این جملات می تواند سرتیتر همه ی خبرگزاری های دنیا در آخر ژوئن باشد. آن روز که این گفتوگوهای چندین و چندباره به ایستگاه آخر برسد و دیگر دنیا نگران ایران هسته ای نباشد!
فارغ از خوب وبدِ ژنو، لوزان و توافق نهایی قرار است تا مدت مذکور، همه ی آنچه مذاکرات هسته ای نامیده می شود به اتمام برسد و آن زمان چشم های زیادی توقع بسیار زیادتری از دولت خواهند داشت تا با عصای موسایی خود بر دریای مشکلات اقتصادی بزند و راهی از میان موج های سهمگین برای مردم چشم انتظار باز کند. انتظاراتی که متأسفانه توسط خود دولت به این مذاکرات گره زده شده و آن زمان همه منتظر باز شدن گره ها خواهند بود.
اما حقیقتا کدام عصا چنین کارگشا خواهد بود؟ لغو تحریم ها؟!
بله، قطعا تحریم ها اثر گذار بوده اما چه کسی ادعا می کند تمام مشکلات ما به خاطر تحریم هاست؟
چرا کسی نمی گوید آقای وزیر اقتصاد برای حل مشکلات مدیریتی در اقتصاد کشور در یک سال و نیم گذشته چه کرده ای؟ آقای وزیر صنعت دلیل گران شدن مرغ هم به خاطر تحریم ها بود؟ وزیر محترم جهاد! عید امسال سیب و پرتقال را کیلویی چند خریدید؟!...
آیا واقعا باید چشم هایمان را بدوزیم به آن طرف آب ها، جایی که امضای باراک اوباما ها و جان کری ها بخواهد آینده فرزندان این مرز و بوم را مشخص کند؟
مگر این ایران عزیز سرشار از منابع مختلف نیست؟
این جوانان تحصیل کرده با انگیزه، چه از جوانان آن کشور هایی که در مقابل ما نشسته اند کمتر دارند؟
صنعت هسته ای نشان داد هر کجا که اراده قوی داشتیم با سرعتی باور نکردنی تا آخر تکنولوژیش را ثابت قدم رفتیم و به دست آوردیم نه با التماس از دشمنان، بلکه با تکیه بر توانِ احمدیِ روشنِ 30 سالهِ بعد انقلابیِ خارج نرفته ی شریف درس خوانده! در سلول های بنیادین همتای پیشرفته ترین کشور ها جلو می رویم. ما آپولو (ماهواره) هم به فضا فرستادیم! (تا معنای این جمله عامیانه هم مؤید سختی کار و بزرگی آن باشد) از این دست مثال ها؛ که هم کم نیستند و هم کم هستند!
نتیجه آن که هرجا روی پای خودمان ایستادیم و بر توان داخلی اعتماد کردیم، نتیجه پر خیر و برکتش را دیدیم؛ و برای منِ جوانِ نسل سوم انقلاب، چه چیزی بهتر از اعتماد مسؤلین و حرکت در این راستا و بستر سازی مناسب؟ امیدواریم سال 94 با صمیمت و همراهی دولت و مردم به پیشرفت ایران عزیز بینجامد اگر باور کنیم "خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملّتی) را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند!"(رعد/11)
خدا آن ملتی را سروری داد که تقدیرش به دست خویش بنوشت
به آن ملت سر و کاری ندارد که دهقانش برای دیگری کشت
*اقبال لاهوری
