به گزارش خبرنگار صنفی – آموزشی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ محمدمهدی درخشان، دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور و دبیر سابق انجمن اسلامی دانشجویان این دانشگاه که پیش‌تر درباره معضلات آموزشی، نامه‌ای سرگشاده به رئیس دانشگاه نوشته بود، این بار در چند بند، ابعاد دقیق و روشنتری از تخلفات صورت گرفته به رشته تحریر درآورده است که در ادامه می‌خوانید:
گذشت بیش از دوماه از درخواست رسیدگی به تخلفات آموزشی تعدادی از پشت میز نشینان سازمان مرکزی و فعالان صنفی، فرهنگی، سیاسی دانشگاه سبب شد جهت تنویر افکار عمومی و ارائه پاره ای از توضیحات با خبرنامه دلسوز و مطالبه‌گر دانشجویان ایران هم کلام شوم و در همین ابتدای امر از لطف و بزرگواری شما برای فراهم آوردن این موقعیت تشکر می کنم.
رشته پزشکی عمومی شامل چهار مقطع (علوم پایه، فیزیوپات، اکسترنی-کارآموزی و اینترنی- کارورزی) است و دارای دو امتحان جامع در پایان مقاطع علوم پایه و کارآموزی برای ورود به مراحل بعد است.
وزارت بهداشت، برای کارآمدی مجموعه خود دانشگاه های علوم پزشکی سراسر کشور را به ده قطب تقسیم و مرکزیت و هماهنگی انجام امور را به دانشگاه های برتر آنها ( اهواز، شیراز، اصفهان، مشهد، کرمان و...) واگذار کرده است.
در امتحانات جامع، قانونی وجود دارد که تا درس های دوره گذشته را نگذرانده و یا پاس نکرده و به عبارتی دانشجویی بدهی آموزشی داشته باشد، نمی‌تواند و نباید در امتحان ورود به مرحله بعد شرکت کند تا زمانی که مقطع قبل را کامل بگذراند.
در امتحان جامع علوم پایه اسفند ۹۴ قطب(چهار) اهواز با رایزنی هایی این قانون برای عده ای از دانشجویان و فعالین سیاسی، فرهنگی زیر پا گذاشته شد، یعنی عده ای با وجود اینکه درسی مثل میکروب شناسی عملی را پاس نکرده بودند، برخلاف قانون، در جلسه ی امتحان جامع علوم پایه شرکت داده شدند.
هرکسی از این نکته آگاه است که دانشگاه بهترین جایگاه برای کسب تجربه است، یعنی با کمترین هزینه ها نسبت به کف جامعه میتوانی دنبال علائقت بروی کسی تجربه کنی تمرین کنی و همچنین به راحتی استعدادهای خودت را شکوفا کنی، محلی است که باید کشور را به خودکفایی برساند، خود کفایی علمی، خودکفایی مدیریتی، خودکفایی فرهنگی و غیره و باید انسان هایی را پرورش دهد که علاوه بر دارا بودن تخصص علمی و سوادکافی افرادی با مهارت، متشخص و متعهد به جایگاه وجدان و دین و اخلاق باشند.
یعنی سیاست‌های تصمیم گیران، جهت دهی ها و فضای کلی دانشگاه باید این چنین باشد.
اما در واقعیت درکنار تمام خدمات و برکات هیأت رئیسه و زحمت کشان دانشگاه چه چیزی در جریان است؟
تخصیص امتیازات ویژه به فعالان دانشجویی
نتیجه اش چه می‌شود؟ تربیت افرادی زیاده خواه، رانت خوار و بازیگر. این یعنی انحراف اساسی و فاسد بودن نگاه کلان به ساحت مقدس دانشگاه و دانشجویان، خروجی این رفتار ها چه خواهد شد؟ افراد درس گرفته از این مکتب چه رویکردی در جامعه خواهند داشت؟ یادمان نرود که دانشگاه مبدأ همه ی تحولات است.
تأکید این نکته خارج از لطف نیست
در گله ها و شکایات مطرح شده انگشت اتهام فقط و فقط و برای تأکید بیشتر مجدد عرض میکنم ،فقط! به سمت مسئولان و پشت میزنشینان است. کسانی که تخلف می‌کنند و آبروی دانشگاه را فدا می‌کنند.
اخبار و تحلیل‌ها و حرف‌های زیادی درمورد اتفاقات افتاده و جاری دانشگاه علوم پزشکی اهواز وجود دارد که برای دوری از تشنج و برهم خوردن آرامش بهتر است در حال حاضر از رسانه ای کردن آنها دست نگه داشت و منتظر اقدامات ریاست دانشگاه -جناب آقای دکتر ایدنی- و مسئولین امر و ارزیابی نحوه مواجهه آنها با تخلفات صورت گرفته باشیم.
در این میان چند سوال مطرح است
چرا دانشگاه باید برای عده ای امتیاز ویژه آموزشی قائل شود؟
چرا با وجود گذشت بیش از دو ماه از طرح شکایت نزد ریاست دانشگاه هیچ گونه جواب و بازخورد جدی از جانب ایشان دریافت نشده است؟
