به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در بخش مهمی از این نامه آمده است: اگر شما و همکارانتان معتقدید افراد تنها به دلیل "جلب توجه" در یک مراسم مستحق 6 ماه بازداشت و زندان هستند، پس چطور است که وقتی صحبت از کسانی می شود که 8ماه با برافروختن آتش فتنه88 کشور را به لبه پرتگاه کشاندند و در توهین به تمام مقدسات این ملت کم نگذاشتند، اعتقاد به تسامح و چشم پوشی دارید و سخن از آشتی ملی می زنید؟
متن کامل نامه را را در ادامه می‌بینید:
بسمه تعالی
جناب آقای دکتر محمدرضا عارف
ریاست محترم فراکسیون امید مجلس شورای اسلامی
با تقدیم سلام و احترام
اخیرا حضرتعالی و چندی دیگر از همکاران محترمتان در فراکسیون امید طرحی دو فوریتی را تحت عنوان " تامین امنیت جلسات "مطرح کرده اید که لازم می دانیم نکاتی را در این باره به سمع و نظرتان برسانیم
جنابعالی که خود از اساتید دانشگاه هستید و ارتباط تنگاتنگی نیز با جوانان و دانشجویان دارید به خوبی مستحضرید که پرسشگری و برگزاری جلسات پرسش و پاسخ یکی از رایج ترین برنامه های تشکل های دانشجویی است و ایجاد فضایی آزاد برای طرح پرسش های قشر دانشجو و جوان جامعه مسئله ای است که شما و سایر دوستانتان بارها و بارها دردوران کاندیداتوریتان از آن یاد کرده اید و شعار های زیبایتان که در مدح "آزادی بیان" بوده همچنان در خاطرمان هست.
گرچه مردم ما عادت دارند ببینند منتخبانشان پس از 4سال وعده ها و شعارهایشان را فراموش کنند اما حضرتعالی و دوستانتان در فراکسیون امید، هنوز یکسال از عمر نمایندگیتان نگذشته تمام شعارهای خود را فراموش کرده اید و طرحی را به مجلس ارائه دادید که در صورت تصویب آن باید فاتحه هرگونه فعالیت سیاسی در دانشگاه ها را بخوانیم!
جناب آقای دکتر عارف؛
چه شده که شما و دوستانتان که همواره خود را داعیه دار آزادی می دانستید و شعار "زنده باد مخالف من" سر می دادید، حالا به جایی رسیدید که حتی یک پرسش ساده را هم بر نمی تابید و آن را جرم تلقی می کنید؟
حضرتعالی به جهت سالها حضورتان در قوه مجریه و مناصب مهم نظام باید به خوبی از بند های قانون اساسی مطلع باشید اما نگاهی به متن طرح دوفوریتی روایتگر آن است که طراحان آن هیچ تسلطی بر قانون اساسی ندارند. بدین جهت نام جنابعالی در صدر امضاکنندگان این طرح برای ما عجیب و تامل برانگیز بود.
گرچه علاقه نداشتیم میان این طرح و انتخابات سال آینده ارتباط برقرار کنیم و آن را به میل دولت نسبت به سرکوب و ساکت کردن منتقدانش ربط دهیم، اما در چند روز اخیر مصاحبه های تنی چند از مسوولین قوه مجریه به خصوص سخنگوی وزارت محترم کشور و همچنین برخی نمایندگان فراکسیون امید در حمایت از این طرح، شائبه انتخاباتی بودن آن را به شدت دامن می زند.
حال پرسش اساسی این است که آیا فراکسیون امید که 2نفر از اعضایش به گفته یکی از روزنامه های اصلاح طلب قرار است نقش "ضربه گیر" آقای رییس جمهور در انتخابات سال آینده را بر عهده بگیرند، پیش قدم شده و قرار است با تصویب این طرح در برابر هرگونه پرسش و نقد دولت با ابزار سرکوب و بازداشت و حبس، ایستادگی کند؟
آقای دکتر
آیا شما و دوستانتان که از ابتدای روی کارآمدن مجلس دهم،صرفا پیگیر مطالبات جناحی تان بوده اید و نه درد ملت، در صورت تصویب چنین طرحی می توانید بازهم سخن از آزادی بزنید؟
این چه جور طرفداری از آزادی است که حتی طرح پرسش را هم مستحق بازداشت می داند؟
آیا به این فکر کرده اید که با توجه به تفسیر پذیر بودن این طرح و ابهامات قانونی بسیار آن، مسوولین و سیاسیون می توانند بنا بر سلیقه خود هرطور که می خواهند آن را تفسیر کنند و هر پرسشگری که آنان را به چالش بکشد، با توسل به این مصوبه مجلس به دادگاه و زندان بکشانند؟
آیا با خود اندیشیده اید با تصویب این طرح چه بلایی بر سر دانشجویان و تشکل های دانشجویی و از آن بالاتر بر سر آزادی بیان که یک از بزرگترین دستاوردهای انقلاب اسلامی مردم ایران است خواهید آورد؟
آیا قرار است همانطور که دولت اصلاحات شورای شهر اول تهران را منحل کرد و ساقط کردن نهادی برآمده از رای مردم را برای اولین بار در تاریخ جمهوری اسلامی به نام خود ثبت کرد، فراکسیون امید هم بازگشت به دیکتاتوری و استبداد قرون وسطایی را به نام خود ثبت کند؟
آقای دکتر عارف
اگر شما و همکارانتان معتقدید افراد تنها به دلیل "جلب توجه" در یک مراسم مستحق 6 ماه بازداشت و زندان هستند، پس چطور است که وقتی صحبت از کسانی می شود که 8ماه با برافروختن آتش فتنه88 کشور را به لبه پرتگاه کشاندند و در توهین به تمام مقدسات این ملت کم نگذاشتند، اعتقاد به تسامح و چشم پوشی دارید و سخن از آشتی ملی می زنید؟
با منطق طرح دو فوریتی تان، فتنه گران 88 مستحق چه کیفری خواهند بود؟
البته دوستان شما در پاسخ به این نقدها تنها از یک بخش این طرح که مربوط به برخورد با برهم زنندگان سخنرانی هاست دفاع می کنند که لازم است اشاره کنیم ما هم موافقیم تا با هرکسی که اجتماعات و سخنرانی های دارای مجوز را در کشور برهم می زند "برخورد قانونی" شود.
وقتی رهبر انقلاب نیز بارها و بارها مخالفت صریح خود را درباره برهم زدن سخنرانی ها اعلام کرده اند تردیدی برای ما وجود نخواهد داشت که هرگونه ایجاد التهاب در برنامه های " قانونی " و دارای مجوز کاری بیهوده و غلط است اما جناب آقای دکتر عارف متاسفانه بخش های دیگر این طرح خطرناک نه تنها برخلاف منویات رهبری که اساسا بر خلاف آرمان بلند انقلاب اسلامی یعنی "آزادی" است.
اکنون ما دانشجویان فعال در تشکل های دانشجویی سراسر کشور ضمن آنکه بدینوسیله مراتب اعتراض و نگرانی وافر خود را از تصویب چنین طرحی ابراز میکنیم خواهان پاسخگویی جدی جنابعالی و دوستانتان در مورد دلایل و استدلال های شما در رابطه با این طرح در مجلس هستیم.
از آنجا که تصویب چنین طرحی سرنوشت آزادی، این دست آورد بزرگ انقلاب اسلامی، خصوصا آزادی تشکل های دانشجویی را به مناسبات سیاسی فراتر از قانون و شرع پیوند می زند معتقدیم تصویب این طرح فضای فکری دانشگاه ها را دچار مشکل اساسی خواهد کرد بنابر این انتظار می رود اگر در موضع خود نسبت به دفاع از کیان آزادی صادق هستید و نیز اگر با وجود امضای تعداد زیادی از اعضای فراکسیونتان بازهم ادعا می کنید بخش هایی از طرح مذکور مورد تایید فراکسیون امید نیست، هرچه سریعتر نسبت به تجدید نظر در مفاد این طرح اقدام فرمایید.
والسلام علیکم والرحمه الله و برکاته
