کننده قرارداد امنیتی جمهوری اسلامی و عربستان در سال 1998 و پاسخ کاهش 50 درصدی قیمت نفت از سوی حکومت سعودی نشان می دهد که نقطه قوتی که روحانی از آن در ایام انتخابات حرف می زد پاشنه آشیل دولت یازدهم شده است.
مهرماه 93 روحانی در جریان سفر به نیویورک اعلام کرد مواضع عربستان روز به روز به ایران نزدیکتر میشود، و با کاهش اختلافات، روابط ایران با آن کشور نزدیکتر خواهدشد. کمتر از 3 ماه بعد یعنی پس از تمدید 7 ماه توافق ژنو؛ عربستان معنی نزدیکی به ایران را در بازکردن شیر فلکه های نقتی خود تا حد توان برای کاهش قیمت نفت نشان داد.
همه اتفاقات احتمالی آینده در حالی به استقبال کلید اصلی روحانی یعنی سیاست خارجی و آشتی با دنیا می آید که روحانی و وزیرخارجه اش در رابطه حداقلی با عربستان که به نظر می آمد با توجه به دوستی آقای هاشمی رفسنجانی با سعودی ها و حمایت وی از روحانی مثل آب خوردن باشد، هیچ توفیقی نداشته اند.
اما دستگاه دیپلماسی دولت یازدهم که برای گسترش روابط خود جهت چرخاندن چرخ زندگی مردم به جای سانتریفیوژها از تک تک خط قرمزها مانند مکالمه با اوباما، قدم زدن با جان کری و گفت و گو با وزیر خارجه فرانسه در روزهای توهین نشریه فرانسوی به ساحت پیامبر عبور کرده و همه را به رونق سفره مردم گره زده، همچنان منتظر است تا آمریکایی ها اجازه حضور سفیر ایران در سازمان ملل را بدهند.
شاید بد نباشد تا حسن روحانی سئوال خود در جمع مردم اهواز پس از مذاکرات را دوباره مطرح کند: که آیا می دانید توافق ژنو یعنی چه؟ و این بار به جای خود روحانی که اعتقاد داشت، توافق ژنو یعنی اینکه قدرتهای بزرگ در برابر ملت ایران تسلیم شدند و سد تحریم ها شکسته شده است. مردم جواب وی را بدهند. شاید هم مردم جواب روحانی را 22 بهمن 93 این بار نه در اهواز که در کل ایران بدهند.