در آمریکا از هر چهار کودک زیر ۸ سال یک کودک بهطور مرتب به تلفن هوشمند دسترسی دارد. آمار نشان میدهد در خانوادههای کمدرآمد حتی ۷۵ درصد کودکان زیر ۴ سال تلفن همراه شخصی دارند.
خبرنامه دانشجویان ایران: پژوهشهای پیشین نشان میدهند که فناوری جدید در یادگیری واژهها، رنگها و اندازهها به کودکان کمک بسیاری میکند به شرط آن که والدین در روند یادگیری با کودکان همراهی کنند.
اما به احتمال زیاد اگر مادری برای فرزندش کتاب بخواند و یا بگذارد آزادانه آشپزخانه، باغ یا جنگل را زیر و رو کند همین نتایج و شاید تاثیرات بیشتری را مشاهده کند.
به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ به نقل از دویچه وله، جنی رادسکی، پژوهشگر رشد رفتاری کودکان میگوید برای مغز ناپخته و نارس کودک سهساله دشوار است که آنچه روی صفحه کامپیوتر میبیند را به زندگی واقعی انتقال دهد.
هنگامی که به کودکان امروزه تصویر اتاقی با هدیهای در آن نشان دهیم کمتر پیش میآید که آن را با علاقه تماشا کنند و نسبت به محتوای آن کنجکاوی بیشتر نشان دهند.
در حقیقت کودکان بهدشواری میتوانند ارتباطی میان تصویر و فضای واقعی برقرار کنند و بهدرستی روشن نیست که آیا کارکردهای ابزار دیجیتال چون صفحات لمسی و کلیک بتوانند کودک را در تبدیل جهان دو بعدی به سه بعدی کمک کنند.
شاید تبلت برای کودک همچون سرزمین عجایب باشد و نه نمادی از دنیای واقعی و ابزارهای ملموسی چون کتاب یا تلویزیون.
مهم نیست که کودک پیش از رفتن به مدرسه تمامی ارقام را بشناسد.
کارشناسان مسائل کودکان بر این باورند که مهمتر از آن تحمل کنترل هیجانات و خلاقیت و انعطافپذیری است.
اینها قابلیتهایی هستند که با کاربرد اپلیکشینهای خودکار و ابزار دنیای دیجیتال کسب نمیشوند، بلکه از طریق یک دنیای حقیقی کودکانه، سرشار از چالشها، برخوردها و دوگانگیها به دست میآیند.
ناآگاهی از این واقعیت موجب میشود کودکان در یک چرخه باطل گرفتار شوند.
زیرا کودکانی که مشکلات رفتاری دارند بیش از کودکان عادی خود را با تلفنهای هوشمند سرگرم میکنند.
این خطر وجود دارد که این دسته کودکان هرگز یاد نگیرند چگونه با شرایط دشوار دنیای واقعی کنار بیایند.