به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ محسن شهمیرزادی* در یادداشتی پیرامون این اتفاقات، 5 مقدمه و موخره را ذکر کرده است که نگاهی هر چند گذرا به آنها خالی از لطف نیست.
مقدمه 1) از زمان آغاز سرپرستی دکتر نیلی بر کرسی ریاست دانشگاه که گویا وساطت بزرگوارانی ظاهرالصلاح موجب رضایت شورای عالی انقلاب فرهنگی بر تایید حکم ریاست ایشان شد، شاهد اقداماتی بودیم که نسبت آن با قانون هنوز مشخص نشده است، این قبیل کارها به محدودیت زمانی خاصی نیز تن نمی داد و هر برهه ای از تاریخ ریاست ایشان شاهد اتفاقات نه تنها هنجار شکنانه بلکه غیر قانونی بود.
مقدمه 2) یکی از معضلات و یا شاید هم نعمت های بزرگ دانشگاه تهران، پیشتازی و جریان سازی در اتفاقات سیاسی-اجتماعی کشور است و از همین رو همواره مورد توجه جدی نهاد های قدرت و ثروت بوده است، به گونهای که از برهم زدن محیط آرامش دانشگاه هیچ ابایی ندارند، در طول سال های گذشته همواره شاهد اتفاقات تاثیر گذاری از محیط دانشگاه بوده ایم که فضای دانشگاه را به هر چیز از میدان جنگ تا میدان نبرد انتخاباتی شبیه می ساخت الا آن چه که باید.
مقدمه 3) پس از روی کار آمدن دولت جدید، میدان سیاست زدگی دانشگاه –نه تحلیل و کنشِ سیاسیِ دانشجویی- بازگشایی شد، میدانی که مختص عده ی اندکی از پیروان حزب خاصی از خارج دانشگاه بودند و همواره گفتار و کردار و پندار رفتارِ سیاستمدارانشان را در رفتار شبه دانشجویانه خود اجرا می کردند، به طوری که زمان نزدیک شدن به انتخابات دیگر دانشجو و تشکلی مثلا دانشجویی به ستاد انتخاباتی شعبه ی دانشگاه تبدیل شده، و از میتینگ های انتخاباتی تا حمایت های علنی در بورد و نشریه و بیان رو در رو از بدیهیات این شُعَب احزاب در دانشگاه ست به گونه ای که یکی از برنامه های جدی آنان بازگشتن متهمین و مجرمینی به دانشگاه بود که بی دغدغه ی علم سوار بر موج دانشگاه شده بودند در میان آن ها حتا آقا زادگانِ منفوری به چشم می آیند که صحت مدرک سیکل آن ها هنوز محل بحث است،
مقدمه 4) پیش برد این امور و فتح سنگر دانشگاه بواسطه ی قانون و مردان قانون میسر نبود، بلکه مسئولینی را می طلبید که وام دار همین سران قدرت و ثروت باشند و سد دانشگاه را تبدیل به پلی در برابر سیاست ورزان کنند. از سویی دانشگاه نه تنها پل احزاب سیاسی که پل تمام عقده گشایی هایی بود که "شاید" پیش از این در گلوی برخی بغض شده بود، از دیدار با جاسوسان آمریکایی تا ورود دانشگاه به عرصه هایی که هیچ سنخیتی با فعالیت دانشگاه و مسئولین آن ندارد.
مقدمه 5) انجمن اسلامی دانشجویان مستقل، که همواره افتخارش بر استقلال عقیدتی-گفتمانی بوده و تبدیل دانشگاه به ستاد اصولگرایان یا اصلاح طلبان را همواره از ساحت دانشگاه منزه می دانسته و–برخلاف بی مهری دیگران- در هیچ انتخاباتی از هیچ کاندیدایی حمایت نکرده و بیانش برمعیارهای تفکر انقلابی نه بر دسته بندی سیاسی که بر گفتمان ناب انقلاب اسلامی مورد تاکید بوده است، در طول این مدت از طرق قانونی و اداری موارد اعتراض خود را نسبت به حضور احزاب در دانشگاه و بی قانونی ناشی از فشار سران قدرت و ثروت به مسئولین دانشگاه اعلام داشت.
1- اما این امور به هیچ وجه تمامی نداشت و در تمامی برنامه‌ها، در بوردها، نشریات و.. این قانون شکنی به صورت واضحی دیده می شد، از آن جایی که چاره‌ی نهی از منکر و مدارج قانونی بی فایده بود، در آذر94 معاون اول قوه قضاییه جناب آقای محسنی اژهای را به دانشگاه فرا خواندیم و او نص صریح حکم قضایی شورای عالی امنیت ملی را در تریبون دانشگاه بیان کرد و حجت را بر همگان تمام نمود.
اما این قبیل کارها نه تنها رو به کاستی نگرفت که هدفمندتر نیز ادامه پیدا کرد به گونهای که در جلسه ای خصوصی به نام نمایندگان نشریات یکی ازهمین موارد هتک حرمت به قانون، به صورت رسمی به معاون فرهنگی دانشگاه هدیه داده شد، و سایر اموری که مجال بیان آن نیست.
2- اگرچه که ماجرا ختم به این موضوعات نشد و هر روز پروژه ای جدید رقم میخورد، تا اینکه اقدام هدفمند تشکلهایی که با پول سران ثروت پروار می شوند، در توهین به رهبری برتابیده نشد، از آن جایی که نامه های قبلی و تذکرات نه چندان کمِ انجمن اسلامی دانشجویان مستقل و دانشجویان انقلابی کارساز نبود، این بار بنا به نص صریح قانون از ریاست دانشگاه و تشکل های عادت کرده به رد شدن از قانون شکایت رسمی شد، اما از آن جایی که وظیفه ی ما در قبال دانشگاه مادامی که دانشجو هستیم، پایانی ندارد، با هماهنگی سایر تشکل های انقلابی دیگر نامهای خطاب به رئیس دانشگاه درج شد که در آن (با هماهنگی معاونت فرهنگی) دو روز مهلت جلسه ای "عمومی" برای پاسخ گویی داده شد، اما به جهت این که این قول نیز میسر نشد، دانشجویان انقلابیِ عضو انجمن اسلامی دانشجویان مستقل در روز سه شنبه تصمیم بر تجمع گرفتند، تجمعی که تمام راههای ممکن در هفت ماه گذشته با صبوری طی شد و نتیجهای نداشت، تجمعی که خود بر نص صریح قانون امکان پذیر بود، ساعت 10 صبح: ساختمان ریاست:
3- قابل پیش بینی بود که "تمامی" درب های ساختمان حراست بسته شده باشد و تنها معبری نه چندان آشکار از سمت کلینیک به پشت ساختمان راه وجود داشت، اما درب کلینیک نیز به شدت توسط حراست کنترل شده بود به گونهای که بیشتر از 80 ال 90 دانشجو نتوانستند از درب کلیینیک وارد شوند، و خبرنگاران و مابقی دانشجویان پشت درب های پوشیده از حراست ماندند.
4- دانشجویان یک ساعت در مقابل ساختمان مرکزی شعار دادند و با پلاکاردهایی با عناوین "باز قانون شکنی، وبازهم سکوت" و "اقای رییس! سکوت شما برگ برنده ی بازگشت آشوبگران به دانشگاه است" ، "جاسوس آمریکایی می پذیرید، دانشجویان منتقد چه طور؟" و...
از آنجایی که تقریبا تمامی کارمندها از بالکن ساختمان نظاره گر تجمع بودند و صدای دانشجویان خیابان 16 آذر را نیز در نوردیده بود به نظر می رسید جمعیتی به اندازه ی تجمع نظاره گر آن بودند و فقط آقای رئیس بود که گویا بر صندلی خود خیال چاره می کرد.
دانشجویان پس ازعدم حضور ریاست به سوی کلینیک دانشگاه رفتند و از آن جایی که علاوه بر محیط درمانی، محل رفت و آمد نیز بود دانشجویان به سوی باغچه های کلینیک عقب روی کردند و از آن جا تجمع خود را به صدایی آهسته تر و خواندن سرود از معاونت فرهنگی درخواست پاسخ گویی کردند.
5- دکتر سرسنگی معاونت فرهنگی دانشگاه، از تجمع کنندگان خواست تا به سمت دفتر وی و سالن همایش بالای کلینیک راهی شوند تا توضیحات مربوطه را ارائه کند، دانشجویان که با سکوت در پی ورود به ساختمان بودند ناگهان با برخورد فیزیکی خشن حراست روبه رو شدند، و حراست علی رغم "دستور" معاونت فرهنگی مانع ورود دانشجویان به ساختمان شد، تا جایی که این برخورد شدت گرفت و عده ای از دانشجویان انقلابی به بغض "عدم برخورد حراست با آشوبگران" درگیری لفظی پیدا کردند که فضا پس از دقایقی توسط خودِ دانشجویان رو به آرامی گرایید.
از آن پس نمایندگان دانشجویان با اجازه ی حراست به سمت دفتر سرسنگی رفته و دکتر سرسنگی بعد از دقائقی از دفتر خود واقع در طبقه سوم ساختمان نزول اجلال نموده و توضیحاتی به تجمع کنندگان ارائه داد که به اجمال ذیل می باشد.
- عدم وجود چنین دغدغه هایی در رابطه با مسائل ارزشی را پدیده ای خطرناک توصیف کرد.
- در صدد بر گزاری جلسه در زمانی مناسب جهت حضور حداکثری دانشجویان انقلابی هستیم.
- دانشگاه و رییس دانشگاه اجازه نخواهند داد که عده بسیار قلیلی باتحلیل های شخصی خودشان بخواهند فضای آرامشی که در نظام و دانشگاه هست را به خطر بیاندازند.
- در دانشگاه هیچ کسی حق اهانت به ارکان جمهوری اسلامی به ویژه رهبری معظم انقلاب رانداشته و از نظر ما دانشگاه جای چنین افرادی نیست.و همچنین دانشگاه چنین اقداماتی را پیگیری و با آن برخورد خواهد کرد.
- دانشگاه به طور حتمی در برابر این حوادث موضع گیری خواهد کرد.
- در پایان نیز خاطر نشان کرد همین امروز دانشگاه موضع شفاف خود را در برابر این حوادث در اختیار رسانه قرار خواهد داد.
* دانشجوی دانشگاه تهران
