به گزارش خبرنامه دانشجویان ایران به نقل از نامه نیوز، تحرکات درون دستگاه شهرداری تهران را در سال آخر منتهی به انتخابات می‌شود این‌گونه رصد کرد. او چهار معاون خود را امسال جابه‌جا کرد. سیدجعفر تشکری‌هاشمی، معاونت حمل‌ونقل و ترافیک به معاونت منابع انسانی رفت و مازیار حسینی از معاونت فنی به‌جای او نشست. مجتبی عبداللهی هم به معاونت اجتماعی رفت و جایگزین میثم امرودی شد. مجتبی یزدانی شهردار منطقه یک به‌جای عبداللهی بر کرسی معاونت خدمات شهری نشست.
گفته می‌شود انتقال تشکری‌هاشمی به معاونت منابع انسانی در راستای سروسامان‌دادن به این حوزه است. می‌گویند مثال معروفی میان کارکنان شهرداری زبانزد است که «اگر همه کارمندان شهرداری به او رأی می‌دادند، آرای قالیباف بیش از اینی بود که تا به حال داشته است». براساس بخش‌نامه‌ای از یکی، دو سال قبل، شهرداری تهران باید سالی چهار درصد از نیروهای قراردادی و شرکتی‌اش را تعدیل کند. اما آن‌طور که از اخبار به نظر می‌رسد، تشکری هاشمی، معاون جدید منابع انسانی نه‌تنها بر حجم دیدارهای مستمر خود با پرسنل به بهانه رسیدگی به مشکلاتشان افزوده است بلکه اعلام کرده که امسال شهرداری برنامه‌ای برای تعدیل نیرو ندارد.
مدیران محلات بیمه شدند
گفته می‌شود عبداللهی که هم‌اکنون بر کرسی معاونت اجتماعی نشسته هیچ سابقه و تجربه‌ای در حوزه اجتماعی ندارد؛ اما رابطه و سابقه آشنایی او با قالیباف به دوران نیروی انتظامی بازمی‌گردد. او از آنجا به شهرداری آمده است. او سال ٩٢ همراه قالیباف در همه سفرها و برنامه‌های انتخاباتی‌اش حضور داشت و گفته می‌شود که در این سال‌ها بسیار به قالیباف نزدیک بوده است. معاونت اجتماعی یکی از معاونت‌های اصلی شهرداری با کلی ردیف اعتباری است که محل تقسیم و هدایت بودجه‌های اماکن فرهنگی، ورزشی و سرای محلات و شورایاری‌هاست؛ معاونتی که در ارتباط مستقیم و مویرگی با مردم(به واسطه شورایاری‌ها و سرای محلات و...) است. از یاد نمی‌بریم که در آخرین نشست تبلیغاتی اصولگرایان پیش از انتخابات مجلس دهم در اسفندماه ٩٤ که در مسجد سپهسالار با حضور حدادعادل برگزار شد، قالیباف سنگ‌تمام گذاشته بود و جمعیت زیادی از نقاط مختلف تهران از سراهای محله با اتوبوس به مسجد گسیل شده بودند. معاونت اجتماعی درست همان‌جایی است که می‌تواند اهرم تبلیغات زیرپوستی انتخاباتی شود. شاهد دیگر آن هم اقدام جدید شهرداری در عمل به یک خواسته قانونی- صنفی برزمین‌مانده مدیران محلات است. طبق آیین‌نامه مدیریت محلات، مدیران محلات باید بیمه شوند، بعد از چند سال، شهرداری تازه امسال اقدام به بیمه‌کردن مدیران محلات کرده است. استفاده از قابلیت شوراهای محله و سرای محلات در جلب نظر مردم به سمت قالیباف و ایجاد یک شبکه رأی در انتخابات چهار سال قبل هم دیده می‌شد.
از دیگر اقدامات بی‌سابقه قالیباف در این سال منتهی به انتخابات انتصاب یک زن به سمت شهردار منطقه ١٣ بود. قالیباف ١٢ سال است که شهردار تهران است اما هیچ‌وقت هیچ زنی را در پست مناطق شهرداری منصوب نکرده بود. بعد از زهرا صدراعظم نوری، شهردار زن منطقه ٧ تهران در دوران اصلاحات، مناطق تهران دیگر هیچ‌وقت هیچ شهردار زنی تا امسال به خود ندیده بودند. نرگس معدنی‌پور قبلا مدیرکل امور بانوان شهرداری تهران بود. جالب است که برخلاف سال ٩٢، قالیباف امسال هیچ پروژه بزرگ دهان‌پرکن مانند پروژه پل صدر در دست اجرا ندارد. آن سال شهردار تهران همه توانش را به کار برد تا قبل از انتخابات آن را افتتاح کند که آخر هم نتوانست.
قالیباف این سال‌های بعد از ٩٢ را بیشتر به رتق‌وفتق کارهای باقی‌مانده اختصاص داده است. برخی معتقدند او اگر این‌بار رئیس‌جمهوری نشود دیگر تمایلی به ماندن در شهرداری ندارد. برخی کارشناسان معتقدند که مهم‌ترین ویژگی شخصی قالیباف این است که خود را مدیر اجرائی می‌داند. یکی از مؤلفه‌های مدیر اجرائی این است که خود را با کارهایش معرفی می‌کند. زمانی که رقابت ناموفقی را پشت سر گذاشت تصمیم گرفت با اتمام پروژه‌های عمرانی که در شهر تهران وجود داشت خود را اثبات کند.
نشانه‌ها از زبان دیگران
محمدحسین قربانزاده، دبیرکل جمعیت پیشرفت و عدالت، حزب نزدیک به قالیباف و مدیرمسئول روزنامه همشهری مردادماه به یک سایت خبری گفته بود که قالیباف به اصولگرایان اعلام کرده در صورتی که در جناح اصولگرا روی کاندیداتوری او اتفاق نظر وجود داشته باشد در انتخابات سال آینده نامزد خواهد شد. اخیرا هم برخی از شرط و شروط قالیباف خبر داده‌اند. اینکه او شرط گذاشته تنها در صورتی وارد گود انتخابات می‌شود که اصولگرایان همگی به نفع او اجماع کنند و پای نامزد دیگری در میان نباشد.
قالیباف، رقیب انتخاباتی حسن روحانی در سال ٩٢ بود که از سوی او «سرهنگ» خوانده شد و همین یک کلمه و ارجاع به کنش قالیباف در وقایع کوی دانشگاه کافی بود تا بازی به نفع روحانی بچخرد. بااین‌حال قالیباف در این سال‌ها سعی کرده بود خود را از مواجهه با روحانی دور نگه دارد اما دقیقا در این یک سال منتهی به انتخابات، کنایه‌هایش را به روحانی آغاز کرده است.
اردیبهشت‌ماه امسال گفت: «اگر برخی با کلیدشان نتوانستند مشکلات کشور را حل کنند، دیگر برای کلیدشان قفل درست نکنند». تیرماه هم در واکنش به انتقادات روحانی از مدیریت شهری گفت: «همه حرف‌های گفته‌شده محترم است اما این عادت را کنار بگذاریم که بعد از نزدیک به چهار دهه مسئولیت در سطوح مختلف، به عنوان یک مسئول در نقش اپوزیسیون حرف بزنیم بلکه باید در نقش پاسخ‌گو حرف بزنیم و بگوییم چه کرده‌ایم».
تندگویان، عضو شورای شهر تهران، درباره این کنایه قالیباف گفته بود: «حرف آقای قالیباف علیه آقای روحانی یقینا سیاسی بوده است؛ متلک ایشان به آقای رئیس‌جمهور به عنوان رقیب، یک متلک سیاسی بوده است». تندگویان در پاسخ به این پرسش که آیا شهردار تهران در سال ٩٦ به صحنه کاندیداتوری ریاست‌جمهوری ورود می‌کند یا نه، گفته بود: «این مسئله زیاد قابل پیش‌بینی نیست، البته این ماجرا به مشاوران آقای قالیباف بستگی دارد که چطور هدایتش کنند، ولی بازار سیاسی این را نشان می‌دهد که ایشان به این سمت نمی‌رود مگر اینکه تصمیمشان عوض بشود».
