در این میان حضور برخی انجمن ها و موسسات، پیش از آنکه سنخیتی با نمایشگاه کتاب داشته باشد بیشتر مرتبط با استفاده از فرصت ها و پتانسیل های موجود در این نمایشگاه همچون میزان نسبتا بالای بازدید کنندگان بود تا این جای موضوع ممکن است از نگاه ناظران بی طرف خالی از اشکال تلقی گردد زیرا این انجمن ها و موسسات برای توجیه حضور خود در نمایشگاه کتاب، محصولاتی نیز بعضا رایگان یا با قیمت نازل به عموم عرضه می کردند اما آن چیزی که ماهیت و فلسفه وجودی و حضور این قبیل انجمن ها و موسسات را با نقد و چالش جدی مواجه می کند فرصت یکسویه و ناعادلانه اخذ مجوز، توزیع نابرابر امکانات رسانه ای و بهره مندی از سوبسیدها، تسهیلات و دریافت بودجه های دولتی است درست در شرایطی که سایر ناشران و موسسات فرهنگی و بسیاری از اشخاص و جریانات فکری جامعه نه تنها به لحاظ اقتصادی و مالی در آستانه ورشکستگی قرار دارند در بسیاری از موارد حتی اجازه ارائه کتابهای دارای مجوز و طرح آزادانه دیدگاهها، نظریات و اندیشه های خود را نیز ندارند.
به عنوان مصداق نمونه هایی در نمایشگاه امسال به چشم می خوردند با اسامی بهداشت معنوی و انجمن نجات از حلقه که برای هر بازدید کننده منصفی در ذهن این سوال را از مسوولین مربوطه در وزارت کشور و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی طرح می کند که چگونه است که این انجمنها با داشتن اعضایی حدود حداکثرصد الی دویست نفر، دارای مجوز و غرفه و سایر امکانات در اختیاراند در حالی که شواهد ملموس و قرائن عینی حاکی از وجود گروهی دیگر در جامعه است که در مقابل این موسسه و انجمن نجات از حلقه آنان مدعی نجات با حلقه هستند و بنا به گزارش کمیسیون امنیت ملی مجلس جمعیتی چند میلیونی را تشکیل می دهند که در نمایشگاه امسال برای دفاع از حقوق خود و تبادل و تببین اندیشه ها ودیدگاههای خود فاقد هرگونه مجوز قانونی و غرفه و امکاناتی بودند؟ این تبعیض آشکار از سوی مسوولین ذیربط چگونه توجیه می گردد؟
سخنان مقام معظم رهبری در خصوص دفاع از حقوق مظلومان و مورد استکبار قرار گرفتگان عالم در هر سطح و سطوحی و نیز تاکید ایشان بر حمایت ارکان نظام از اندیشمندان و صاحبان کرسی های آزاد اندیشی اسلامی و همچنین رهنمودهای ایشان برای رعایت منشور اخلاقی رسانه ها، همه و همه در جای خود قابل تقدیر و تشکر می باشد؛ ولی به طور مسلم تحقق سخنان و رهنمودهای اسلامی معظم له را باید حداقل در رفتار و اعمال مدعیان معنویت و مسئوولیت در نظام اسلامی در این حوزه نیز مشاهده نمود.
آیا بهتر نیست بستری برابر، منصفانه و آزاد در جامعه فراهم گردد که سایر اندیشه ها نیز امکان طرح آزادانه دیدگاهها و نظریات خود را داشته باشد؟ آیا در عصر حاضر که عصر رویارویی اندیشه ها است کارآمدی و کیفیت اندیشه های عرضه شده، خود بهترین ملاک برای ارزیابی و آزمون نیست؟
آیا زمان آن نرسیده است با پذیرش اختیار انسان که از سوی خداوند متعال اعطا شده است به اختیار، شعور و انتخاب انسانها احترام بگذاریم؟
محمدرضا افشار
1394/02/30 - 00:54
