دفتر بازرسی سازمان حفاظت محیط زیست پس از انتظاری طولانی طی گزارشی زمان مرگ هیرکان را ۳۵ روز بعد از رهاسازی اعلام کرد.
خبرنامه دانشجویان ایران: دفتر بازرسی سازمان حفاظت محیط زیست پس از انتظاری طولانی طی گزارشی زمان مرگ هیرکان را ۳۵ روز بعد از رهاسازی اعلام کرد.
به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از مهر، مسعود بُربُر: سازمان محیط زیست پس از سکوت و انتظاری طولانی، در موضعی رسمی زمان مرگ هیرکان، پلنگ ماده گلستان، را ۳۵ روز پس از رهاسازی اعلام کرد. زمانی که بارها توسط رسانهها اعلام شده و چندین بار توسط مسئولان استانی سازمان حفاظت محیط زیست تکذیب شده بود
اکنون مرتضی فرید مدیرکل دفتر ارزیابی عملکرد و پاسخگویی به شکایات سازمان حفاظت محیط زیست گفته است: اگرچه اظهارات غیر واقع معاون اداره کل و عدم اعلام مرگ پلنگ به گونهای که عنوان شده به منظور پیشگیری از ورود افراد سودجو در زمینه خرید و فروش گونههای حیات وحش و نگرانی وی از احتمال جلوگیری از رهاسازی پلنگ نر بوده است، اما بیتوجهی افراد ذیربط به ضوابط اداری از جمله عدم اطلاع به هنگام تلف شدن پلنگ با هر توجیهی که باشد، مراتب مطابق قوانین و ضوابط دستگاههای دولتی و سازمانها در کمیته مربوطه مورد بررسی و مورد اقدام قرار میگیرد
فرید افزود: با بررسی سامانهای که سینگالهای ارسالی ردیابهای ماهوارهای توسط آن تجزیه و تحلیل میشد، مشخص شد هیرکان که پس از هماهنگیهای اولیه و نصب ردیاب ماهوارهای در تاریخ ۲ شهریورماه ۱۳۹۵ در پارک ملی گلستان رهاسازی شده بود تا تاریخ ۶ مهرماه ۱۳۹۵ یعنی ۳۵ روز پس از رهاسازی زنده بوده و اظهارات بعدی مبنی بر زنده بودن هیرکان صحیح و مطابق با واقعیت نبوده است.
وی ادامه داد: پس از غیرعادی شدن وضعیت سیگنال ردیاب ماهوارهای، چهار تن از افراد مرتبط با موضوع یعنی سیدمجتبی حسینی معاون اداره کل، فرزاد اکبرنژاد کارشناس حیات وحش اداره کل، سیاوش روشنیان مسئول نگهداری و حمیدرضا نجاری سرپرست معاونت پارک ملی گلستان با مراجعه به منطقه، با لاشه متلاشی شده پلنگ ماده رهاسازی شده مواجه میشوند. افراد مذکور پس از مشاهده لاشه، ردیاب را در همان محل زیر یک درخت قرار داده و باقیمانده لاشه را در داخل کیسه پلاستیکی به محل اداره پارک ملی گلستان منتقل و برای بررسی DNA در داخل فریزر قرار میدهند.
جا به جایی ردیاب دروغ بود
مدیرکل دفتر ارزیابی عملکرد و پاسخگویی به شکایات سازمان حفاظت محیط زیست در خصوص برخی ادعاهای مطروحه در مورد جابجایی ردیاب ماهوارهای، اظهار کرد: اینکه عنوان شده چندین ماه ردیاب در پارک ملی گلستان چرخیده، صحت ندارد و بررسی سامانه مربوطه و اطلاعات موجود در آن حاکی از آن است که ردیاب از تاریخ ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۶ برابر با ۶ مهر ۱۳۹۵ ثابت بوده و جابجایی در سامانه ثبت نشده است.
فرید همچنین در ارتباط با برخی ادعاها مبنی بر اخذ حمایتهای مالی از IUCN و مراکز بینالمللی، تصریح کرد: هیچگونه اعتباری از طرف این مراکز به اداره کل و یا سازمان حفاظت محیط زیست اختصاص داده نشده و در بررسیهای به عمل آمده نیز مستندی در این زمینه مشاهده نشد. ضمن آنکه اصولاً بهرهگیری از کمکهای بینالمللی، سازوکار و فرایند مشخص خود را داشته و این ادعا نشان از بی اطلاعی از روندها است.
وی با بیان اینکه اظهارات غیر واقع معاون اداره کل و عدم اعلام مرگ پلنگ به گونهای که عنوان شده به منظور پیشگیری از ورود افراد سودجو در زمینه خرید و فروش گونههای حیات وحش و نگرانی وی از احتمال جلوگیری از رهاسازی پلنگ نر بوده است، گفت: اگر چه این تصمیم شخصی وی و کتمان موضوع از طرف سایر افراد و عدم اعلام آن به معاونت ذیربط یا دفتر بازرسی سازمان حفاظت محیط زیست اقدامی اشتباه بوده و سازمان به طور قطع و بی اغماض با اینگونه رفتارها مخالفت داشته و به هیچ وجه دستوری از سوی سازمان به استانها در این زمینهها صادر نمیشود. بیتوجهی افراد ذیربط به ضوابط اداری از جمله عدم اطلاع به هنگام تلف شدن پلنگ با هر توجیهی که باشد، مراتب مطابق قوانین و ضوابط دستگاههای دولتی و سازمانها در کمیته مربوطه مورد بررسی و مورد اقدام قرار میگیرد.
سرنوشت ۹ ماه دروغ و پنهانکاری چیست؟
این سخنان مدیرکل دفتر ارزیابی عملکرد و پاسخگویی به شکایات سازمان حفاظت محیط زیست در حالی پس از سکوتی طولانی اعلام شده که هنوز مشخص نیست سازمان محیط زیست با مدیران خاطی چه برخوردی خواهد کرد. از سوی دیگر آنچه بارها در رسانهها مورد تأکید قرار گرفته نه مرگ هیرکان، که میتواند اتفاقی طبیعی در حیات وحش تلقی شود، بلکه ۹ ماه پنهانکاری، دروغ و اطلاعات نادرست در سازمان حفاظت محیط زیست است. تنها دو روز پیش از اعلام مرگ هیرکان در رسانهها، یکی از مدیران نامبرده به صراحت گفته بود هیرکان زنده است و اطلاعات دریافتی از سلامت وی حاکی است. همچنین پس از اعلام خبر مرگ هیرکان در رسانهها نیز زمان مرگ او یک بار تنها «چند روز پیش» و بار دیگر «سه ماه بعد از رهاسازی» اعلام شد و برخی مدیران دیگر نیز تلاش کردند از اعتبار استادانی استفاده کنند که مشخصا این ادعا را تکذیب کردند. اطلاعات نادرستی که در «فصلالخطاب» فرید، حتی اشارهای هم به آنها نشد. اکنون باید سازمان حفاظت محیط زیست با این حجم از دروغ و پنهانکاری در زمانی دست کم ۹ ماهه برخورد شایسته خواهد کرد یا با حمایت بیدلیل از مدیران خطاکار به الگوبرداری از این رفتار نادرست دامن خواهد زد.