داستان‌های یک «ژن خوب»!

به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ درگیری روزهای گذشته بخشی از اصلاح طلبان که هوادار حسن روحانی بودند با بخش دیگر، که جریان نزدیک به شورای سیاستگذاری اصلاح طلبان و محمدرضا عارف به حساب می‌آمدند، تمام نشده بود، که مصاحبه پسر عارف، باعث شکل گیری موج دوم انتقادات به جریان نزدیک به عارف شد. حمیدرضا عارف و پدرش هدف اصلی این انتقادات به حساب می‌آیند. ماجرا از زمانی آغاز می‌شود که مصاحبه‌ای از پسر محمدرضا عارف منتشر می‌شود و او علت پیشرفت خود را، ژن برتر و خوب خود عنوان می‌کند و اعتقاد دارد به هیچ عنوان جایگاهش، عامل پیشرفتش نبوده است. این صحبت‌های حمیدرضا عارف با واکنش‌های گسترده‌ای از سوی افراد گوناگون با گرایش های مختلف سیاسی، همراه شد.
 

آقازادگی، موضوعی جدید یا معضلی قدیمی
موضوع آقازاده‌ها و استفاده آن‌ها از امکانات دولتی، که در سنین پایین، در قالب استفاده از امکانات خاص آموزشی خود را نشان می‌دهد و در سن بالاتر، با استفاده آنها از رانت‌های سیاسی و اقتصادی، تکمیل می‌شود؛ همواره به عنوان دغدغه مردم مطرح بوده‌است. این سوال در ذهن مردم شکل گرفته است که چرا فرزندان آنها نباید بتوانند در بهترین مدارس و به تبع بهترین دانشگاه‌های کشور تحصیل کنند و یا در سنین بزرگسالی از امکاناتی جهت راه‌اندازی کاری برخودار باشند؟

اگرچه صحبت‌های حمیدرضا، پسر محمدرضا عارف جنجال‌های زیادی را در پی داشته است؛ اما بحث آقازادگی او و دیگران بحث جدیدی نیست که جناح اصلاح‌طلب بخواهد آن را موضوعی غریب نسبت به جریان خود بداند. لذا می‌توان گفت که این موضوع بهانه‌ای شده است جهت انتقام گیری رسانه‌ای نسبت به محمدرضا عارف، که طی روزهای گذشته بارها از لزوم حضور اصلاح طلبان در کابینه روحانی صحبت کرده بود.

مهدی هاشمی، آقازاده قدیمی
یکی از شناخته شده ترین آقازاده‌های سال‌های اخیر را می‌توان مهدی هاشمی دانست. هاشمی توانسته بود با استفاده از رانت‌های خود در قراردادهای مهم نفتی همچون توتال نقش آفرینی کند و سرانجام به دلیل اختلاس و دادن رشوه به زندان افتاد.

آقازاده باش، رای بیاور
البته قصه آقازاده‌ها به همین جا ختم نمی‌شود. این مسئله در انتخابات اخیر مجلس شورای اسلامی شکل جدید و جدی‌تری به خود گرفت. روزنامه اعتماد چند روز مانده به انتخابات مجلس شورای اسلامی، لیست انتخاباتی اصلاح‌طلبان را با عنوان "خیرالموجودین" اصلاحات، منتشر می‌کند. نکته جالب در این لیست، وجود اسامی افرادی است که به واسطه نسبت‌های فامیلی با سیاسیون مختلف، توانسته بودند به لیست راه پیدا کنند. آرمان در این لیست سابقه برخی افراد را اینطور ذکر می‌کند؛ فاطمه حسینی: دختر صفدر حسینی، فاطمه ذوالقدر: دختر نماینده سابق میناب. فارغ از اینکه سایر افراد لیست دارای تخصص بودند یا خیر، حضور این افراد نشان دهنده ساختاری شدن استفاده از رانت در میان سیاسیون است.

دورهمی‌های فامیلی دولت
برای ذکر نمونه‌های دیگر، درخصوص استفاده‌های فامیلی، می‌توان به اطرافیان رئیس جمهور اشاره کرد.

حسین فریدون، برادر رئیس جمهور به عنوان مشاور ارشد وی مشغول به فعالیت است؛ تخلفات مالی فریدون باعث شده بود تا مبلغی حدود 35 میلیارد تومان به عنوان وثیقه برای آزادی‌اش قرار دهند. غلامعلی خوشرو، پدر داماد حسین فریدون به عنوان نماینده ایران در سازمان ملل؛ اسماعیل سماوی، پسر عبدالله سماوی خواهرزاده روحانی و رئیس نهاد ارتباطات مردمی ریاست جمهوری، مهدی مونسان، خواهرزاده رئیس جمهور و رئیس گروه قطعات اتومبیل ایران، طاهره قیومی، فرزند خواهرزاده روحانی و مسئول نهاد ریاست جمهوری، علی اصغر مونسان خواهرزاده رئیس جمهور و مدیر منطقه آزاد کیش، اسدالله وطنی، شوهر خواهر روحانی و دبیر شورای عالی گزینش ریاست جمهوری؛ افرادی هستند که اسامی شان به عنوان نزدیکانِ با مسئولیت حسن روحانی، منتشر شده است.

راه حل؛ اصلاح ساختار قانون واخلاق مسئولین
این سوابق نشان می دهد استفاده نسبت های فامیلی یا به تعبیر حمیدرضا عارف، ژن خوب، برای رشد و ترقی، فقط در خانواده عارف نبوده است. نگاه برتری‌جویانه فرزندان مسئولین بر دیگران را باید در رفتار پدران آنها جستجو کرد. آنجا که مسئولین با فاصله از مردم حرکت کرده و سبک زندگی متفاوتی از آنها اتخاذ می کنند، اولین قدم برای زندگی متفاوت فرزندان‌شان نسبت به سایرین برداشته می‌شود. شاید بهتر باشد که این ساختار ناعادلانه روزی اصلاح شود. شاید برداشتن امتیازات خاص و ویژه‌ی چون حقوق بالا، مسکن ویژه، رانت‌های اطلاعاتی-اقتصادی و ... بتواند در این زمینه راهگشا باشد.

ساختاری که یک روز ممکن است به پیشنهاد طرحی برای عقیم سازی ژن های نه چندان برتر، همچون آن چیزی که شهیندخت مولاوردی گفته بود، ختم شود.