بازی تدبیر در کدام زمین؟

خبرنامه دانشجویان ایران: علی جعفری// مهمترین اتفاقات سیاسی در جهان با محوریت تحولات منطقه غرب آسیا و نزاع حیاتی غرب و اسلام آمریکایی با اسلام ناب محمدی(ص) و جریان مقاومت منطقه با سرعت زیاد و در دو شکل در حال رقم خوردن است. شکل اول، برنامه ریزی شده و هدفمند است که از سوی اتاق های فکر دو طرف درگیر با رهبری امریکا و ایران انجام می شود که تحرکات وحشیانه داعش، راه اندازی جوخه های ترور و اهانت به پیامبر اسلام(ص) و در مقابل، مبارزات گروه های جهادی جریان مقاومت، روشنگری و هدایت رهبران مقاومت و خروش مردمی، از جمله آنهاست.

شکل دوم تحولات نیز خارج از چارچوب برنامه ریزی های طرفین است که از جمله ی آن می توان به مرگ پادشاه عربستان اشاره کرد. و همینطور درگیری های یمن که بیشتر در این قالب می گنجد.

آنچه در صحنه مشاهده می شود نشان می دهد که دشمنی امریکا که در رأس نظام های غربی قرار دارد، با جمهوری اسلامی ایران به عنوان رأس جریان مقاومت اسلامی، نه به دلیل تامین منافع مادی و استراتژی های کوتاه مدت سیاسی، بلکه در حیات و ممات وجودی آنها خلاصه می شود. امریکا خوب می داند که تداوم و بقای آنها در کنار اسلام غیر ممکن است چراکه آرمان و داعیه ی اسلام، حکومت جهانی مهدوی است. از این رو همه تلاش ها و طراحی های آن ها به توقف موتور محرک این جریان که انقلاب اسلامی ایران باشد، معطوف شده است؛ حال این تلاش ها و طراحی ها می تواند جنگ تحمیلی 8 ساله باشد، یا ایجاد فتنه، یا جدال بر سر بحث هسته ای و یا با ایجاد مزاحمت داعش و فشار بر دیگر واحدهای جریان مقاومت مانند حزب الله، فلسطین و سوریه.

حال سوال اینجاست که جمهوری اسلامی ایران در برابر همه این تهدید ها چه راهبردی را اتخاذ می کند تا رسالت انقلاب اسلامی در گسترش پیام اسلام ناب، نفی استکبار و حمایت از مستضعفین را به انجام برساند و دولتمردان در کجای این پازل قرار دارند؟ آن چیزی که اکنون مشاهده می شود این است که رهبر معظم انقلاب با شناخت کامل نسبت به عرصه و با درایت و هوشمندی به دنبال تبدیل تهدیدها به فرصت برای هدایت کشتی انقلاب می باشند که آخرین نمونه از آن، پیام ایشان به جوانان اروپا و امریکا پس از پروژه غربی ها در فرانسه در اهانت به ساحت مقدس رسول گرامی اسلام(ص) بوده است.

ارسال این نامه از آن جهت اهمیت دارد که ایشان در خلاء گفتمانی غرب و همه گستاخی ها و اهانت های آنها، با دعوتی مودبانه و حکیمانه، جوانان را به تحقیق و مطالعه پیرامون اسلام اصیل فراخوانده است. حتی اگر این پیام به گوش همه و یا اکثریت مخاطبان خود هم نرسد، کافیست در مجامع فکری غرب و یا به حوزه اندیشه متفکران آزاداندیش آنها رسوخ کند تا آن ها ببینند که در برابر بن بست تمدنی که با آن مواجه شده اند، چه دریچه عظیمی باز شده است. این نامه یک تهاجم گفتمانی مهلک برای تمدن غرب خواهد بود و در بزنگاه های حساس تاریخی اثر خود را نشان خواهد داد.

اما دولت جمهوری اسلامی به عنوان بازوان اجرایی انقلاب، دارای چه دغدغه هایی در این زمینه است؟ آیا اقدامات لازم را در جهت تکمیل اقدام هوشمندانه رهبر انقلاب انجام می دهد و یا خیر؟ متاسفانه آن چیزی که در نظام فکری دولت تدبیر و امید دیده می شود، تلاش برای امر غیر ممکن زندگی مسالمت آمیز اسلام و کفر است؛ در صورتی که نظام فکری دولتمردان غرب، اساس و بنیان اسلام که همان پیامبر عظیم الشأن اسلام(ص) است را هدف قرار داده و آشکارا به آن حمله می کند. با این حال رئیس جمهور ایران، مذاکرات را صرفا در جهت تامین منافع طرفین می داند و نسبت به دستیابی به توافق خوشبین است و همه انرژی دولت خود را به پای مذاکراتی می گذارد که طرف های مقابلش از کوچکترین دشمنی در حق امت اسلامی دریغ نکرده اند و هر روز هم به تهدید و تحریم های خود اضافه می کنند.

وزیر امور خارجه ایران نیز در جلوی چشم جهانیان و در زمان اوج اسلام ستیزی غرب، مطابق آنچه خواسته قلبی طرف های مقابل است، با وزیر خارجه امریکا قدم می زند و خواسته یا ناخواسته این پیام را صادر می کند که دشمنی به سمت دوستی در حال حرکت است و اتفاقا این چیزی است که امریکا برای زمین گیر کردن همه انقلابیون جهان به آن نیاز دارد. چرا که همت اسفبار دولت ایران در عادی سازی رابطه نظام جمهوری اسلامی با امریکا پس از 36 سال مقاومت، کوبنده ترین پیام غرب به همه ملت هایی است که در ابتدای راه انقلاب هستند.دردناک تر اینکه وزیر امور خارجه بی توجه به جنایت معنوی فرانسه در اهانت بی شرمانه به پیامبر اسلام(ص)، نه تنها میز مذاکره را رها نمی کند بلکه برای ادامه مذاکرات به این کشور سفر می کند.

به نظر می رسد تدبیر این دولت تبدیل به یک پازل غربی برای تکمیل برنامه های آنها شده است و هر آنچه را که آنان بخواهند، اینان پیاده می کنند! مصداق آن هم اینکه هم دولتمردان ایران و هم دولتمردان امریکا، دولت تدبیر و امید را یک فرصت برای غرب می دانند تا مشکل تاریخی خود را حل کنند. همان مشکلی که موجب ایجاد تقابل تاریخی دو جریان حق و باطل شده است.