در این میان اما جوانان وضعیت بغرنج تری دارند. جوانانی که هم باید تهرانیزه شوند و هم یک جوان مسلمان در تراز جمهوری اسلامی. جوانی که هم باید سنت های خانوادگی را رعایت کند هم باید خود را با تهران شبه اروپایی هماهنگ کند.
در این میان نهادهای حاکمیتی بنابه وظیفه ذاتی خود مبنی بر ارائه سطح مناسبی از رفاه و زندگی به سبک ایرانی- اسلامی وظیفه دوچندان دارند. یکی از این نهادها مجموعه شهردای و شورای شهر تهران است. نهادهایی که برآمده از انتظارات مردم شهر تهران برای تسهیل شرایط زندگی هست. بررسی تصمیمات و اقدامات این دو نهاد اما وضعیت نگران کننده ای دارد. نگاهی به روند بودجه نویسی در شورای شهر تهران بیانگر عدم توجه به مسئله جوان و بحران های خاص این قشر حساس هست.
به عنوان مثال ناصر ایمانی معاون برنامهریزی، توسعه شهری و امور شوراهای شهرداری تهران در مصاحبه ای با ایسنا گفته است: بودجه سال آینده ٧٠درصد عمرانی و٣٠درصد هزینه ای و نگهداشت است و اولویتهای بودجهای سال 95شهرداری تهران بر مدار توسعه حملونقل عمومی است.
از سویی دیگر عدم استقبال از نهادهای فرهنگی و اجتماعی مرتبط با شهرداری تهران به علت عدم مدیریت صحیح و عدم تخصیص بودجه مناسب هم مزید بر علت شده و کورسوهای امید را هم بر باد داده است. تقدم سایر مسائل و موضوعات در گزینههای تصمیمگیری بر مسائل اجتماعی و فرهنگی از طرف سیاستگزاران و مدیران عالی خصوصاً در تدوین بودجه و اختصاص اعتبار برای هزینههای اجتماعی و فرهنگی نیز در این میان به مشکلی بزرگ تبدیل شده است.
البته اجرای طرح هایی همچون راه اندازی خانه شهریاران جوان، تخصیص اعتبار ویژه به جوانان برای هزینه مترو، اجرای طرح سلام با هدف ایجاد همدلی میان مدیران و جوانان و تقویت روحیه پرسشگری و مطالبه در قشر جوان را می توان از اقدامات خوب شهرداری تهران در راستای حل مشکلات جوانان دانست. اما همه این اقدامات زمانی به نتیجه میرسد که شاهد تخصیص بودجه خاصی برای این اهداف باشیم در حالیکه از زمان مطرح شدن بحث بودجه سال 1395 شهرداری تهران در صحن شورای شهر تاکنون هیج خبری از ردیف بودجه ویژه برای جوانان نیست.
خوشبختانه تعدادی از اعضای شورای شهر تهران از ورزشکاران نامی کشور و دارای مقام های جهانی هستند اما انگار بعد از نشستن بر صندلی های این مسئولیت، یادشان رفته است که هنوز بسیاری از نوجوانان و جوانان، آنان را الگو می دانند و می خواهند ورزشکار شوند تا نام ایران اسلامی را بیشتر در جهان تدای کنند، ولی برنامه ریزی که دشمن برای آنان انجام داده است به مراتب تاثیر بیشتری بر روی این قشر خاص دارد و یا بهتر بگوییم اصلا مسئولین شهر برنامه ای قوی برای رقابت با چندین برنامه جوان پسند غرب ندارد.
با تولد شبکه های اجتماعی و ورود آنها به ایران به جرات می توان گفت که کمتر جوانی از این ساز و کار جدید استفاده نمی کند و این بهترین روش برای جذب جوان است چرا این فناوری جدید روز به روز در حال پیشرفت است، و متاسفانه پیشرفت آن بیشتر به سمت فساد اخلاقی، ایجاد فرهنگی غربی و در نهایت تبدیل جوان ایرانی به جوان غرب زده می باشد، ولی شورای شهر تهران هیچ اقدامی را در مقابل این معضل بسیار بزرگ برای جوان پیش بینی نکرده است.
پایتخت تنها برای جوانان تهرانی نیست چرا که به دلیل وضعیت سیاسی و اقتصادی بسیاری از استان ها و شهرهای دور و نزدیک بواسطه دانشگاه، اشتغال و یا حتی ادامه زندگی به این شهر شلوغ می آیند و در آن زندگی می کنند.
به نظر می رسد فراموش کردن قشر تحت فشار و بحران زده تهرانی در شورای شهر نشان دهنده عدم باور به عمق این معضل بسیار خطرناک است. بحرانی که اگر به آن بی توجه لازم صورت نگیرد نتیجه اش می شود وضعیت جوانانی که با پناه بردن به اماکنی چون قلیان سراها به جای مراکز دینی و فرهنگی مدتی خود را از قید مشکلات رها کند.
* دبیر اسبق انجمن اسلامی دانشجویان دانشکده فنی کرمانشاه