تاریخ نشان می‌دهد اگر رزم آرا 65 سال پیش به هلاکت رسید ولی هست جریانی که بستر رشد و نمو کسانی میشود که راه رزم آرا را تکرار کنند. راهی که نهایت توان ایرانی را صادرات آبگوشت بزباش می داند و یا توسعه انگلی و هم سطح شدن با کشوری چون لهستان! را آرزو میکند.
خبرنامه دانشجویان ایران: 16 اسفند مصادف است با سالروز اعدام انقلابی سپهبد حاجعلی رزم‌آرا نخست‌وزیر نظامی شاه به دست شهید خلیل طهماسبی از اعضای فداییان اسلام در سال 1329.
به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ درست 15 روز قبل از تصویب لایحه ملی شدن صنعت نفت در مجلس شورای ملی، رزم آرا اما در تاریخ ایران با جمله معروف خود شناخته می شود که گفت: «ملت ایران عرضه ساختن لوله هنگ را هم ندارند، آن وقت چطور می‌خواهند دستگاه عظیم نفت را اداره کنند». جمله ای که ین روزها از با ادبیاتی سخیف تری از زبان ترکان ابوالمشاغل دولت روحانی تکرار میشود:« قابلیت رقابت در هیچ تکنولوژی و هیچ صنعتی به جز آبگوشت بزباش و قرمه‌سبزی را نداریم».
اما «رزم آرا» که بود و چگونه اعدام شد؟
سپهبد علی رزم‌آرا در سال 1280ش به دنیا آمد و در هفده سالگی وارد مدرسه نظام شد. وی پس از احراز درجه افسری، به اقتضای زمان، در چند زد و خورد داخلی شرکت کرد و به همین دلیل ارتقاء درجه یافت. رزم‌آرا در سالهای بعد مدارج ترقی را پیمود تا اینکه پس از تبعید رضاخان به ریاست ستاد ارتش رسید. رزم آرا در زمان صدارت قوام، شاه برای از بین بردن نخست وزیر و سقوط دولت وی، به هر کسی متوسل میشد و به همه وعده صدارت میداد. رزم‌آرا در زمره افرادی بود که شاه به او وعده نخستوزیری داده بود.
رزم‌آرا با اتکا به قول شاه و با پشت پا زدن به عنایات قوام نسبت به خود، درصدد تضعیف دولت برآمد. وی از آن پس تصمیم به احراز صدارت گردید تا اینکه در پنجم تیرماه 1329، فرمان نخستوزیری گرفت. سپهبد علی رزم آرا، به عنوان ژنرال ارتش رژیم شاه و عنصر سرشناس دولت استعماری انگلیس هنگامی که به نخست وزیری کشور رسید با ملی شدن صنعت نفت ایران به شدت مخالفت میکرد و قصد داشت با سرکوب نهضت مردم، تا جایی که ممکن است به اربابان خود خدمت کند. خیانتها و انحرافات علنی رزم آرا در سیاست و امور مملکتی سبب شد تا روحانیون و مردم به مخالفت جدی و صریح با او بپردازند. لذا فداییان اسلام به این تشخیص رسیدند که اگر این عنصر وابسته از میان برداشته نشود، در نهضت مردم اختلال حاصل میگردد. به همین جهت شهید خلیل طهماسبی از سوی جمعیت فداییان اسلام مأمور ترور رزم‌آرا گردید و سرانجام وی را در شانزدهم اسفند 1329ش به هلاکت رساند.
اعدام انقلابی رزم آرا در واقع هشداری به برخی نمایندگان مجلس شانزدهم بود که به دلیل وابستگی به انگلیس، مانع از ملی شدن صنعت نفت در ایران میشدند. به همین جهت، به فاصله کوتاهی پس از حرکت انقلابی اعدام رزم آرا، طرح ملی شدن صنعت نفت در کمیسیون نفت مجلس، مورد تأیید و تصویب قرار گرفت.
چندی است که برخی اعضای جبهه مرتد ملی با تحریف تاریخ سعی میکنند تا اعدام انقلابی رزم آرا را بی ارتباط با ملی شدن نفت جلوه دهند اما اسناد و مدارک متقن خلاف این را اثبات میکند.
اعدام انقلابی رزم‌آرا (که سدّ اصلی مقابل ملی نمودن صنعت نفت بود) به ملی شدن صنعت نفت کمکی حیاتی نمود. مستنداتی وجود دارد که حکایت از صدور فتوای قتل رزم‌آرا به دست آیت‌الله کاشانی دارد. شهید مبارز نواب صفوی در این باره می‌گوید که «کاشانی به قتل رزم‌آرا فتوا داد و مصدق، شایگان، بقایی، سنجابی، مکی، فاطمی، شمس ، قنات‌آبادی، نریمان و آزاد آگاه بودند». هم‌چنین گفته شده است که دکتر مصدق نیز درباره قتل رزم‌آرا با نواب صفوی دیدار داشته است. آیت‌الله کاشانی در یک مصاحبه‌ی مطبوعاتی که یک ماه بعد از اعدام انقلابی رزم‌آرا انجام شد، دلیل اینکار را حمایت شدید رزم‌آرا از شرکت نفت جنوب و سیاست استعماری انگلستان عنوان نمودند.
.jpg)
روز 17 اسفند کمیسیون نفت به اتفاق آرا پیشنهاد ملی کردن صنعت نفت را به تصویب اعضا رساند. در 1329/12/24 مجلس شورای ملی و در 1392/12/29 مجلس سنا گزارش کمیسیون را تصویب نمودند و صنعت نفت ایران رسما ملی اعلام شد.
این برهه از تاریخ و شروع نقش آفرینی احزاب و جریان سیاسی- مذهبی در مدت 3 سال در قالب دولت دکتر مصدق و نهایتا سقوط دولت وی در اثر دل خوش کردن به وعده آمریکا و کودتای آمریکایی- انگلیسی برای همیشه به عنوان عبرت تاریخی برای ایرانیان مطرح است. عبرتی که البته بعد از انقلاب اسلامی جریان های غربگرایی همچون گروهک نهضت آزادی و بعدها جریان میانه روی داخل حکومت به رهبری هاشمی رفسنجانی به سادگی ان را فراموش کرده اند و گویی چنین برهه ای در تاریخ نبوده است.
رفتار و سخنان روحانی و نزدیکان وی از جمله ترکان، سریع القلم، نعمت زاده و زنگنه که همگی بر طبل ناتوانی ایرانی و درجه بودن ما در مقابل غربی ها( بخوانید آمریکا و اروپای غربی) می کوبند و رسما تئوری توسعه انگلی را مطرح می کنند نشان می دهد که با وجود گذشت 65 سال از اعدام انقلابی رزم آرا هنوز عده ای دل در گرو غرب دارند و نمی توانند پیشرفت بدون حضور بالاسر را باور کنند. طنز مطلب در این است که جریان میانه رو اگر قبل از انقلاب را فراموش کرده نباید خلف وعده و خیانت غربی ها در بعد از انقلاب را فراموش کرده باشند. خلف و عده هایی که بیشترین آنها در دوره هاشمی رفسنجانی پدرخوانده دولت روحانی رخ داده است.
تاریخ نشان می‌دهد اگر رزم آرا 65 سال پیش به هلاکت رسید ولی هست جریانی که بستر رشد و نمو کسانی می شود که راه رزم آرا را تکرار کنند. راهی که نهایت توان ایرانی را صادرات آبگوشت بزباش می داند و یا توسعه انگلی و هم سطح شدن با کشوری چون لهستان! را آرزو می کند.
