به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ نظرات مختلفی درباره استانی شدن انتخابات وجود دارد برخی مخالف و برخی موافق آن هستند. در میان تشکل های دانشجویی، جنبش عدالتخواه دانشجویی این قانون را به نوعی در تعارض با جمهوریت می دانند.
یادداشت حسین شهبازی زاده دبیر جنبش عدالتخواه دانشجویی در این باره را بخوانید:
بررسی جمیع ابعاد قانون اخیرالذکر در این مجال نمیگنجد، از همین رو، یکی از وجوه اثرِ قانون استانی شدن انتخابات را، که تاثیر بر مشارکت مردم در انتخابات است را اجمالا بررسی خواهیم کرد.
اوضاع کنونی انتخابات های کشور قطعا با حالت مطلوب فاصله دارد و ایرادات موجود باید به خوبی شناسایی و حل شود.
اما آن چه به نظر میرسد این است که، قانون مطروحه، نه تنها خیلی نخواهد توانست مشکلات را حل کند، بلکه ممکن است، برخی از محاسن ِ مهم شیوه ی کنونی برگزاری انتخابات را نیز از بین ببرد.
(جمهوری اسلامی ایران، نه یک کلمه بیشتر ؛ نه یک کلمه کمتر)
حراست از جمهوریت، اسلامیت و ایرانیت نظام، فرض همیشگی دل بستگان به انقلاب است و هر گاه هر کدام از آن ها با مخاطره مواجه شود باید در حفظ آن ایستادگی کند.
رهبر معظم انقلاب می فرمایند: «در همه‌ى دنیا، انتخابات پرشور، مظهر زنده بودن و حضور بااراده و عزم راسخ یک ملت در عرصه‌هاست. هر جا انتخابات با شرکت گسترده‌ى مردم باشد، این نشانه‌ى این است که ملت در آن کشور بیدارند، هوشیارند و با نظام خود همراهند. میخواهند این را از دست ملت ایران بگیرند.»
نظام جمهوری اسلامی ایران همواره به حضور پرشور مردم در انتخابات ها به خود بالیده و تفاخر کرده است.
لهذاست که در کلام اعلام و بزرگان، بر حضور مردم در انتخابات به عنوان یک فریضه تاکید شده است: ین وظیفه ای است الهی وظیفه ای است ملی وظیفه ای است انسانی وظیفه ای است که ما باید به آن عمل بکنیم همه مان باید در انتخابات شرکت بکنیم» صحیفه امام ج ۱۸ ص ۳۱۸
از جانب دیگر رهبر معظم انقلاب اسلامی، بارها بر این مهم به عنوان پایه ی مقبولیتی مردم سالاری دینی تاکید کرده اند : در نظام اسلامی دارا بودن معیارها کافی نیست؛ بلکه انتخاب مردم هم شرط لازم است و بدون انتخاب مردم امکان ندارد. (دیدار با مسئولان وکارگزاران نظام 13/11/1370)
با تکیه بر این مقدمه کوتاه و تاکید بر ثقلِ ارزش ِجمهوریت در نظام اسلامی، باید ببینیم استانی شدن انتخابات چگونه است؟
در پایتخت که به علت وسعت حوزه انتخابیه شاید شبیه ترین نمونه ی موجود به نسخه استانی انتخابات باشد، حضور مردم چگونه است؟ چرا به لحاظ مشارکت مردم یکی از پایین ترین جایگاه ها را به خود اختصاص داده؟
جالب است که در پاریس، با جمعیت (یک چندم تهران)، تعداد حوزه های انتخاباتی (چند برابر تهران) است، چرا که باید مردم در زمینه مناسب تری مطالباتشان را مصداق شناسی کنند.
در یک حوزه بزرگ انتخابیه مثلا در شهر تهران آیا هیچ گاه زمینه برای رقابت با لیست ها و ائتلاف های مشهور فراهم خواهد شد؟ هیچ رقیب جدیدی خواهد توانست اعلام موجودیت کند؟
فرض بفرمایید یک کاندیدای مستقل یا یک ائتلاف مستقل قصد رقابت با مشاهیر را بکند، اگر نتواند مخارج میلیاردی تبلیغ در این گستره وسیع را بدهد، واضح است که شاید حتی پوسترهایش هم دیده نشود و تا پیش از انتخابات هیچ کس حتی متوجه حضورش در میان کاندیداها نشود.
رواست که این شیوه معیوب به شهرهای کوچک و بزرگ دیگر گسترش یابد؟
در شهرهای کوچک عمده امید مردم برای تاثیر گذاری در تعیین سرنوشت کشور و پیگیری مطالبات، حضور در انتخابات است و از همین جاست که حساسیت ها آنقدر بالاست که گاه به درگیری می انجامد، البته روشن است که درگیری ها، بخش ناپسند ماجرا هستند و به قاعده هر طرح اصلاحی باید به تصحیح این گونه آسیب ها بپردازد، نه این که کلا به این بهانه ویژگی های مثبت فعلی را نیز از بین ببرد.
مردم فلان شهر کوچک و حوزه انتخابیه غیر مشهور، امید دارند مثلا از میان بنده و رقیب انتخاباتیم، یکیمان رای بیاوریم و برویم در قلب حاکمیت، تا مطالبات آن ها و امثال آن ها ضریب بگیرد و به جای (تهران بینی) در مدیریت کشور، همه ایران و همه این اقلیم مقدس در نظر گرفته شود.
بدیهی است که با گسترش و بزرگ شدن ابعاد و گستره انتخابات ، قدر ت در میان صاحبان ثروت و چهره ها و مشاهیر پاس کاری خواهد شد و فقط آن ها خواهند بود که توفیفق خدمت به مردم را خواهند یافت!
و ما نیز فقط توفیق حمایت معنوی خواهیم داشت...
و از آن پس مردم بلاد ما و امثال آنها انگیزه تاثیرگزاریشان و بعد مشارکتشان کاهش خواهد یافت.
به نظر من مسئلة اول در انتخابات، مسئلة انتخاب این شخص یا آن شخص نیست؛ مسئلة اول، مسئلة حضور شماست. حضور شماست که نظام را تحکیم میکند، پایه های نظام را مستحکم میکند، آبروی ملت ایران را زیاد میکند، استقامت کشور را در مقابل دشمنی ها زیاد میکند و دشمن را از طمع ورزیدن به کشور و از فکر ضربه زدن و توسعه و فساد و فتنه منصرف میکند. این یک مسئلة بسیار مهم است؛ پس مسئلة اول، شرکت در انتخابات است. رهبری عزیز ( 22/2/88)
