وی ادامه داد: به نظر شما قهرمان کیست؟ در قهرمان شناسی ما به دنبال الگویابی هستیم تا جهت شناسی صورت بگیرد و در مقابل آن قهرمان تراشی را داریم که اصطلاحا نوعی قالب کردن بدل به جای اصل به مخاطبین و جامعه است، بخشی از مفهوم قهرمان برمی گردد به مفهوم اسطوره و اسطوره سازی که اتفاقا مقالات خوبی هم راجع به اسطوره سازی در سینما نوشته شده است .
رحیم پور افزود: در عصر حاضر قهرمان ها حذف نشده اند نه در هنر و نه در جامعه بلکه با موضوع جابه جایی قهرمان ها روبه رو هستیم این را در سینمای امروزه غرب بیشتر مشاهده میکنیم چراکه قهرمان فیلم ها و داستان هایشان در حقیقت ضد قهرمان ها هستند زمانی قهرمان ها چه در داخل کشور خودمان با داستان هایی مثل رستم و سهراب نماد هایی از منش پهلوانی بودند چه در سینمای شرق و غرب هرچند ما مفهوم اسطوره را چه در دوران باستان و چه در صد ساله اخیر آمیخته با شرک و تفکرات الحادی می دانیم، امروزه ستاره های فیلم های مبتذل و ستاره های موسیقی و حتی بازیکنان فوتبال به عنوان قهرمان به مردم معرفی می شوند کسانی که تعداد زیادیشان حتی زندگی واقعیشان با تصاویر روزنامه ها و رسانه ها بسیار متفاوت است، در حقیقت باید بگوییم بشر به قهرمان نیاز دارد و اگر قهرمان های واقعی بوجو نیاییند و به مردم معرفی نشوند ضد قهرمان های بی ارزش خیلی زود جای آن را می گیرند.
رحیم پورتصریح کرد: اگر مفهوم قهرمان سازی در قهرمان متوقف شود این مساله ضد رشد و تکامل است، خداوند عقل و وجود پیامبران را به عنوان معیار قهرمان سازی را به ما عطا کرده است تا بتوانیم قهرمان هایی درست بسازیم آنچه که امروزه مادر سینمای غرب و شرق میبینم به خاطر این است که معیار های قهرمان سازی شان شرک آمیز است در حقیقت آن ها ضد ارزش ها را به جای ارزش ها به باور مخاطب تلقین کرده اند همانگونه که می بینید نقش اول فیلم ها و داستان هایشان به طور مثال یک قاتل حرفه ای است که برای جذابیت داستان یک صفت خوب مثل شجاعت به او نسبت می دهند و مخاطب هم کم کم انگاره های ذهنی اش تغییر می کند ، فراموش نکنیم که این صفات هستند که قهرمان ها را می سازند.
زندگی روزمره و واقعی از آغاز صبح تا هنگام شب صحنه ایست که می تواند شما را با لحظه های قهرمان بودن و ضد قهرمان بودن درگیر کند... این بخشی دیگری از صحبت های رحیم پور ازغدی به حاضرین در جمع است.
وی با انتقاد از سینمای مذهبی داخل کشور هم گفت: متاسفانه در برخی از فیلم هایی که در تلویزیون نمایش داده می شود قصه آدم مذهبی ها فقط حول نشان دادن دیگ نذری یا حسینیه رقم می خورد این خوب است اما زیاده روی در آن هم به باور مخاطب لطمه می زند، فیلم سازان ما باید از این مهم غافل نشوند که مذهب درحقیقت سبک زندگی است و یک انسان مومن زندگی و منش اش در بازار و حتی در لحظه های کارگری هم نشانه از باور و عقیده اش است که باید به این زوایای زندگی افراد مذهبی هم پرداخته شود قهرمان در اوصاف الهی و اسلامی است که به مخاطب بیاموزد من این راه را رفته ام تو هم می توانی بیایی.
* گزارش از ژیلا تختی
