خبرنامه دانشجویان ایران:
به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»، اهمیت مذاکرات را اما جریان هوادار مذاکرات و بخشی ازجناح غرب گرا خوب می دانند. آنجا که ایوبی بی آنکه گلی به سر سینمای ایران زده باشد، از باز شدن درب سینمای ایران به روی جهان و بالعکس سخن می گوید.
نسبت به «رستاخیز» هم نقدهای فراوانی داریم و هم گله های بسیار که چرا با این «یه پیاله قیمه تبرکی اعتقادی مردم» که رسول ملاقلی پور تعریفش را می کرد، زلف را جوری گره زده که نتوانیم بگوییم مردم حق ندارند اعتراض کنند.
نشان دادن چهره ذوات مقدسه، صحرای کربلا در دامنه کوه، ماه کامل در شب دهم محرم، سخنان تحریف شده امام حسین(ع) و برخی اتفاق های دیگر در فیلم درویش که گفتنش دردی دوا نمی کند، این حق را به مخاطب امام حسین(ع) شناس می دهد که ناراحت باشد، اعتراض کند. البته نه جوری که «شیعه انگلیسی» چی ها ذوق زده شوند، از قمه زدنِ زنی در تجمع انجام شده فیلم بگیرند و بفرستند رویyoutube تا یک دنیا همه حرف های علیه شیعه را با همین چندثانیه فیلم باور کند.
بحث چیز دیگری است. در میان این همه زاییده سینمای ایران که از هر دوره ای هم چندتایی به یادگار مانده و هر روز دعوای مجوز و عدم مجوز، پروانه نمایش و عدم پروانه نمایش، اکران و عدم اکران و با حال و روز سیاه برخی فیلمها که کارگردانش به شبیه دیالوگ های شعبان بی مخ در کودتای 28 مرداد می گوید: «از مادر زاییده نشده کسی که نگذارد فیلم بسازم» و با حال و روز قاراشمیش (شاید هم غاراشمیش) سینمای فعلی، آقای رییس سازمان سینمایی «دوران تازه» را دستاویز کرده است برای روزگار «پس از توافق» و گفته است: «اگر قبل از این سینمای ایران می‌توانست از پنجره وارد دنیا بشود با توجه شرایط فعلی می‌توان از درب اصلی وارد شد. ما تمام فیلمسازان را به کار کردن تشویق می کنیم. مخصوصا کسانی که در زمان دولت قبلی کار نکردند».
خبرنگار آمریکایی وال استریت ژورنال در مورد «بهمن قبادی» از «ایوبی» می‌پرسد و او می گوید: «درب برای همه هنرمندان ایرانی باز است و من می‌دانم که بهمن قبادی مشکلی نخواهد داشت اگر به ایران بیایید و در ایران فیلم بسازد».
قبادی را شاید ایوبی که قبل از زعامت سازمان سینمایی، سینمایی نبوده کمتر بشناسد اما اگر قرار باشد کسی او را در ایران بشناسد بیشتر به خاطر فیلم ضدایرانی اش خواهند شناخت. جذب حداکثری رییس سازمان سینمایی گویا قصد جذب «فصل کرگدن» را دارد. فیلمی که حتی با فاکتور گرفتن حساسیت‌های انقلابی، از جهت اخلاقی و به واسطه‌ی استفاده از الهه‌ی روابط نامشروع در سینما - مونیکا بلوچی- و داشتن سکانس‌های فراوان روابط عریان جنسی، به شدت فیلم زننده‌ای محسوب می‌شود. بگذریم از اینکه فیلم چه تصویری از کشوری نشان می دهد که امثال ایوبی ها، حقوق بگیر رسمی دولت آن کشور هستند.
این حرفهای ایوبی طبیعی تر به نظر می رسد وقتی بدانیم چندی پیش جنتی هم گفته بود:«امیدوارم با این توافق نهایی ایران و قدرت‌های جهانی در زمینه برنامه صلح آمیز هسته‌ای ایران و رفع برخی محدودیت‌های بین المللی، جهشی چشمگیر در سینمای ایران رخ دهد و به‌تبع آن این جشنواره نیز شاهد استقبالی شگرف باشد.»
اینکه دولت یازدهم، رئیس جمهور، محمدجواد ظریف، علی یونسی، علی جنتی و حجت الله ایوبی همه چیز مثل آب خوردن، انتخابات، ازدواج جوانان، ساختن فیلم های فاخر و حالا برگشتن فیلمساز ضدانقلاب را به برداشته شدن تحریم ها و توافق ربط دهند اصلا محل ایراد نیست چرا که با تئوری اداره کشور توسط آقایان مطابقت دارد. اما توصیه این است که اول زاییده های خود را بزرگ کنید بعد سراغ یتیم خانه بروید.
