اسلام و اخلاق با این برخورد مخالف است. امروزه که عده ای سعی دارند تا کربلا را عرصه ی مذاکره جلوه دهند خواسته یا ناخواسته امام حسین را به مداهنه نسبت میدهند.(العیاذ باالله). این در حالی است که حضرت فرمودند هیهات من الذله اما آقایان انگار این جمله سید الشهدا را نشنیده اند.
خبرنامه دانشجویان ایران: سیدمحمدمهدی شمس// نظر اسلام در برخورد با دشمنان مدارا است.
همانطور که حضرت السان الغیب فرمود:
سرمایه دو گیتی تفسیر این دو حرف است با دوستان مروت با دشمنان مدارا
اما ابتدا باید بیان کرد که مدارا و مداهنه متفاوت است. علمای علم اخلاق معتقدند که هر یک از قوای نفسانی صاحب یک افراط و یک تفریط و یک اعتدال هستند. بدین معنا که مثلا قوه ی غضبیه اگر در حالت تفریط فرد صاحب جبن است و اگر در حالت تفریط باشد وی صاحب صبوعیت است. اما تنها راه سعادت در اخلاق اعتدال است که برای مثال در قوه ی غضبیه اعتدال را شجاعت تعریف می کنند. اما منظور از اعتدال اعتدال اخلاقی است نه این که امروزه در سیاست مطرح است.
حال به موضوع خودمان برگردیم. همانطور که در اخلاق مطرح شد و ایضا نظر اسلام هم چنین است که باید در امورمان اعتدال را راعایت کنیم. حتی در مقابله ی با دشمن هم میبایست در صراط حق و اعتدال قدم برداریم. اعتدال بدین معنا نیست که حد اوسط جنگ و تسلیم گرفته شود. بلکه اعتدال در جایی جنگ است در جایی صلح و در جایی هم معاشرت بدون درگیری. در زندگانی وجود نازنین حضرت سیدالشهدا هر سه مورد را می توان یافت.
که به نمونه هایی از آنها می توان یافت. هنگامی که دشمن مقابل معاویه است و حضرت در ادامه ی صلح امام حسن هستند، راه صلح را با معاویه در پیش میگیرند. جایی که دشمن مقابل عبدالله ابن زبیر است، حضرت معاشرت بدون درگیری را پیش می گیرند. (مراجعه به آخرین دیدار امام حسین و پسر زبیر). البته این بدان معنا نیست که حضرت رابطه ی دوستانه ای با آنها داشتند و تمام مخاصمات و مشکلات را کنار گذاشته و تابع آنان شدند، نه بلکه با وجود تمام دشمنی ها و اختلاف نظرات بنیادین حضرتراهی را غیر از جنگ و جهاد را انتخاب می کنند. پس بار دیگر تاکید میکنم که اعتدال یعنی صراط حق نه حد وسط.
اما مدارا
در اسلام و اخلاق اسلامی بر مدارای با دشمن بسیار سفارش و تاکید شده است. تا جایی که حضرت سیدالشهدا هنگامه ی ورود به وادی طف نه تنها ارتش حر و یارانش را سیراب کردند بلکه حتی اسب ها و استر هایشان را هم خود حضرت با دستان مبارک خودشان آب مینوشانند. ام مدارا را باید از مداهنه جدا دانست و این دو را با هم خلط نکرد. مداهنه به زبان ساده به این معناست که انسان با برخورد مهربانانه و رُئوفانه خود را تا حد ذلالت و حقارت پایین آورد.
اسلام و اخلاق با این برخورد مخالف است. امروزه که عده ای سعی دارند تا کربلا را عرصه ی مذاکره جلوه دهند خواسته یا ناخواسته امام حسین را به مداهنه نسبت میدهند.(العیاذ باالله). این در حالی است که حضرت فرمودند هیهات من الذله اما آقایان انگار این جمله سید الشهدا را نشنیده اند. اخیرا هم در صحبت های مقام معظم رهبری مشاهده کردیم ایشان به جدیت نهی کردند که آن ایام را به ایام مذاکره تعبیر کنیم و فرمودند حضرت مبری هستند از مذاکره با پسر مرجانه و ابن سعد.
در آخر هم چند کلامی خدمت بعض مسئولین. حضرات محترم برخورد مهربانانه و مدار کردن با دشمن یعنی برخورد رهبری در مقابله با آل سعود خبیث در جریان فاجعه منا اما همگان بر این باورند که گردن خم کردن و زانو زدن در مقابل امیر کویت یعنی مداهنه. حضرات مسئول ابتدا خودمان و سپس شما را توصیه میکنم که امام حسین را آنچنان که هست یعنی امام حسین بما هو امام حسین را بشناسیم و به مردم بشناسانیم نه آنچنان که می خواهیم. انشاالله از برکت این ماه عزیز برخوردهایمان مدارا باشد و نه مداهنه.
به امید ظهور منتقم خون سیدالشهدا
