آشپزخانه چینی، پوشاک ترک، اقتصاد مقاومتی پر!

خبرنامه دانشجویان ایران: سارا آفاق پور// به فروشگاه ظروف و لوازم آشپزخانه رفته و مشغول بررسی و دیدن اجناس بودم. یکی از ظروف زیبا می نمود. از فروشنده جنسش را پرسیدم. با اعتمادی که گویای اقتدار و هویت باشد، گفت "اینها چینی هستند دیگر"!

آهی در دل کشیدم به یاد لباسهایی که وقتی از شاگرد یک فروشگاه پوشاک جنسش را می پرسی، بدون آنکه صفر و صدی از محل تولید و عرضه و مبادله ی پوشاک بداند، با افتخار می گوید"ترک است دیگر"!

دقت کردید؟! این وسط ما فقط مظلوم مانده ایم که از پرسش ایرانی بودن کالا هم واهمه داریم!

اگر از سر دغدغه و یا بعضا منت گذاری سر نام سال که اقتصاد مقاومتی باشد هم چرخی در بازار زده باشیم متوجه عرضه ضعیف و صرفا در حد پوشاک و کفش های بی کیفیت می شویم با وجود تولید های خوب و با کیفیت در این حوزه که ما باید آن ها را به سختی از طریق تلگرام و اینستاگرام و...کشف کنیم.

اصلا قبول. جنس ایرانی کارنامه خوبی نداشته که اعتماد کنیم، اما سوال اینجاست که "فقط دانش آموز خاطی بوده یا پدر و مادر هم موثر بوده اند؟؟"

به قول روانشناسان یک طرفه نمی توان پیش رفت. بله هردو طرف مقصرند، فقط نوع و میزان قصورات زمین تا آسمان فرق می کند.

تولید کننده از باب عدم انگیزه حاصل از فرصت ندادن ها برای عرضه و سرمایه گذاری و وجود رقیبان خارجی سرسخت، ناچار به تنزل کیفیت محصولاتش برای فروش بیشتر می شود و مسئولین و سیاست گذاران در راس ماجرا از باب فرصت سازی نکردن و عدم اجازه بروز و ظهور به تولیدکنندگان داخلی و حمایت نکردن در عرضه و افزایش واردات و....

چرا باید با کالا و تولیدکننده ایرانی همچون زندان های بعثی رفتار شود...آری؛ نه نان می دهیم نه آب، بیرون هم نمی توانی بروی....بسوز و بساز!

با این حال و روز معلوم است اقتدار نصیب جنس چینی می شود و هویت عایدی جنس ترک. این وسط خودتان کلاه جنس و تولید کننده ایرانی و جوان بیکار و مسئولین بالادستی را قاضی کنید؟!

مگر می شود در کشوری که به قول ریاست جمهوری هرروز در پارک های علم و فناوری با تاکید براقتصاد دانش بنیان حرفی برای گفتن داریم، توان تولید اجناسی به سان پوشاک و موبایل و کفش را نداشته باشیم؟!

کجای کار می لنگد؟

چرا تا اواخر سال هم باید خبر از مزیت های اقتصاد مقاومتی در خبرگزاری ها ببینیم و شاهد گزارش اقدام و عملی فرای نمایشگاه های سالی دوبار لوازم التحریر و پوشاک بسیار بی کیفیت و چند عدد کار جزئی دیگر نباشیم؟

راستش را بخواهید، تقصیرخودمان هم بود که از همان اول مقاومت اقتصادی را با ریاضت اقتصادی اشتباه گرفتیم. فکر کردیم حمایت از کالای ایرانی یعنی  دور ریختن پول! به همین خاطر هم بی خیالش شدیم. درک اینکه خرید یک کالای استراتژیک دنیای تولید کننده ها و متعاقبا خانواده های بسیاری را در کشورمان متحول می کند برایمان سخت بود.

به قول یکی از اساتید، بازار امروز بازار واسطه هاست و تولید کننده و خریدار هم یک طرف ماجرا از فشار و سختی ها دارند از حال می روند و اگر حواسمان نباشد پس فردا بازار در قبضه قاچاق چی ها و تکدی گران و...خواهد چرخید.

خلاصه کلام اینکه، نیامده ام از یاس و نومیدی پایان سال برایتان بگویم

آمده ام بگویم اقتصاد مقاومتی شامل دو بخش است، مسئولین و مردم. و متاسفانه یا خوشبختانه وزنه اصلی اش به دوش مسئولین محترم است به دلیل توان سیاست گذاری و دخالت در عرضه و صادرات و واردات و.....

و ما در انتظار گزارش این روزهای مسئولین محترم دانشگاهی و شهری، استانی و کشوری در باب اقتصاد اسلامی و مقاوم سازی اش هستیم همچنان!

* دبیرآموزش انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه مازندران