در جستجوی مقاله دیگری بودم که به مقاله ای رسیدم با موضوع دستکاری سیا در افکار مردم و عملیات مرغ مقلد. اگر از عملیات مرغ مقلد چیزی نمی دانید یا می پرسید آیا رسانه های جریان اصلی – مثل سی ان ان، فاکس نیوز، ان بی سی، ای بی سی و روزنامه هایی نظیر تریبون، لس آنجلس تایمز، نیویورک تایمز، رویترز و بسیاری دیگر – از طرف سیا و درقالب عملیات مرغ مقلد مورد دستکاری قرار می گیرند یا نه، لطفا این مطلب را بخوانید.
خبرنامه دانشجویان ایران: روری هال[1]*// اکثر آمریکاییان برای دریافت وعده روزانه تبلیغات خود، زیر نفوذ منابع تلویزیونی و رادیویی قرار دارند. بی آنکه بفهمند به آنها دروغ گفته می شود و آنها را وا می دارند که این دروغ ها را باور کنند. هر چه می گذرد واداشتن مردم به نگاه کردن به نور حقیقت به وظیفه دشوارتری تبدیل می شود. این خود دروغی بس بزرگ و فراگیر است که واداشتن مردم به فهم اندازه و عمق و وسعت دروغ هایی که تحویل آنها داده می شود، بسیار سخت است.
از نظر من - که احتمال دارد شما با من موافق نباشید- تبلیغات چیزی نیست جز دروغی که به عنوان حقیقت عرضه می شود و هدف از آن زیر نفوذ درآوردن نحوه زندگی و تفکر مردم است. به هنگام خواندن این سطور، مشاهده خواهید کرد که پشت سر هم از کلمات «دروغ» و «تبلیغات» به جای هم استفاده می کنم. با توجه به اهداف من و این مقاله، معنای این کلمات هر دو یکی است.
در جستجوی مقاله دیگری بودم که به مقاله ای رسیدم با موضوع دستکاری سیا در افکار مردم و عملیات مرغ مقلد. اگر از عملیات مرغ مقلد چیزی نمی دانید یا می پرسید آیا رسانه های جریان اصلی – مثل سی ان ان، فاکس نیوز، ان بی سی، ای بی سی و روزنامه هایی نظیر تریبون، لس آنجلس تایمز، نیویورک تایمز، رویترز و بسیاری دیگر – از طرف سیا و درقالب عملیات مرغ مقلد مورد دستکاری قرار می گیرند یا نه، لطفا این مطلب را بخوانید.
«فیلیپ گراهام، ناشر پیشین واشنگتن پست که معتقد است کارکرد مطبوعات دامن زدن به رضایت مردمی از سیاست های دولت است، یکی از معماران چیزی بود که اکنون به طور گسترده ای انجام می شود؛ دستکاری و استفاده از روزنامه نگاران از طرف سیا. این رسوایی با اسم کدگذاری شده اش یعنی عملیات مرغ مقلد شناخته می شود. گزارشگر پیشین واشنگتن پست، کارل برنشتاین از قائم مقام سابق سیا نقل می کند که گفته است: به طور گسترده ای همه می دانستند که فیل گراهام، کسی بود که می توانستید روی کمکش حساب کنید. در موردی اخیرتر واشنگتن پست با امتناع از چاپ نام یکی از شخصیت های سیا به نام جوزف فرناندز به مدت بیش از یک سال و تا روز اعلام کیفرخواست وی، پوشش لازم را برای سیا فراهم آورد. او در این کیفرخواست به ارتکاب جرایمی در سمت رسمی اش به عنوان رئیس ایستگاه سیا در کاستاریکا متهم شده بود.»
همین یک پاراگراف برای وحشت زده کردن اکثر مردم کفایت می کند. ولی متاسفانه بیشتر مردم این مقاله را نخواهند خواند، اگرچه من دوست دارم این اطلاعات به تک تک خانه های سراسر کشور راه پیدا کند. این هم نمونه ای دیگر:«یک روزنامه نگار را می توان ارزان تر از یک روسپی تلفنی و با دو تا صد دلاری در هر ماه به دست آورد.» این، بخشی از گفتگوی یکی از عوامل سیا با فیلیپ گراهام، ناشر واشنگتن پست بر سر سهل الوصول بودن و قیمت روزنامه نگارانی است که میل دارند برای سیا کار تبلیغاتی انجام دهند و گزارش های مورد نظر آن را پوشش دهند.
بیایید نگاهی دقیق تر به این موضوع بیندازیم که رسانه های جریان غالب و عملیات مرغ مقلد چگونه سیاست های این رسانه ها را تعیین می کنند، مردم را از مسائل اصلی منحرف می کنند و از بازی های کلامی برای ایجاد رنگین کمانی از گول زنک های فریبنده در جهانی در حال پاره پاره شدن و واقع بر لبه فروپاشی اقتصادی سود می جویند.
با رسانه های اجتماعی شروع می کنیم. مقاله مورد نظر بیشتر از 1700 بار در فیس بوک و 100 بار در توئیتر و علاوه بر آن، بالغ بر 330 بار نیز از طریق سایر رسانه های اجتماعی به اشتراک گذاشته شده است. این یک عنصر کلیدی جدید در ارتباط با گسترش دادن دروغ ها و تبدیل کردن دروغ به واقعیت است. اگر شما با چند شبکه اجتماعی طرف باشید که در کار گسترش دروغ به جای حقیقت باشند، در هم شکستن این چرخه به شدت دشوار است، به خاطر این واقعیت که تمام «دوستان» اعضای این شبکه ها یک دروغ را باور می کنند. این وضعیت هم اکنون در حال گسترش است و برای مدتی به این رشد خود ادامه خواهد داد. من هرگز وارد این شبکه ها نمی شوم که همیشه فرصتی برای گسترش دوباره آن ها وجود دارد، حتی بعد از به اتمام رسیدن اولین چرخه خود.
نمونه هایی که در ادامه می آیند، همگی از همین مقاله گرفته شده اند که نمونه ای کلاسیک از تبلیغات سیا به شمار می رود. در اینجا نمونه ای از چگونگی شکل گیری دروغ را می بینید که با یک بار عاطفی شروع می شود، بعد صورت چیزی را به خود می گیرد که به نظر می رسد منبعی معتبر است و برای پیوند خوردن تمام این ها، شکل یک پیمایش به آن داده می شود.
«این یک برداشت غلط جمعی است و گروه های زیست محیطی افراطی توانسته اند رگ برانگیختن عواطف مردم را به دست آورند و با اعوجاج دادن به مطالب، شواهد نادرستی ارائه دهند. کل موضوع همین است و بس. در مطالعه ای که پژوهشگران دانشگاه جرج میسون، دانشگاه ییل و دانشگاه ایالتی اورگان به تازگی انجام داده اند، معلوم شده است که بیشتر از نیمی از بالغ بر 1000 نفری که در سطح کشور این پیمایش درمورد آنان انجام پذیرفت، هیچ تصوری در مورد شکست سنگ ها (تکنیک نوین استخراج نفت در آمریکا) نداشتند و تقریبا 60 درصدشان هیچ نظری در این باره نداشتند.»
این بخش از مقاله با بار عاطفی «فعالان زیست محیطی افراطی» آغاز می شود. مگر آنکه شما یک فعال زیست محیطی باشید، وگرنه این جمله واکنشی آگاه یا ناخودآگاه را در شما به وجود می آورد. توجه داشته باشید که در این مقاله به نام سه کالج یا دانشگاه بسیار معروف اشاره شده است. دقت کنید که در این پیمایش تنها 1000 نفر شرکت داشته اند و به هیچ پیوند یا منبعی برای تایید یافته های این پیمایش اشاره نمی شود. چرا؟ در این کشور افزون بر 310 میلیون نفر زندگی می کنند. 1000 نفر حتی نماینده یک درصد این جمعیت نیست. انگار که دانه ای شن در تکه ای از ساحل دریا. بسیار خب، دو دانه شن!
«حفاری در ابتدا در زیر سفره آب متوقف می شود تا چاه را بتوان با لایه ای سیمان پوشاند و عایق بندی کرد تا هیچ ماده ای به سفره آب زیرزمینی راه پیدا نکند.» کاملا معمولی و طبیعی به نظر می رسد. سوراخی حفر می شود و آن را با سیمان پر می کنند. اگر شما سوراخی را در چیزی حفر کنید که در آن یک مایع هم وجود داشته باشد، آیا این مایع معمولا به داخل سوراخ حفاری شده راه پیدا نمی کند؟ اما این سوراخ با لایه ای از سیمان پوشانده شده است، درست است؟ به همین دلیل است که در مناطقی که عمل شکست سنگ در آن مجاز است، شیرهای آب آتش می گیرند؟
«در تمام مراحل حفاری، گل مخصوص حفاری برای خنک کردن مته به کنار آن تلمبه می شود و به عنوان ابزاری برای خارج شدن خاک و سنگ خرد شده از داخل چاه عمل می کند.» این موضوع نیز کاملا عادی و طبیعی به نظر می رسد. مگر آنکه اتفاقی نگران این شوید که این «گل حفاری» از چه چیزی ساخته می شود یا به کجا تلمبه می شود. بسیار مبهم است. بیایید دیگر روی این ریزه کاری های مزاحم تمرکز نکنیم. هیچ منبعی یا پیوندی نیز در مطلب ارائه نمی شود تا کم و کیف جزییات را توضیح دهد.
اکنون نوبت آن بخش از مقاله می شود که محرک من برای نوشتن این مقاله بود: «در فرایند عملی شکست سنگ، ماشین آلات بسیاری مورد استفاده قرار می گیرند که قادر به هدایت مایع به قریب یک مایلی عمق زمین هستند. بعلاوه اطلاعات علمی بسیاری با دامنه گسترده، برای محاسبه ترکیبات دقیق همه چیز از مواد شیمیایی و آب گرفته تا میزان فشاری که برای خرد کردن شکافت های ریز داخل سنگ ها در عمق بیشتر از یک مایلی زمین لازم است به کار گرفته می شود. شن، آب و افزودنی های شیمیایی با فشار بالا به داخل چاه تلمبه می شوند، تا جایی که سنگ در مراحل مختلف در بخش عمودی چاه (موازی با سطح) ترک بردارد.»
وقتی می بینید افراد حرفه ای از دانش علمی گسترده برای انجام محاسبات بهره می گیرند انگشت حیرت به دندان نمی گیرید؟ با خود می گویید حتما مطلبی بسیار مخصوص و مهم و فراتر از حد فهم من است. خب باید هم باشد، چون آنها دارند درباره «علم» حرف می زنند. باز هم ارائه مطلب بدون اشاره به هیچ منبع اطلاعاتی و با زبانی بسیار مبهم که به عنوان یک سلاح به کار گرفته می شود. استفاده از واژه علم در این سنخ مطالب کاری می کند که مطلب مهم تر از آنچه به واقع هست به نظر آید. در حالی که مطلب عنوان شده، صرفا محاسبه ای است که هر دانش آموز راهنمایی یا دبیرستانی با ماشین حساب تلفن همراهش از پس انجامش برمی آید.
به این طریق است که مردم را تحت تاثیر قرار می دهند. این چیزی است که عملا به نظر می آید باشد و در سراسر کشور به فراوانی وجود دارد. این نمونه ای خیلی خیلی کوچک از چگونگی مورد استفاده قرار گرفتن رسانه ها برای استمرار بخشیدن به یک دروغ و تدوین سیاست هایی خاص بر علیه شهروندان است. به نظر خجالت آور است که جامعه ما تا جایی کرخ شده باشد که چند عبارت سرهم بندی شده را به عنوان گزارشی تحقیقی می پذیرد.
یک پرسش دیگر: اگرمواد شیمیایی با فشار بالا به داخل زمین تلمبه شود و این روش برای ایجاد ترک در سنگ ها طراحی شده باشد، آیا این کار باعث ترک برداشتن همان لایه سیمانی نیز نمی شود که چاه با آن پوشیده شده و در همان بستر سنگی قرار گرفته؟ همانطور که در اینجا هم می بینید، اطلاعات مبهم است و منبع اطلاعاتی یا پیوندی به مآخذ دیگر ارائه نمی شود تا بتوان با مراجعه به آنها اطلاعات بیشتری کسب کرد.
به این ترتیب است که باید گفت اجرای عملیات مرغ مقلد، همچنان با قدرت تمام در سطح رسانه های ما ادامه دارد.
* نویسنده سایت آلترنت
منبع: activistpost
[1]. Rory Hall
