اما برخی شرایط خاص کشور، زیرکی و دادن وعده های جذاب و هوشیاری در مناظرات باعث شد تا شاهد حضور ایشان به عنوان رئیس جمهور دولت یازدهم باشیم. دولتی که آن را قبل از تولد و درحین رقابت های انتخاباتی، دولت تدبیر!وامید نامید.
دولت با شعار "هم سانتریفیوژها بچرخد هم چرخ زندگی مردم" برای به سرانجام رساندن برجام تمام مشکلات کشور را به تحریم ها گره زد تا جایی که آب خوردن مردم هم به تحریم ها گره زده شد و با بلاتکلیف نگه داشتن کشور و عدم توجه ی جدی به تولید، رکودی شدید در کشور ایجاد شد به این امید! که دیوار تحریم ها ترک بخورد و مشکل اشتغال و صنعت و آب خوردن! مردم حل شود.
اما سراب بودن برجام برای حل مشکلات کشور خیلی زودتر از حد تصور واقعیت خود را نشان داد! با این حال هنوز هم عده ای آن را در خیال خود برکه ای از آب گوارا می دانند!
دولتی که با کوله باری از وعده ها شروع به کار کرد اکنون در ماه های پایانی خود باری از وعده های عمل نکرده را به دوش دارد، با استناد به شعار "هم سانتریفیوژ ها بچرخد و هم چرخ زندگی مردم" که نه تنها محقق نشد، بلکه هم چرخ سانتریفیوژها متوقف شد و هم چرخ زندگی مردم کند و کندتر چرخید...
حال این دولت برای خود راهی نمی بیند جز اینکه دستاوردسازی کند و برجام را مانع جنگ بداند! این درحالی است که درواقع آنچه مانع جنگ شده و نگذاشته تا به امروز دشمنان این ملت جرأت درگیری و جنگ با ایران اسلامی را داشته باشند قدرت سازی نیروهای مسلح و تفکر انقلابی و ایمان و روحیه ی شهادت طلبی، عدم خودباختگی، وحدت و راهبرد حمایت از مقاومت بوده است.
سوالی که مطرح می شود این است؛ برجامی که توانایی و ابزار لازم را برای دفاع از خود در برابر نقض شدنش توسط آمریکا ندارد چطور می تواند مانع جنگ برای این ملت شود؟!
برجام که قرار بود باری از دوش مردم بردارد امروز خود باری به دوش مردم شده است و خسارت های زیادی درحین دستاوردهای "تقریبا هیچ" به کشور متحمل شده است. خسارت هایی همچون خارج کردن 12هزار سانتریفیوژ از چرخه ی غنی سازی، خارج کردن9700 کیلوگرم اورانیوم غنی شده زیر 5 درصد، پر کردن راکتور اراک با بتن، توقف تحقیق و توسعه برای غنی سازی در فردو، باقی ماندن ساختار تحریم ها، تمدید تحریم های ده ساله داماتو، باقی ماندن تحریم یوترن که تنها گوشه ای از آثار مخرب آشکار برجام است.
دولت در راهبرد غلط حل مشکلات اقتصادی با سیاست خارجی در قبال عدم توجه کافی به اقتصاد مقاومتی و عدم اتکا به توان داخلی و حمایت لازم از تولید ملی نه تنها چند سال کشور را بلاتکلیف در امید -بخوانید خیال واهی- حل مشکلات با توسل به برجام و پسابرجام نگه داشت و رکودی عجیب در کشور ایجاد کرد، بلکه اعتبار خود را نیز در قمار برجام به حراج گذاشته است.
امروز آقای روحانی و دولتش با عمل نکردن به وعده های انتخاباتی خود که مهمترین آن ها اقتصادی بود با ریزش رای شدیدی مواجه هستند که احتمال تبدیل شدن حسن روحانی را به عنوان تنها رئیس جمهور تک دوره ای تقویت کرده است.
بنابراین ایشان و دولت کنونی اش با توجه به نزدیک بودن انتخابات ریاست جمهوری سال 96، درصورت شکست در انتخابات نباید تعجب کنند و باید آمادگی تبریک به رقیب را در صورت شکست احتمالی داشته باشند.
