سخنی که طرح آن در جامعهی شیعی ما بسیار قابل تامل تر از کاریکاتور روزنامه شارلی ابدو است. زمانی که مجله شارلی ابدو درفرانسه کاریکاتور پیامبر اکرم(ص) را در صفحه اول خود قرار داد میزان واکنش مسلمانان به این موضوع مقامات این کشور را مجبور کرد تا در قبال اقدام افراطی مجله مذکور موضعگیری کنند. هر چند موضعگیری فرانسویها بیشتر برای ساکت کردن مسلمانان بود تا انجام یک اقدام قاطع علیه متخلف اما اثرات مثبتی برای کاهش توهین سازمان یافته نسبت به اسلام در فرانسه داشت.
جالب آنجاست که در جامعه ایران که قریب به اتفاق مردم آن را محبین اهلبیت علیهم السلام و علی الخصوص امام حسین(ع) تشکیل میدهد یک روزنامه با طرح یک گزاره تلاش میکند تا نقطه اوج آرمان یک ملت را زیرسوال ببرد اما هیچ واکنشی از سوی مقامات یا دستگاههای نظارتی مواجه نمیشود و جالب آنجاست که حتی شخصیتی مانند ابراهیم اصغرزاده که طرف مصاحبه روزنامه اعتماد قرار میگیرد چنین گزارهای را مطرح نمیکند و خبرنگار اعتماد در صدد است تا به بهانهای، بیتفاوتی جامعه را نسبت به قیام عاشورا در متن مصاحبه خود بگنجاند. حالا خبرنگار اعتماد این گزاره را از کجا آورده معلوم نیست اما نکته مهمتر بیتفاوتی هیات نظارت بر مطبوعات است که حتی کوچکترین تذکری به این رسانه داده نمی شود و این در حالی است که یک هفتهنامه عملکرد سیاست خارجه کشور را زیر سوال میبرد سریعا مورد عتاب قرار میگیرد و در کوتاهترین زمان ممکن توقیف میشود!
البته دامنه این اقدامات روزنامه اعتماد تنها به همین مورد ختم نمیشود بلکه در موارد متعدد این روزنامه تلاش کرده است تا هنجارهای عمومی را مورد تهاجم خود قرار دهد.
اگر به هدف هیات نظارت بر مطبوعات بنگریم، خواهیم دانست که مقابله با هنجارشکنیها در مطبوعات اساس آن است.
اکنون این سوال مطرح است که طرح چنین شبهاتی منجر به تولد یک «شارلی ابدو» وطنی با بهانه آزادی بیان نخواهد شد؟! حال اینکه مطبوعات باید کاملا توجیه شوند که حق ندارند همه ارزشها را با عینک بدبینی خود نگاه کنند.