به گزارش خبرنگار صنفی - آموزشی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ هفته گذشته و در روزی که وزیر علوم برای افتتاح چندین پروژه، مهمان کوی دانشگاه تهران بود، حسن به نژاد معاون دانشجویی این دانشگاه، از افتتاح «کیف پول الکترونیک دانشجویان» در دانشگاه تهران به عنوان نخستین دانشگاه ارائه دهنده این خدمت خبر داد. البته این نخستین باری نبود که معاون دانشگاه تهران از راه اندازی چنین خدمتی خبر می داد، بلکه در شهریور ماه سال جاری زمزمه هایی درباره بهره برداری از این خدمت همزمان با آغاز سال تحصیلی 95-96 شنیده می شد.
مزایای کیف پول الکترونیک دانشجویی
آنطور که معاون دانشجویی دانشگاه تهران گفته است، «کیف پول الکترونیک دانشجویی» زیرساختی را فراهم کرده است تا هر دانشجو قادر باشد توسط این کارت، علاوه بر استفاده از شرایط و امکانات رفاهی که دانشگاه ارائه می دهد، از خدمات خارج از دانشگاه مانند استفاده از کارت برای سوار شدن اتوبوس نیز بهره ببرد. گویا این خدمت هم اکنون فعلا برای استفاده از سیستم اتوبوس‌رانی بین پردیس شمالی و پردیس مرکزی فراهم شده و ممکن است در آینده با توجه به سیاست های دانشگاه و کشور گسترش یابد.
نظر قابل تامل دانشجویان درباره خدمت جدید
برخی دانشجویان دانشگاه تهران معتقدند، طرح «کیف پول الکترونیک دانشجویی» در نگاه اول شاید جذاب باشد، اما به تدریج و با آغاز بکار آن از سهم کمک‌های دولتی به این کیف کم شده و سهم پرداختی دانشجویان از بابت خدماتی که دریافت می‌کنند بیشتر می‌شود و این بدین معنا است که در لوای این طرح اتفاقی جز پول گرفتن از دانشجویان قرار نیست بیفتد!
این دیدگاه دانشجویان درباره خدمت جدید دانشگاه تهران از آنجا نشات می گیرد که در سال های اخیر، نه تنها دانشگاه تهران بلکه اکثر دانشگاه های کشور به بهانه های مختلفی همچون سنوات، دروس جبرانی و... دانشجویان(حتی دانشجویان روزانه) را مجبور به پرداخت شهریه و یا به عبارت بهتر جریمه کرده اند.
تجربه تلخ دانشجویان از یک طرح تخفیفی
شاید یکی دیگر از عدم اقبال دانشجویان به طرح «کیف پول الکترونیک دانشجویی»، تجربه تلخ دانشجویان در ارائه چنین طرح هایی از سوی دانشگاه تهران باشد. برای نمونه یکی از طرح هایی که گفته می شود از سال 83، با همکاری معاونت دانشجویی دانشگاه تهران و یک سازمان هلندی، در این دانشگاه تحت عنوان «کارت بین المللی دانشگاهیان» اجرا می شود و دانشجویان با پرداخت مبلغی (حدود 46000 هزار تومان)، می توانند از خدمات این کارت بهره می برند. البته خدماتی که فقط روی کاغذ ارزشمند هستند و تخفیف ها و طرف های قرارداد ارائه دهنده تخفیف به گونه ای گزینش شده اند که عموما دانشجویان توان مالی استفاده از خدمات آنها را ندارند! جالب اینکه این کارت که ارزشی زیادی برای دانشجویان ندارد، به طور گسترده ای در دانشگاه تهران و کانال این دانشگاه در فضای مجازی تبلیغ می شود.
برای مثال، یکی از تخفیف های این کارت مربوط به سفر به کشور کرواسی است که برای این سفر که به صورت تور برگزار می شود، به دانشجویان حدود 200 هزار تومان تخفیف می دهد. سفری که اولا مربوط به عموم دانشجویان نمی شود و از طرفی دیگر، دانشجویی که توانایی مالی سفر به این کشور را دارد، از پرداخت آن 200 هزار تومان عاجز نیست. بنابراین در این طرح، نه تنها سودی عاید دانشجو نمی شود بلکه مبلغی را به این سازمان پرداخته است.
نهایتا می توان گفت، بهتر است مسئولان دانشگاه تهران به عنوان دانشگاهی که نماد آموزش عالی کشور است، طرح هایی را پیگیری کنند که برای دانشجویان عایدی داشته باشد و طرحی هایی را که در این اوضاع اقتصادی، تنها از دانشجو پولی را اخد می کند و هیچ سود و منفعتی را ندارد، دنبال نکنند.
