به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ این بزرگترین گاف سیاسی حسن روحانی است که حاضر شده کسی از درون دولت را برای حمایت خویش کاندیدا کند، تا به حال وضعیت هیچ دولتی آنقدر وخیم نبوده که مجبور باشد دو کاندیدا از دولت معرفی شوند تا بتواند مردم را توجیه نماید. شاید تجربه ی قبلی روحانی به او قبولانده است که کاندیدای پوششی داشته باشد اما همیشه نمی توان از یک راه به پیروزی رسید که اگر چنین بود صحنه ی سیاست به صحنه ای رخوت بار تبدیل می گشت.
علاوه بر این ها این ثبت نام نشان داده که روحانی خود به آرای منفی و بی بازدهی دولت خود واقف است و با ترس و دلهره به مناظرات انتخاباتی می نگرد چون دیگر در آنجا نمی تواند بگوید من این وعده را نداده ام یا آن حرف را نزده ام، و تنها یک تلنگر از طرف رقیب می تواند خاطرات شعارها و وعده های چهار سال قبل روحانی را برای مردم یادآوری کند.
اشتباه دیگر روحانی این است که فکر می کند اگر کسی در مناظرات مانند او حرف بزند می تواند جایگاه روحانی را بالاتر ببرد، شاید چنین فکری برای افرادی که هم جناح، اما دارای مرزهایی با هم هستند صادق باشد، مانند قالیباف- رییسی اما برای روحانی-جهانگیری صادق نیست چرا که رئیسی و قالیباف هر کدام برای پیروزی و هر کدام با شعار و بدنه ی اجتماعی متفاوتی به میدان آمده اند که باعث کنش و واکنش هایی در جامعه علیه روحانی می شود و ناگزیر رای روحانی را کاهش خواهند داد، اما جهانگیری به دلیل وابستگی شدید و نداشتن کوچکترین فاصله از روحانی از هم اکنون در صحبت ها و حرف های او تردید وجود دارد چرا که در اذهان مردم او نماینده ی دولت است و تنها برای دفاع از دولت آمده است و باعث می شود حتی نتوان به آمارهای جهانگیری اعتماد کرد و این تنها یکی از ویژگی های منفی جهانگیری است.
هر چند که تحلیل ها نسبت به آمدن جهانگیری از حالا می تواند زود باشد اما به نظر این عمل روحانی نه به نفع او، بلکه به ضررش تمام خواهد شد و صد البته نکته ی بارزی خواهد بود تا رییسی و قالیباف با دست گذاشتن بر روی آن نه تنها جهانگیری را در راند اول شکست بدهند، بلکه روحانی را به لبه ی پرتگاه شکست بکشانند.
* نوشته امین خلیق
