1- ایجاد دوقطبی جنگ و صلح: با توجه به روی کار آمدن ترامپ در آمریکا و حمله موشکی اخیر به سوریه، بستر مناسبی برای ایجاد این دوقطبی فراهم شده است. حال کافی است روحانی رقبای خود را جنگ طلب و خود را خواهان صلح معرفی کند تا بتواند از این راه به سبد آرای خود بیفزاید. باید به این نکته توجه داشت که در چهار سال گذشته نه تنها از تهدیدات کشورهای تهدید کننده کاسته نشد بلکه کشورهای جدیدی مانند عربستان، امارات، ترکیه، بحرین و ... ایران را تهدید می کنند.
2- ایجاد دوقطبی آزادی و محدودیت: در این راهبرد دولت سعی دارد تا رقبای خود را به محدود کردن فضای سیاسی و فرهنگی کشور متهم کند و خود را در این زمینه برتر جلوه دهد. آزادی بیان منتقدین، لغو کنسرت ها و ... از مسایلی است که در این زمینه توسط جریان حامی دولت بیان می شود. فارغ از نسبت هایی که روحانی به منتقدین خود می داد، باید به این موضوع توجه کرد که تنها دو درصد از کنسرت ها لغو شده است اما تیم رسانه ای حامی دولت این موضوع را به گونه ای جلوه داد که گویا نیمی از کنسرت ها لغو شده است.
3- سفرهای استانی و افتتاح طرح ها: این روزها دولت آنقدر مشغول پیگیری کارها و سفرهای استانی و افتتاح طرح ها است که فرصت تشکیل جلسه هیأت دولت را ندارد. افتتاح طرح هایی که هنوز آماده بهره برداری کامل نیست و گمانه هایی مبنی بر افتتاح طرح هایی که قبلا افتتاح شده است قسمتی از برنامه های دولت در سفرهای استانی را تشکیل می دهد.
4- سبد کالا: اواسط فروردین، وزیر رفاه دولت خبر از اعطای سبد کالا به 11 میلیون نفر در اردیبهشت ماه خبر داد، که توزیع سبد کالا در این زمان چه دلیلی می تواند داشته باشد؟
5- هواپیما: دولت آنقدر برای خرید هواپیما عجله دارد که اصلا توجهی به مرجوعی بودن آنها ندارد. قرار است تا کمتر از یک ماه 4 هواپیما وارد کشور شود. این عجله و تسریع در خرید هواپیما باعث شد تا خبرگزاری رویترز در گزارشی به این موضوع بپردازد "سفارش‌های ایران به حل مساله هواپیماهای لغو سفارش شده، کمک کرده است. شماری از شرکت‌های هواپیمایی جهان به دلیل مشکلات مالی درحال لغو سفارش‌های خود هستند و این امر تلاش ایران برای دریافت سریع‌تر هواپیماها را تسهیل کرده است."
این راهبردها سعی بر این دارد که اذهان عمومی را از اصلی ترین وظیفه دولت که حل مشکل معیشت مردم است منحرف سازد، وظیفه ای که دولت کارنامه خوبی در آن ندارد.
