در حالی که مسئله «فیش های نجومی» و مسائل اقتصادی به عنوان مهمترین مطالبه عمومی و حرف روز جامعه بود، به یکباره همه این مباحث بار دیگر با مطرح شدن معادله حل نشدنی «ماهواره» و «کنسرت» به فراموشی سپرده شد.
خبرنامه دانشجویان ایران: در حالی که مسئله «فیش های نجومی» و مسائل اقتصادی به عنوان مهمترین مطالبه عمومی و حرف روز جامعه بود، به یکباره همه این مباحث بار دیگر با مطرح شدن معادله حل نشدنی «ماهواره» و «کنسرت» به فراموشی سپرده شد.
به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ چند روزی است که رسانه های داخلی چه رسانه های همسو با دولت و چه منتقد مهمترین اخبار خود را به اظهارات اخیر وزیر ارشاد اختصاص داده اند. که این امر نشان از گمشدن اصل ماجرا یعنی مطالبات مردم از دولت تدبیر و امید، لابه لای مباحثی که تکرار مکررات است نظیر برگزاری کنسرت و دیش های ماهواره دارد.
معادله حل نشدنی ماهواره و کنسرت
ماجرا از آنجایی آغاز شد که علی جنتی اواخر تیرماه بود که در گفتگویی، اصلاح قانون کنونی ممنوعیت استفاده از ماهواره را ضروری دانست و گفت: "استفاده افراد از ماهواره به کل غیرقانونی است اما در واقع حداقل 70 درصد مردم خلاف این قانون رفتار کرده و از آن استفاده می کنند."
همین جمله کافی بود که جریان رسانه ای مخالف «فیش گیت»، فضای ضددولتی که در کف جامعه تشکل شده بود را به سوی ماجرای ماهواره بردند.
البته این ابتدای راه نبود، وزیر ارشاد در مراسم رونمایی از نخستین گالری مجازی ایران با مطرح کردن مجدد این مضوع و با بیان اینکه "تعداد قابل توجهی از مردم در حال حاضر از ماهواره استفاده می‌کنند"، گفت: "از سال ۷۳ با قانونی که تصویب شد در این زمینه معذوریت قانونی وجود دارد و باید با متخلفان برخورد شود. بنابراین بخش قابل توجهی از مردم در این زمینه متخلف از قانون به حساب می‌آیند. بهترین کار، اصلاح قانون است. ماهواره هم مثل دیگر پدیده‌های نوین جهان که در ابتدا برای ما عادی نبود و کم‌کم عادی شد، باید پذیرفته شود."
جالب اینجا است که هم راستا با این مواضع خیلی از منتقدین در «دام» این «ترفند رسانه ای» افتادند و فضای رسانه ای را کاملا به انحراف کشیدند.
جالب اینجا است که این مسئله تنها به ماجرای ماهواره ها نبود، و سناریو دیگری نیز همزمان در حواشی برگزاری کنسرت ها اجرا شد. که حتی ستاد کل نیروهای مسلح نیز وارد این «بازی» شد.
محمد زعیم زاده در این باره می نویسد: اینکه دولت در ماجرای مجوز کنسرت‌ها صریحا مصوبه می‌دهد و ناجا را از صدور مجوز منع می‌کند می‌تواند آغازگر یک سناریو باشد، سناریویی که البته مردم بهتر می‌دانند نه با هدف رونق دادن به کنسرت‌ها، بلکه با هدف فراموش شدن مساله خالی بودن سفره‌های مردم در حال انجام است.
نیروی انتظامی از صدور مجوز منع می‌شود تا در صورت بروز برخی رفتارهای تند و غلط احتمالی در پی هنجارشکنی‌های مفروض، دولت یازدهم به عنوان ملکه و فرشته آزادی‌های اجتماعی ظهور کند و لابد جامعه دربند ایرانی را نجات دهد، دولتی که برآیند کابینه‌اش امنیتی‌ترین کابینه جمهوری اسلامی است و دولتی که به خاطر درج چند علامت تعجب در یک نشریه دانشجویی خواهان برخورد امنیتی با دانشجویان می‌شود، قرار است فرشته آزادی باشد و نیروی انتظامی را از ورود به حوزه مسائل امنیت اخلاقی و عفت عمومی نهی کند، این هم از آن داستان‌های طنز تاریخ است!
و داستان ماهواره نیز به همین صورت است.
محل اعلام تغییر قوانین کجاست؟
پرسش اساسی که در این میان مطرح می‌شود، این است که چرا وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی برای طرح مسائل مربوط به تغییر قوانین آن را ابتدا به سطح جامعه و رسانه‌ها می‌کشانند و از آنجا پیگیر مسائل کلان هستند؟
قطعا طرح موضوع تغییر قوانین استفاده از ماهواره ابتدا باید در شورای عالی انقلاب فرهنگی و یا مجلس طرح شود و مطالبه‌گری از محل مراجع قانونی انجام شود، قانون را یک بار دیگر مرور کنیم!
کدام وعده ی رییس جمهور در حوزه اقتصاد قبل و بعد از برجام محقق و عملی شد؟
اما مهمترین عرصه‌ای که در آن چیزی جز شعار از دولت دیده نشده، عرصه اقتصادی است. حسن روحانی با شعارهای اقتصادی و وعده گشایش اقتصادی به مردم بود که توانست اعتماد آن‌ها را جلب کند و به مدد همین شعارها منتخب نیمی از مردم در خرداد 92 شد. اما حالا و در شرایطی که بیش از 3 سال از روی کار آمدن وی می‌گذرد، کارنامه دولتش در این زمینه به گونه‌ای نیست که حتی حامیان وی هم بتوانند از آن دفاع کنند. در تریبون‌های مختلف به مردم وعده‌های اقتصادی و معیشتی داده می‌شود و رئیس جمهور در آغار هر سال، آن سال را سال شکوفایی اقتصادی مردم ایران عنوان می‌کند و حتی از اقتصاد مقاومتی هم سخن گقته می‌شود، اما در واقعیت، در این مدت عمر دولت یازدهم، اقدام عملی و کاربردی از سوی آن‌ها صورت نگرفته و وعده‌های رئیس جمهور و دولتی‌ها از شعار فراتر نرفته است.
آیا زمان آن نرسیده است که دولت یازدهم پاسخ گوی وعده های عملی نشده ی خود باشد، دولت به عنوان بازو اجرایی حکومت، در مرحله عمل باید نشان بدهد که تا چه میزان به شعارهایی که در زمان انتخابات و پس از آن داده‌اند پایبند هستند اما آیا دولت یازدهم به شعارها و وعده هایش جامعه عمل پوشانید؟! برجام هم اجرایی شد و خبری از شکوفایی اقتصادی نشد.
صرفا به چند نکته و سوال اکتفا می کنیم، - «توافق ژنو یعنی تسلیم قدرت‌های بزرگ در مقابل ایران»، «بزرگترین دستاورد تاریخ انقلاب اسلامی» و «فتح التفوح» دانستن توافق هسته‌ای، مقایسه آن با «فتح خرمشهر»، «هم چرخ سانتریفیوژها بچرخد هم چرخ زندگی مردم»، وعده «لغو همه تحریم‌ها» و «گشایش اقتصادی بعد از توافق» و ... همگی شعارهایی هستند که دولت یازدهم، آن‌ها را نتیجه سیاست خارجی و عملکرد تیم دیپلماسی خود عنوان کرد، اما به راستی کدام یک از آن‌ها تا کنون عملی شده است؟!
