موسیقی، زن ایرانی و عقده گشایی سیاسی

خبرنامه دانشجویان ایران: آیت نجفی کارگردان تئاترهایی چون "لحظات پیش از ترادژدی" و "فردوسی، صدام حسین و رژه مورچه ها در شهر خالی" به تازگی مستندی به نام صدای بی سرزمین با موضوع خوانندگی زنان در ایران تهیه نموده که شبکه سلطنتی بی بی سی در  مجله‌ی تماشای خود گزارشی از آن پخش کرده است.

به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ داستان این مستد روایت تلاش‌های زن جوانی است که ‌می‌خواهد کنسرتی با صدای زنان برگزار کند و در نهایت در مواجهه با موانع قانونی ما و برخوردهای دوگانه‌ی مسئولین تصمیم می‌گیرد از زنان غیر ایرانی برای یک کنسرت ایرانی استفاده کند و...

این مستند یقیناً از دوگانگی‌ها و عدم شفافیت چهارچوب‌های موسیقی کشور دست‌مایه‌ی خود را تهیه کرده است، و با ایجاد فضایی عاطفی و نوستالژیک مخاطب را با خود همراه می‌کند. بعید نیست که این فیلم با موضوع مطلوبی که برای شبکه‌های معاند دارد، بزودی توسط یکی از آن‌ها پخش شود. کارگردان کسی است که سال‌ها در ایران به کارگردانی مستند و نمایش مشغول بوده و پس از مهاجرت به آلمان این اثر را تولید نموده.

مدتی است که خوانندگی زنان در مجامع عمومی به دغدغه طیفی از تجدید نظرطلبان داخلی تبدیل شده و با استفاده از فضای تساهل و تسامح به یادگار مانده از دوران اصلاحات و نگرش بدون موضع وزیر فرهنگ و ارشاد چندین مورد از این دست اقدامات را نیز به سرانجام رسانده اند. اقداماتی که با موضع گیری شدید علما و قشر مذهبی مواجه شد و وزیر فرهنگ مجبور به عقب نشینی شد.

به راستی دلیل این هجمه و اصرار برای علنی ساختن و قبح زدایی از این موضوع چیست؟ چرا باید خوانندگی زنان در دستور کار تبلیغاتی معاندین قرار بگیرد؟ برای پاسخ به این سوال باید به این نکته توجه داشت که پشت پرده بسیاری از این وقایع بالاخص د بعد تبلیغاتی بر عهده فمینیسم های داخلی است. افرادی که برپایی مراسم روز جهانی زن برای آنها دارای تقدس وصف ناپذیر است.

زن در فرهنگ اسلامی- ایرانی این سرزمین در معنای جنسیت صرف نیست و نوعی تقدس و تکریم منبعث از باورهای دینی آن را دربر گرفته است. تکریمی که ناشی از نگاه اسلام به این مساله به عنوان محور جامعه اخلاقی است. نگاهی که در آن حرمت زنان اساس یک جامعه سالم محسوب میشود و اندکی خلل در آن سبب سقوط جامعه میشود. نقطه مقابل آن نیز نگاهی است که در دهه های اخیر در غرب و شرق در حال پیشروی است و آن نگرش ابزاری به زن به عنوان یک جنسیت صرف. نگاهی که در ظاهر احترام است ولی در باطن سبب تنزل جایگاه زن به شیئی جنسی برای تمتع افراد هرزه.

قبح زدایی از بحث حیا و تقدس زدایی از مفهوم زن در سال های اخیر بیانگر حرکتی خزنده است که شروع شده و مدیریت آن در دست امثالی قرار دارد که در مجلس ششم با توهین به مقام زنان حتی صدای اعتراض امانی نماینده خانم درا هم درآوردند. حرکتی که نتیجه آن از بین رفتن کرامت زنان، خلل در مفاهیمی چون مادری و درنتیجه نابودی سنگ بنای جاعه سالم یعنی خانواده سالم میشود.

در پایان باید به کارگردان این مستند گفت صدای لالایی ماردان آسمانی در سرزمین من همچنان جاری است.