به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ متن سخنرانی به شرح ذیل است:
بسم الله الرحمن الرحیم
اخیرا در فضای کشور واژه آشتی ملی مطرح شده که به این واژه نگاهی می اندازیم / اولا این واژه از زبان کسانی مطرح که خود با برخی رفتارهایشان موجبات انزوای خود را به وجود آورده اند / آنها در تشریح آشتی ملی از التزام به قانون اساسی / حرکت در چهارچوب قانون و نفی خشنوت ورزی سخن می رانند / سوال؛ همین هایی که دم از قانون می زنند چرا از رفتار غیرقانونی خود پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 88 حرفی به میان نمی آورند؟ همانها که با آشوب های خیابانی و خشونت ورزی شیرینی حضور گسترده مردم در انتخابات را در کام ملت تلخ کردند. آنها که جوان بسیجی را لخت کردند و کتک زدند اموال عمومی را تخریب کردند و به آتش کشیدند. این رفتارهای قانونی بود؟ نفی خشونت ورزی بود؟
آنها می گویند با این شرایط همه وارد فضای سیاسی کشور شوند و فعالیت کنند. مگر نه در طول 38 سال انقلاب و در انتخابات گوناگون همه سلایق سیاسی کشور با تایید شورای نگهبان وارد کارزار انتخاباتی شده اند و با رای مردم وارد قوای مجریه و مقننه شده اند؟ هیچ گروه ملتزم به قانون اساسی کشور از حضور در فضای سیاسی کشور منع نشده که تحت عنوان آشتی ملی به این فضا برگردد.
اما "آشتی" و "ملی"؛ آشتی زمانی مطرح است که قهری وجود داشته باشد که نیست و ملی هم گستردگی آن است که باز هم چنین نیست. مردم در راهپیمایی 22 بهمن امسال مانند هر سال در گوشه گوشه ایران اسلامی عزیز از اقوام مختلف از فارس و ترک و لر و عرب و بلوچ و کرد وحدت ملی خود را و آشتی ملی خود را نشان دادند. مردم با هم قهر نیستند که با هم آشتی کنند. اما حساب کسانی که با رفتار و گفتار خود موجب آشوب شده اند و حتی اکنون هم حاضر به عذرخواهی نیستند جداست.
اصلا مطرح کردن این طرح در این شرایط به چه دلیل است؟ چرا ذهن مردم و افکار عمومی را باید به این مواردی که اصولا مبنایی ندارد متوجه کرد؟ مردم سوای حضور پروشور خود در راهپیمایی ها و انتخبات گوناگون که آنها از خود می دانند؛ خواهان کارهای عملی مسوولان هستند. هماهنگونه که مردم در صحنه حضوری عملی و میدانی دارند از مسوولان هم می خواهند که نه در قامت واژه ها بلکه در میدان عمل حضوری انقلابی داشته باشند و کارهای ملموس و عملیاتی برای رفاه بیشتر و زدودن مشکلات مهم مانند بیکاری، رکود و گرانی انجام دهند.
نباید گذاشت با طرح مسایل حاشیه ای دشمنان خوشحال شوند و اعلام حمایت کنند از این موارد غیربنیادین. رییس جمهور جدید ایالات متحده هم آشکارا از این جریان حمایت می کند. همین تازه وارد عرصه سیاست که مراقب حرف زدن هایش درباره ایران عزیز و بزرگ نیست. او مانند گذشتگان این جایگاه می گوید گزینه نظامی روی میز است. خب این دلسوز ایران است؟ کسی که از گزینه نظامی در برابر ایران سخن می گوید عاقل است؟ اما او باید بداند که ایران قدرت اول منطقه و یکی از قدرت های برتر جهان است. آمریکا و دیگر هم پیاله هایش باید بدانند که تا گزینه نظامی آنها روی میزشان است گزینه افزایش توان دفاعی ایران نیز روی میز است و به مصداق آیه و اعدو لهم مستطعتم من قوه از نشان دادن آن هم ابایی ندارد. حتی به قیمت مطرح شدن در شورای امنیت سازمان ملل و گزافه گویی های مستکبران. آنها باید بدانند مردم با با آشتی و وحدت ملی موجود اجازه دخالت بیگانگان در امور کشور و تجاوز به حریم و مرزهای خود را نخواهد داد.
والسلام علیکم و رحمه و برکاته
