۲۷ آذر هم روز میلاد حضرت محمد بن عبدالله(ص) است. یعنی از روی تقویم هشت روز قبل‌تر از کریسمس. برای اینکه شر درست نشود خب مسلمان‌ها هم مبارکشان باشد.
چند شب دیگر هم یلداست. یک شب خاطره‌انگیز ایرانی با سنت‌های خودش.
یک جورهایی بین یک مثلث اعیاد قرار داریم. عید اسلامی، عید ایرانی و عید مسیحی- غربی. و صد البته این‌جا ایران است با دین رسمی اسلام و جمعیت مسلمان بالای ۸۵% و جمعیت مسیحی کمتر از ۹%.
برویم سراغ اصل مطلب:
رفته بودیم به بازار زینگول‌پینگول‌فروشان. در موقعیت زمانی شش روز مانده به یلدا و سه روز مانده به میلاد حضرت محمد(ص) و یازده‌روز مانده به عید مسیح. کاسبان بازارش هم٬ تماماً مسلمان و اکثراً آدم‌های اهل نماز و روزه‌اند. ولی خب بازار پر بود از کاج کریسمس و عروسک بابانوئل و شکلات های خوشگلی که توی فیلم‌ها می‌بینیم. بزرگترها به اسم بابانوئل به بچه می‌دهند و.. چند مغازه هم به طور محدود کالاهایی با نماد هندوانه داشتند که مثلا نماد شب یلدای ایرانی است.
از یک فروشنده که کالاهای کریسمس زیادی داشت٬ پرسیدم این‌ها را بیشتر ارمنی‌ها می‌خرند یا مسلمان‌ها؟ همانطور که مستحضرید گفت: "ارمنی کجا بود آقا! همه‌شو مسلمان‌ها می‌خرن. تو این سه هفته‌ای که این پارتی جنس رو آوردم فقط یه نفر ارمنی دیده ام."
نشد با او بیشتر صحبت کنم. یک خانم چادری آمد تا فوندانت بابانوئل‌ش را حساب کند.
نمی‌دانم اسم این اتفاق را چه می‌خواهیم بگذاریم یا انگشت اتهام‌مان قرار است طرف چه کسی دراز باشد.
یکی از دوستان می‌گفت: "آهان.. اون روزی که مناسبت‌های ملی رو نابود می‌کردید باید به فکر این روزهاش هم می‌بودید.."
ولی در بازار مسلمین و در شبکه‌های اجتماعی با آنکه عید یلدا از کریسمس بی‌رونق‌تر است٬ محمد(ص) به مراتب از هر دو مظلوم‌تر است.
روز ولنتاین هم معرف حضور هستند. عید هالوین هم که چندسالی است که کم‌کم دارد رونق پیدا می‌کند.
شاید همه‌ی ما مقصر باشیم.
آنکس که باید نمادسازی می‌کرد٬ نکرد.
آن کس که باید جذب می‌کرد دفع کرد.
آنچه باید دفع می‌شد جذب شد.
آنکه باید می‌دید ندید.
آنچه باید شنیده می‌شد نشد.
آنکه باید ترویج می‌داد٬ نداد.
آنکه باید می‌ساخت خراب کرد.
آنکس که باید گریه می‌کرد خندید.
آنکس که نباید می‌فروخت٬ فروخت.
آنکس که نباید می‌خرید٬ خرید.
و قس علی هذا.
بلی. برادران و خواهرانم!
از شما می‌خواهم فکر کنید. فقط بنشینید فکر کنید. فکر کنید که چه بلایی سر ما آمده. خیلی فکر کنید. به جواب‌های اول اکتفا نکنید. عمیق فکر کنید.
مظلومیت محمد(ص) به «شکمبه‌بر‌سرریختن» و «تمسخر دشمنان جاهلی‌اش» نیست. گرچه که هست. ولی بیشتر مظلومیت‌ش به‌خاطر غربت‌ش میان مدعیان محبتش است٬ یعنی من و توی «ایرانی مسلمان» و «مسلمان ایرانی» یا هر چیز دیگری که هستیم.
خلاصه که:
هفده ربیع مبارک. به چه کسی؟ نمی‌دانم.
* عضوهیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی
