به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ فیلمساز، مترجم، روزنامه نگار، شاعر، داستان نویس، معلم و… اما درست ترین توصیف برای او همان جمله ی خودش است.
آدمی که هیچ وقت اصولش را قربانی هیچ چیزی نکرد. در سینما که مشغول بود وارد مناسبات کثیف بعضی افراد نشد. بعدها از انقلاب و شخص امام خمینی(ره) دفاع کرد ، از سرزنش روشنفکران نترسید و تا آخر عمر بر سر عقیده اش ماند.
جناب ابراهیمی کتاب های زیادی نوشته اند که بدون اغراق تمام آنها ارزش خواندن دارند ولی "ابن مشغله" و "ابوالمشاغل" بیانگر تجربه های شغلی ایشان است، همراه با خاطرات تلخ و شیرینی که در زندگی داشته اند.
این ها کتاب هایی است که باید موقع خواندن مداد دستتان بگیرید و زیر بسیاری از جملاتش خط بکشید چرا که با انسانی واقعی طرف هستید. کسی که از اعتقاداتش عقب نکشد حتما حرف های زیادی برای گفتن دارد.
از متن کتاب:
یک روز رفیقی سواره، راه بر من پیاده بست و سوارم کرد. پشت فرمان، مرد دیگری نشسته بود. البته مرد که نمی شود گفت؛ نامردی به کسوت مردان، نه خصلت ایشان؛ و او به ظاهر مالک آن وسیله نقلیه بود.
رفیق من، مرا به سادگی، نزد آن مردک سیه روزگار، گشود.
- نادر ابراهیمی… کارگردان سینما، و سازنده ی همین(آتش بدون دود)
مردک، که شاید از ده دوازده سالگی، در محدوده ی زندگی خانوادگی اش، جز خلاف و هرزگی، چیزی ندیده بود و نشنیده، نیشش را تا بنا گوش باز کرد و با چشمهای وقیح وق زده ی بدکاره ی چرک، مرا در آیینه اش نگاه کرد و گفت: خوش وختیم رفیق! واقعا خوش وختیم… اون تهش اگه چیزی باقی مونده مارم خبر کنا… مام اهل دلیم. مام دستمون تو کاره… خوب چیزایی رو با خودت برده بودیا…
گفتم: نگه دار پیاده شوم!
از زبان دیگران( حجت الاسلام زم):
او سوز وطن داشت.او پیش از انقلاب با کسانی که فکر می‌کرد ممکن است گامی برای استقلال مردم ایران بردارند، هم آوا می‌شد اما زمانی که می‌فهمید آنها دروغ می‌گویند، فاصله می‌گرفت و سعی می‌کرد اندک زمانی که با آنها همراه بوده را جبران کند.به طوری که نوشته‌های ایشان در اوایل انقلاب نشان دهنده وطن پرستی اوست.
