پوپولیسم علیه مجلس

خبرنامه دانشجویان ایران: حسین بابازاده مقدم// چندان هم پایگاه رأی و اجتماعی رئیس جمهور نیرومند نیست؛ اما نقش هایی که روحانی بازی می کند بدون توجه به میزان رأیی است که پشتیبان اوست، من جمله بازی با رفراندوم که نه از نظر حقوقی و نه از نظر سیاسی و مصالح نظام در حیطه صلاحیت های ایشان قرار ندارد و این دومین باری است که روحانی از آن بهره می برد،مصادیقی از همین رویکرد تلقی می شود.

بدون تردید کار و ماهیت مجلس شورای اسلامی بررسی منافع ملی ایران در کمیسیون های تخصصی و ارجاع و اصلاح درون سیستم مقننه با سازوکارهای بسیار مفصل و حرفه ای است که احتمالا رئیس جمهور حقوقدان از دیگران بهتر میداند و کار مجلس علاوه بر تسری نوعی نخبه سالاری بر تصمیم های کلان ، اداره امور و نظارت بر دولت اسن بنحوی که قوای اجرایی کشور وارد حیطه دیکتاتوری و یک رایی نشود.

اما در ماههای اخیر و همزمان با مذاکرات هسته ای بسیار سوال برانگیز و تحت نقد شدیدی که دولت آنرا به پیش میبرد، وضع بگونه ای بوده است که نمایندگان برای دست یابی به اطلاعات به رصد و دیده بانی سایت های آمریکایی و اروپایی پرداخته و در اثر این کانال کشی غیر ضروری پیرامون اطلاعات مذاکرات هسته ای و همینطور غیر محرم تلقی شدنشان برای دریافت اخبار و رویدادهای مهم جاری در مذاکرات،این فقدان را از طریق رسانه هایی خارج از کشور تامین کرده اند.

حالا و با گره خوردن بحث مذاکرات که ناشی از سلطه جویی و طمع وحشتناک غربی ها، رفتار غیر دموکراتیک و غیرقانونی طرف های مذاکره کننده با ایران، تشدید تحریم ها و شانتاژ دائمی علیه جمهوری اسلامی است، خیر بلندی توسط رئیس جمهور برای تخریب پایگاههای مقاومت در داخل کشور برداشته شده است.

از طرفی رسانه های مستقل و صاحبان نظر تحت فشار قرار میگیرند و یا حتی اگر فشاری هم نباشد کسی به عقیده مخالفان و منتقدین توجه نمی کند و نهایتا آن دیدگاه اوبامایی تایید میشود که برخی از تندروهای داخلی منتقدان گفتگوهای ایران و قدرت های غربی هستند و اگر هم توجهی بشود توام است با توهین، برچسب زنی و تخصیص انواعی از القاب بد خطاب به انتقاد کنندگان که نمونه هایی فراوان از آن را دیده ایم.

از سوی دیگر رسانه های متعددی در کشور مورد حمله های آشکار و نهان با مکانیسم های گوناگونی قرار میگیرند از حمله به حامیان مالی رسانه ها در مجامع عمومی تا تعدیل و قطع بودجه حمایتی و بعضا حتی گام برداشتن به سوی تعطیلی، تمام اینها را از بشود در یک بسته جمع کرد بسته دیگر مقابله فوق العاده وسیع با سازمان رسانه ملی است که نه تنها در بسیاری از موارد دولت را کمک کرده و تولیدات خوبی در حمایت از اقدامات بعضا موثر دولتی ها داشته است، بلکه تا حدود بسیار زیادی به همین دلیل مورد انتقاد هم قرار دارد.

دولت تریبون تکصدایی را با توسل به همه پرسی و روش هایی ازین دست دامن میزند تا اصطلاحا هیچ موجود زنده و جنبنده ای توان مخالفت و ایستادن در برابر تصمیم هایی اینچنین نادرست را نداشته باشد.

در حالی که مشکلات اصلی دولت را دوستانش همچون هاشمی بوجود می آوردند و عملا آنرا در بزنگاههای همچون مساله تخاصم عربستان بر سر موضوع کاهش بهای نفت یاری نمی کنند، اما کماکان روحانی در صدد است تا مشکلات کشور را در گرو سازش با آمریکا و غرب و کوتاه آمدن و تعطیلی فعالیت های اتمی کشور توصیف و القا کند.

حالا طرح شدن بحث رفراندوم علاوه بر اینکه یک اقدام عملا خلاف قانون تلقی میشود و در حوزه صلاحیت های وی نیز قرار ندارد و عجیب است که رئیس جمهور با تاکید فراوانش در خصوص حقوق دان بودن چگونه ازین مساله واضح قانونی بی خبر است، چطور و با کدام پشتوانه و رای عظیم و حداکثری تصمیم به دور زدن ازوکارهای قانونی و دستگاههای اجرایی کشور را دارد.

این نوع از درگیری با مجلس بمراتب بدتر و زیانبارتر از درگیری در دوره های قبلی و کشمکش هایی است که می تواند منافع ملی را در سطحی جهانی و بصورت ماندگار در تاریخ بوجود بیاورد.
در حقیقت این نهایت رویکرد پوپولیستی است که کسانی امیدوار باشند که در صورت عدم تصویب قرارداد هسته ای زیانبار در مجلس می توانند آنرا به همه پرسی بگذارند.

از سویی دیگر علاوه بر اینکه این سیاست قویا پوپولیستی است و کسی نمی تواند منکر توانایی مردم برای مشارکت در آن باشد، چرا که نمایندگانشان نیز بخوبی از همه زوایای گفتگوها با خبر نیستند و بیشتر بازار گمانه ها و حدس ها قوی است.

بطور مثال در ماجرای اخیر مورد ادعای انتقال فرآورده های هسته ای به روسیه نیز به تعداد هزار نفر مطلع یا فردی که امکان خطر اظهار نظر درباره چگونگی ساخته شدن این شایعه را داشته باشد (حسب بی اطلاعی مطلق درباره مذاکرات) ندارید، حالا با کدام استدلال و توضیحی میشود چنین موضوعاتی غامض و پیچیده را به رای گذاشت.

باید کدام ادعای دولت را باور کرد ؟آن عقلانیت سیاسی سکولار منفعت طلب و نخبه سالار یا این پوپولیسم بی مهابا و زیانبار؟ بدیهی است ایجاد این گمانه ها در کشور پیرامون پشت پرده طرح مسائلی همچون همه پرسی ناشی از سودی است که ظاهرا برخی از دوستان جناحی از توسعه فضای ابهام در ایران می برند.

رئیس جمهور اخلاقا وظیفه دارد ضمن پایبندی در مورد قانون پیرامون همه پرسی و یا هر مطلب دیگری، ضمن احترام به نمایندگان ملت با حضور در مجلس به ارائه توضیحات پیرامون این ابهام آفرینی ها بپردازد.