به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در روزهایی که حتی اسطوره های طنز کشور هم نمی توانند مردم را با هر بهانه ای بخندانند و بیننده را پای برنامه های خود نگه دارند، سریال های رمضانیه امسال در چندمین تجربه شان، قاپ روزه داران را دزدیده اند.
البته جنبه طنزی که قرار است در این نگارش به آن پرداخته شود، فقط مختص سریال های ماه مبارک رمضان نیست و بنا داریم نگاهی کوتاه به روند تولید و پخش ژانر کمدی در ایران بکنیم.
بدیهی است که سریال پایتخت 4 به واسطه سه تجربه پیشین و کسب اعتماد مطلوب مخاطب، قطعا جزو یکی از سریال های پذیرفته شده از سوی عموم مردم در نیمه اول ماه مبارک رمضان است، هر چند روزهای اول مورد نقدهای شتاب زده قرار گرفت اما خیلی زود توانست جای خود را دوباره در دل مخاطب باز کند.
انگار واقعا به کار بردن تعابیر طنز آمیخته با باورهای بومی، ملی و مذهبی در ناخودآگاه بیننده جای خودش را چه بسا حتی راحت تر از مضامین بی مفهوم و محتوا باز می‌کند؛ مضامین بی محتوایی که شاید در دهه اخیر بیشتر شاهد به کار بردن آن در رسانه ملی به بهانه سریال‌های رمضانیه بودیم و البته پرده های حیا هم جلوی چشم مخاطب، یکی پس دیگری دریده می شد.
منتقدانی که این روزها با نقد شتاب زده خود، احتمالا سال های نچندان دور صدا و سیمای کشور خصوصا در ایام نوروز و ماه رمضان را فراموش می کنند اتفاقا خوب است نگاه ویژه به این مسئله داشته باشند.
در کنار سریال پایتخت، تجربه موفق «دردسرهای عظیم» نیز سیر طنزگونه خود را از ریل اصلی خودش خارج نکرده است؛ محوریت «لطیف همکار» به عنوان نقطه طنز و اتفاقا به کارگیری کاراکترهایی با نقش کاملا جدی، قوام سریال را بیش از پیش حفظ کرده است؛ سریالی که جنبه طنز خود را حفظ کرده؛ خوب هم حفظ کرده و برای خنداندن بیشتر مخاطب، به حرکاتی شبیه به رقص و حکات عجیب و غریب که در نگاه عموم «مسخره بازی» و «جلف بازی» تلقی می شود، متوسل نشده است.
.jpg)
سریال های «شمعدونی»، «در حاشیه» و کمی قبل تر «ساختمان پزشکان» به خوبی نشان می دهد که کارگردان برای خنداندن مخاطب، نمی تواند با همزادپنداری های مخاطب ایرانی ارتباط برقرار کند؛ نمی تواند از روزمرگی‌های سالم و بدون حاشیه های اخلاقی، فرهنگی و دینی ژانر کمدی از آب در بیاورد.
«پایتخت» با داستانی کاملا معمولی و عمومی و «دردسرهای عظیم» با داستانی کاملا خاص، توانسته اند این مهم را در قاب دوربین خود ترسیم کنند و البته استقبال مخاطب از این نوع سریال ها در برابر سریال های دیگری که در اوج ناباوری سازندگان و سرمایه گذاران‌شان مورد استقبال قرار نگرفتند، نشان دهنده ورود صنعت فیلم و سریال سازی کشورمان به عرصه ای جدید و متفاوت است.
