به نظر می‌رسد ذکر چند نکته در این باره خالی از لطف نیست:
1- درباره قانونی بودن جلسه اخیر هیئت‌امنای دانشگاه آزاد و مصوباتی که در آن تصویب شده بارها موضوع توضیح داده شده (بیشتر بخوانید: در جلسه عزل میرزاده چه گذشت؟)؛ امروز نیز علی‌اکبر ولایتی در گفت‌وگو با روزنامه کیهان بندهای قانونی این مصوبه را مجدداً تشریح کرده و حجت‌الاسلام محمدیان دیگر عضو هیئت‌امنای دانشگاه آزاد نیز در پاسخ به نامه سیدحسن خمینی از ایشان خواسته که اساسنامه را بار دیگر مرور کند تا اگر واقعاً مسئله‌اش قانونی بودن یا غیرقانونی بودن این تصمیم است، این شبهه برایش مرتفع شود، اما به نظر می‌رسد مسئله حجت‌الاسلام خمینی علیرغم تاکیدش بر قانون، مسئله قانونی و حقوقی نیست و ایشان از یک موضع سیاسی وارد مناقشه شده است.
2 - نکته دیگر اینکه، ورود متناقض به موضوعات، انسان را در افکارعمومی غیرمعتبر می‌کند. آقای سیدحسن خمینی نامه خود را خطاب به رئیسجمهور نوشته و از ایشان درخواست استمداد کرده است! اولاً رئیسجمهور در هیئت موسس و هیئت‌امنای دانشگاه آزاد مسئولیتی ندارد و بدین جهت مشخص است که نامه آقای سیدحسن خمینی بیش از آنکه روح حقوقی داشته باشد، به دنبال فشار سیاسی است! اما سوال مهمتر اینکه آقای سیدحسن خمینی! اگر ورود رئیسجمهور به موضوعات دانشگاه آزاد خوب است، چرا در دوره دولت‌های نهم و دهم همه هم و غم شما و دوستان‌تان و به ویژه آقای هاشمی‌رفسنجانی بر این بود که تاکید کنید دولت و رئیسجمهور نباید در امور دانشگاه آزاد دخالت کند؟ هیئت موسس وقت دانشگاه آزاد و هیئت‌امنای آن نزدیک به 10 سال روند اصلاحات در دانشگاه آزاد را به تاخیر انداخته بودند صرفاً به این دلیل که نه تنها دولت و رئیس آن، بلکه حتی شورای عالی انقلاب فرهنگی را نیز فاقد صلاحیت لازم برای اعمال اصلاحات در این دانشگاه عنوان می‌کردند! حال چه شده که یک عضو هیئت موسس، رئیس دولت را به مقابله علیه مصوبه قانونی هیئت موسس دانشگاه آزاد دعوت می‌کند؟
3- نکته سوم درباره نفس ورود این چنینی حجت‌الاسلام سیدحسن خمینی به موضوعات است. پس از کاندیداتوری ناکام برای مجلس خبرگان رهبری که به علت عدم شرکت در امتحان لازم، صلاحیت او احراز نشد، این دومین ورود جدی سیدحسن خمینی در قالب دسته‌بندی‌های سیاسی است. سیدحسن خمینی یقیناً می‌داند که طبق اساسنامه دانشگاه آزاد عزل میرزاده نه تنها غیرقانونی نبوده، بلکه اتفاقاً کاملاً سیر قانونی را طی کرده و از وجاهت قانونی برخوردار بوده، بنابراین ورود او بیش از آنکه «حقوقی» باشد، تلاش برای دخالت «سیاسی» به منظور بهره‌گیری از ابزارهای جناحی است. متاسفانه این دومین حضور او نیز نشان داد آقای سیدحسن خمینی فرد پخته‌ای در عالم سیاست نیست و علیرغم استعدادی که قبلا در ایشان تصور می‌شد، به نظر می‌رسد غیر از انتساب ژنتیک به امام روح‌الله، توانایی و هوشمندی بالا برای اتخاذ یک موضع مستقل و مناسب در عالم سیاست ندارد.
اولین شرط برای حضور هوشمندانه حجت‌الاسلام سیدحسن خمینی در عالم سیاست به ویژه از آن جهت که نقطه امتیاز او انتساب به امام محرومان و مستضعفان است، آن است که خود را هزینه فردی نکند که به خاطر ریخت و پاش‌های اقتصادی و وجود مفسده‌ها در دانشگاه آزاد عزل شده، چرا که این موضوع جدای از آنکه به لحاظ حقوقی و قانونی سودی به حال میرزاده نخواهد داشت، هزینه اصلی را به پای سیدحسن خمینی خواهد نوشت و او را در افکارعمومی بیش از پیش از امتیاز نَسَبی خود جدا خواهد کرد و در این صورت ایشان به سطح یک بازیگر درجه سه و چهار تنزل می‌کند.
4- با توجه به مطالب منتشره درباره وجود مفسده‌های اقتصادی در دانشگاه آزاد در دوران مدیریت آقای میرزاده، انتظار آن بود که پیش از هر فردی، شخص سیدحسن خمینی خواستار عزل میرزاده باشد. به ویژه آنکه حتی در اخبار هم آمده که خود آقای هاشمی نیز بنا داشته میرزاده را بعد از انتخابات عزل کند، حال که آقای سیدحسن خمینی برخلاف انتظار، علیه میرزاده وارد اقدام نشده و به برکناری او رای نداده، حداقل خود و اعتبار نسبی‌اش را نباید هزینه آن کند.
