به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران» در اهداف شرکت های فیلم سازی غیر از انتقال فرهنگ، مفاهیم تاریخی، ارزش های مورد نظر و نوع زندگی مردم مختلف می توان به سرمایه گذاری نیز توجه داشت اما متاسفانه ما شاهد رشد نوعی سرمایه نگری در سینمای کشور هستیم به گونه ای که فیلمساز ابتدا به دنبال فیلمنامه ای پوچ و بی معنی ولی با درون مایه ای طنز اما پر سود است.
برای مثال هالیوود اولویت اصلی خود را بر پایه اسلام هراسی، انتقال مفاهیم غیرارزشی و نیز مقابله کردن با انقلاب های بزرگ دنیا قرار داده است و در اکثر فیلم های این شرکت می توان دید که دنیا در حال نابودی است و این کشورهای اروپایی و آمریکا هستند که برای نجات آن تلاش می کنند و کشورهای آسیایی معمولا نابودگرهای زمین هستند.
در هر کشور و گفتمانی معمولا برای چیزهایی که در آنجا ارزش محسوب می شود فیلم میتواند بسیار خوب عمل کند و ذهن مردم را به خوبی هدایت به سمت آن ارزش ها سوق دهد.
اما در سینمایی ایران فیلم هایی بسیار فروش می کنند و مورد توجه قرار می گیرند که ضدارزش و ضد گفتمان هستند، 50 کیلو آلبالو، نهنگ عنبر 1 و2، گشت ارشاد، گشت 2، سلام بمبئی ونظیر این نوع فیلم ها که جزو پرفروش ها هستند بسیار با سطح فرهنگ و نوع سبک زندگی های مردم کشور متفاوت است.
در این فیلم ها و نظیر آن ها دیالوگ های استفاده می شود که بسیار سخیف و زننده هستند و شما در جایی این کلمات را نمیشنوید مگر سینما به طوری که مخاطب از حضور خانوادگی در سینما برای دیدن آن ها خجالت می کشد اما چه سیاستی هست که این فیلم ها پرفروش می شوند و ویلایی ها که اثری دارای گفتمان انقلابی، تاریخ نگاری بسیار ارزشی، محتوایی قوی و دارای حقایقی که آن برای عده ای مشهود بوده است مورد ظلم سالن و گیشه و سازمان های سینمایی قرار دارد.
در سال های گذشته سالن های سینمایی ما بسیار سطح کیفیت نامطلوبی داشتند و خوشبختانه با ساخت پردیس های بزرگ و چند منظوره و چند سالنه مشکل مکان و یا گیشه به لحاظ مادی و فضای دیدن فیلم حل شد به طوری که سالن دارهای پردیس ها در سال 95 فروش چشگمیری داشتند و از این میان می توان به پردیس سینمای کورش با ۱۱ سالن و دوهزار و ۵۲۰ صندلی، پرفروش‌ترین سینمای کشور اشاره کرد و بعد از کورش، پردیس آزادی، پردیس ملت و پردیس هویزه مشهد قرار دارند.
اما هدف از این مطلب طرح مسئله میزان سالن ها و فروش فیلم ها نیست، نگارنده قصد دارد به نکته ای توجه کند که شاید تاکنون به آن پرداخته نشده است و این مسئله میزان هدف گذاری فیلم سازان دولتی و خصوصی و سازمان های درگیر به این صنعت سودآور است.
اما چقدر از این سالنهای مطلوب و پرمخاطب به فیلم های ارزشی داده می شود؟ از طرفی هم میزان فیلمسازی و رقابت هرساله به فیلم هایی با محتوای پوچ و صرفا طنز و فیلم های گفتمان دار چقدر است؟
نوع نگاه و سیاست سازمان ها و شرکت های فیلم سازی چقدر به انتقال مفاهیم و سرمایه گذاری است؟
در حال حاضر اکسیدان، رگ خواب، ویلایی ها، نهنگ عنبر2، مالی خولیا، زیر سقف دودی، مادر قلب اتمی، برادرم خسرو، آشوب و دوعروس در حال نمایش هستند که در بیناین فیلم ها اکسیدان با محتوایی مانند مارمولک حرفا و معضلات جدید جامعه را در دل طنز بیان می کند.
فیلم «اکسیدان» یک فیلم مفرح و شاد است و به نظر می رسد که موضوع آن برای مردم جالب باشد؛ چون مسائلی را مطرح می کند که جوانان با آنها دست به گریبان هستند.
حامد محمدی سعی داشته با نیم نگاهی به موضوع مارمولک نوعی از مشکلات جوانان را که از ازدواج و بیکاری و سفر به خارج است را در دل طنز بیارود و آن طوری که این کارگردان گفته اثرش خانوادگی است و در آن شأن محیط خانواده نگه داشته شده است.
.jpg)
برادرم خسرو نام اثری به کارگردانی احسان بیگلری و تهیه‌کنندگی سعید ملکان با بازی شهاب حسینی است که با موضوع اختلال های روانی توانسته مخاطبانی را که این درد را میشناسند یا با آن درگیر هستند و یا اینکه بخواهند راجب آن تحقیق کنند به سالنهای سینمایی می کشاند و در جدول فروش هم جایگاه قابل قبولی دارد اما محتوای آن عمومی نیست و عموما خانواده ها به دنبال اینگونه داستان ها نیستد و سعی در دور کردن ذهن خود و افراد و دوستان را در برنامه دارند.
ویلایی ها نوع نگاه به زنانی است که در جبهه های دوران جنگ تحمیلی در کنار همسران و پدران و برادران خود مقاوت می کردند.
منیر قیدی در اولین فیلمش به سراغ سوژه ای رفته که در تاریخ سینمای دفاع مقدس به آن پرداخته نشده، یعنی زنانی که در حوالی جبهه های جنگ در یک شهرک حضور داشتند و شرایط دشواری را تجربه می کردند. سوژه فیلم بکر و جذاب است و کمتر مخاطبی در سالهای گذشته درباره آن شنیده است. سینمای ایران در چند سال گذشته رویکرد جدیدی را پیش گرفته و آن پرداختن به زنان در دوران دفاع مقدس می باشد که نقطه اوج آن را می توان « شیار 143 » نرگس آبیار دانست که با استقبال مخاطبین ایرانی مواجه شد.
« ویلایی ها » علی رغم اینکه در محیط جنگ رخ می دهد، اما شخصیت های اصلی داستانش نه سلاح به دست دارند و نه شکل و شمایل قهرمانان را به خود می گیرند.
قیدی در اولین تجربه کارگردانی خود به خوبی توانسته شخصیت های داستانش را افرادی عادی معرفی کند که بنا به شرایط کشور، در موقعیت های دشواری قرار گرفته اند و تلاش می کنند تا در برابر این شرایط قدرتمند و سرپا بمانند. در بخشی از فیلم زمانی که پیک شهادت به ویلا می آید، همه زنان نگران می شوند تا نکند این پیک خبر شهادت همسرشان را آورده باشد. این موقعیت سازی ها کمک شایانی به مخاطب در همذات پنداری با شخصیت های فیلم کرده است.
.jpg)
نهنگ عنبر 2 ادامه داستانی قدیمی و به شدت ضعیف دوران سال های دهه 60 ایران است که عموما مردم در آن دوران به دلیل جنگ تحمیلی اینگونه زندگی هایی را نداشته و اکثرا فضای مذهبی و انقلابی حاکم بود.
شوخی های سخیف، استفاده از کلمات و عبارات زننده و حاشیه ای که در قالب ظنز گفته می شود به هیچ وجه قابل دیدن با خانواده نیست به طوری گاها در سینما ها دیده شده ات پس از چند دقیقه از اکران فیلم کسانی به دیدن صحنه های بد و حتی غیراخلاقی از سالن خارج شده و اعتراض کرده اند.
«مادر قلب اتمی» پس از سه سال توقیف بودن بلاخره اکران شد، فیلمی که همچون ساخته قبلی احمدزاده (مهمونی کامی) به زندگی جوان‌های پولدار و مرفه تهرانی می‌پردازد.
این اثر نیز به دلیل دور بودن نوع زندگی اکثرمخاطبان با فضای موجود در آن نتوانسته خوب جلوه کند التبه نوع داستان آن که مانند زندگی غربی و تجملاتی نیز هست که در آن دو دختر پس از مهمانی شبانه دچار اتفاقات عجیبی می شوند نیز خارج از انتظار است که در نوع خانواده های بسیار کم دیده می وشد که اینگونه زندگی هایی را برای دختران مجرد خود رقم بززند و یا حتی به دلیل اینکه ممکن است دختران بخواهند خود را در آن نقش تصور کنند و در آن جایگاه قرار بگیرن خانواده ا به سراغ این فیلم نمی روند.
رگ خواب با داستانی به شدت عاشقانه و نظیر فیلم هایی هندی بیشتر به دنبال جذب کسانی است که به نظر شکست هایی عاشقانه داشته اند می گردد و فیلم بدی برای دیدن با خانواده به نظر نمی آید اما به نظر می رسد محتوایی چندان جذاب ندارد که مخاطب پس از دیدن یک ساعته آن اطلاعاتی جدید به دست آورده باشد که برخلاف ویلایی ها بیننده در پایان قسمتی از جنگ تحمیلی را بازبینی کرده است که بسیار کم از آن صحبت شده است.
گزارش از یزدان محمدی
