به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ متنی که در ابتدا آمد ماجرای شخصی است که طی چند روز گذشته توسط جمعی دانشجویان دانشگاه تهران و مددکار اجتماعی این دانشگاه در یک گروه تلگرامی منتشر شده است، ماجرای کسی که به دلیل اشتباهی که در سال 87 مرتکب شد باعث میشود این روزها در زندان باشد. اما اقدام تحسن برانگیز همکلاسی های وی طی چند روز گذشته باعث شد در مدت کوتاهی دیه 150 میلیون تومانی «علی» دانشجوی ارشد علوم سیاسی دانشگاه تهران جمع شود و شنبه قرار است مراسم گلریزانی برای وی در صحن دانشگاه تهران برگزار شود.
جالب اینجا است که اساتیدی همچون غلامحسین الهام و صادق زیباکلام هم از این کمپین حمایت کرده بودند.
درخواست انسان دوستانه صادق زیباکلام برای شاگردش
**********
درخواست انسان دوستانه غلامحسین الهام برای شاگردش
ماجرا چیست؟
«علی» سرنوشت زندگی خود را اینگونه بیان می کند: "من دانش‌آموز سال سوم دبیرستان بودم، رشته علوم انسانی. در یک مدرسه شبانه‌روزی درس می‌خواندم. شانزده سالم بود. یک روز در سلف مدرسه بودم که با یکی از همکلاسی‌هایم که هم‌سن خودم هم بود، درگیر شدیم. آن‌جا چاقوی میوه‌خوری بود و من بدون این‌که متوجه بشم، در همان درگیری چاقو را برداشتم و چندین ضربه به این همکلاسی‌ام زدم. این‌قدر گیج بودم که اصلا خونی ندیدم و نفهمیدم که چند ضربه به او زدم. وقتی پلیس آمد تازه متوجه ماجرا شدم.
خانواده همکلاسی‌ام از من شکایت کردند و مرا بردند کانون اصلاح و تربیت. ٧، ٨ ماه آن‌جا بودم. بعد مرا به زندان اصلی منتقل کردند. نزدیک به ٨ ماه هم آن‌جا بودم.
بعد از آن اتفاق، همکلاسی‌ام در بیمارستان بستری شد، به دلیل ضربه‌های وارد شده، به کما رفت و خانواده من از همان شب اول همه هزینه‌ها را پرداخت و تمام تلاشش را کرد تا خانواده رضایت دهد اما آنها زیر بار نمی‌رفتند. مضروب نزدیک به ٣٠ روز در کما بود و بعد به هوش آمد. اما همان موقع که در کما بود، آنها از من شکایت کردند. وکیل گرفتند و در دادگاه من محکوم به پرداخت دو دیه کامل و ٤٥درصد دیه کامل شدم که آن زمان نزدیک به ١٧٠میلیون تومان شد. در زندان که بودم اقوام و دوستان، مقداری پول جمع کردند و با خانواده شاکی صحبت کردند و درنهایت قرار شد، ٧، ٨میلیون تومان به صورت قسطی به آنها پرداخت شود. با این قرار، من از زندان آمدم بیرون.
خانواده‌ام ساکن روستا هستند. پدرم کارگر فصلی است و همین الان هم که دانشجو هستم، پدرم بخشی از هزینه‌هایم را می‌دهد. خانواده من خیلی آنها را همراهی کردند و انتظار رضایت داشتند، اما شاکی رضایت نداد. خود من برای گذران زندگی‌ام از دوستانم کمک می‌گیرم و اصلا پول پرداخت دیه را ندارم.
خانواده شاکی بعد از این‌که من از زندان بیرون آمدم دنبال دیه بودند. با گذشت ٨سال از این ماجرا مبلغ دیه از ١٧٠میلیون تومان به ٤٠٠میلیون تومان رسید. در تمام این مدت خانواده شاکی دنبال دیه بودند. من هم به خاطر ادامه تحصیل در شهر خودم نبودم. آنها حکم جلب مرا گرفتند و همیشه دنبالم بودند. من تمام این ٨سال با ترس و لرز زندگی کردم. حتی خوابگاه هم نمی‌توانم بروم. از ٦سال قبل هم فراری هستم. آخرین‌بار هم یک‌سال پیش بود که شاکی برای دستگیری من به دانشگاه تهران آمد. من در مقطع کارشناسی ارشد رشته علوم سیاسی درس می‌خوانم. هیچ‌کس آن زمان از ماجرا اطلاعی نداشت، اما وقتی مسئول حراست دنبالم آمد، ماجرا علنی شد.
من در همان زندان که بودم دیپلمم را گرفتم و در رشته علوم سیاسی یکی از دانشگاه‌ها قبول شدم. یک ترم سر کلاس رفتم، ترم دوم دوباره مرا انداختند زندان. بعد که آزاد شدم، ادامه تحصیل دادم و با رتبه اول فارغ‌التحصیل شدم و بعدش کارشناسی ارشد شرکت کردم و رتبه دهم همین رشته را در دانشگاه تهران به دست آوردم. تا الان دو ترم خوانده‌ام. اما ترم پیش به خاطر حکم جلبی که داشتم، سر امتحان حاضر نشدم و حذفم کردند. این ترم هم نتوانستم درسم را ادامه بدهم. اگر مرا حذف کنند، واقعا نمی‌دانم که می‌توانم ادامه تحصیل بدهم یا نه. البته الان عضو استعدادهای درخشان دانشگاه هستم.
بعد از این‌که ماجرای حکم جلبم در دانشگاه مطرح شد، مددکار اجتماعی دانشگاه و تعدادی از اساتید و دانشجویان، پیگیر کارهایم بودند. ما به خیلی جاها مراجعه کردیم، به ستاد دیه، به دفتر ریاست‌جمهوری، به خیّران، اما همه می‌گفتند چون درگیری عمدی بوده، پول دیه را نمی‌دهند. در همان هنگام، مددکار با خانواده شاکی صحبت کرد و آنها راضی به دیه ١٥٠میلیون تومانی شدند. همین هم شد تا درنهایت پیشنهاد گلریزان بدهند، چون واقعا خودم توانایی پرداخت دیه را ندارم.
اساتید علی چه می گویند؟
در این بین سیدمحسن آل غفور مدیر گروه علوم سیاسی دانشگاه شهید چمران اهواز در مطلبی درباره خصوصیات اخلاقی وی مینویسد: "علی در سال 1390 با رتبه ی اول دانشجوی علوم سیاسی دانشگاه چمران اهواز شد.بسیار خوش رو و با اخلاق و در پایان مقطع کارشناسی با کسب معدل برتر ورودی و در سال 1394 رتبه ی ده کنکور کارشناسی ارشد در مقطع ارشد دانشگاه تهران پذیرفته شد.همواره او را محجوب و با اخلاق می دیدم.اما هرگز ندانستم که چرا در ترم دو کارشناسی تقاضای مرخصی تحصیلی نمود. تا به امروز.علی در دوره ی دبیرستان و زمانی که 16 سال بیش نداشت در یک درگیری ناخواسته و کودکانه دوستش را مضروب می نماید.در همان سال در دادگاه محکوم شده و به پرداخت 150 میلیون تومان محکوم می شود.عدم توان در پرداخت نهایتا مبلغ به چهارصد میلیون تومان افزایش می یابد.با این حکم راهی زندان می شود و دوره نوجوانی را پشت میله های زندان سپری می نماید اما با استعداد خدادادی موفق به قبولی با رتبه ی برتر در دانشگاه چمران می شود.ترم دو کارشناسی نیز به جهت عدم توان پرداخت اقساط مجددا به مدت هفت ماه راهی زندان می شود.اما او دست از تلاش و کوشش بر نمی دارد و با جدیت رتبه ی ده کنکور ارشد را به خود اختصاص می دهد و در دانشگاه تهران پذیرفته می شود.علی با تمام همه ی مشکلاتش معدل برتر مقطع ارشد می شود .اودر کنکور دکتری هم رتبه ی خوبی کسب می کند اما با وجود مشکلات ناخواسته ی مالی امکان تحصیل برایش مهیا نمی شود".
وقتی دانشجویان به کمک همکلاسی خود آمدند
حالا با تلاش دانشجویان و مددکاری دانشگاه تهران تنها طی دو سه روز این مبلغ جمع شد و شنبه قرار است در دانشگاه علوم سیاسی دانشگاه تهران مراسم گلریزانی برای این منظور برگزار شود و مهر رهایی بر پرونده «علی» زده شود.
محمد
1396/03/04 - 19:05
