به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از کیهان، روزنامه زنجیره‌ای «شرق» بار دیگر و به بهانه‌ای دیگر به مطرح کردن جاسوس انگلیس، ابراهیم گلستان پرداخت و این بار با انتشار نامه وی به پرویز جاهد (یکی از فیلم‌بازهای خارج نشین) درباره بهرام بیضایی (فیلمساز فراری از وطن) در واقع به خیال خود با یک تیر، دو نشان زد!
شرق ضمن ردیف کردن القاب دهن پرکنی همچون «نویسنده و فیلمساز برجسته ایران» برای ابراهیم گلستان (که بعد از سال ۱۳۵۲ که به عنوان جاسوس انگلیس از ایران اخراج شد، یعنی در طول حدود ۴۵ سال، دیگر نه فیلمی ساخته و تقریبا نه چیزی به عنوان قصه و داستان نوشته است!) نامه وی را تمجید از بیضایی به شمار آورده است.
در نامه فوق که ظاهرا به دلیل نمایش یکی از فیلم‌های بیضایی در اسکاتلند و عدم اطلاع گلستان از جلسه‌ای با حضور بیضایی بوده، گلستان(علیرغم همه بدگویی‌های قبلی و با وجود ادامه همان لحن بی‌ادبانه در همین نامه نسبت به دیگران) ضمن اینکه ادعا می‌کند به جز فیلم «باشو غریبه کوچک»، هیچ‌کدام از فیلم‌های بیضایی (از جمله فیلم نمایش داده شده در اسکاتلند)را ندیده! اما عجالتا بیضایی را تنها کسی می‌داند که می‌بایست کاری در حق وی انجام می‌داده اما نتوانسته است! (با وجود ادعاهای پرطمطراق گلستان و مجیزگویانش مبنی بر تبحر وی در نویسندگی، جملات و عباراتنامه بسیار الکن و ناواضح است!)
در بخشی از نامه هم به تلاش عباس میلانی (ضد انقلاب فراری و همکار موسسه صهیونیستی هوور) اشاره شده که توانسته بیضایی را در آمریکا مشغول سازد. قابل ذکر اینکه میلانی در طول این مدت علاوه بر ایجاد کار برای بیضایی، به منظور تشویقش به ماندن در آمریکا، جوایزی را هم برایش تدارک دیده از جمله جایزه بنیاد موسوم به فرهنگ که توسط گروهی از ایرانی‌های دو رگه فراری تشکیل شده؛ افرادی که اغلب در آستانه انقلاب اسلامی به خارج کشور فرار کردند. جوایز این بنیاد اغلب به بهاییان فراری، ضد انقلابیون و یا جاسوس‌های شناخته شده اعطاء شده است.
فی المثل پیش از بیضایی علاوه بر خود «عباس میلانی»، «احسان یار شاطر» (بهایی وابسته به دربار شاه که مبلغ هنگفتی از بیت‌المال غارت کرد و در آمریکا ماندگار شد)، «ریچارد نلسون فرای» (از جاسوسان مشهور سازمان CIA که همراه آرتور پوپ در تحریف تاریخ و غارت آثار باستانی ایران نقش عمده‌ای داشت)، «امین بنانی» (دیگر بهایی فراری)، «حسین ضیایی» (ضد انقلابی فراری) و «هوشنگ سیحون» (بهایی وابسته به دربار پهلوی) نیز این جایزه را به عنوان میراث فرهنگی یا دستاورد فرهنگی دریافت کرده بودند!
جایزه دیگری که در این مدت با پادرمیانی عباس میلانی به بیضایی داده شده، جایزه متعلق به یک زن ثروتمند با نام «دریاباری» و بنیادی به نام وی بوده که اساس کمک‌هایش به ضدانقلابیون فراری به خصوص اعضای فرقه ضاله بهاییت است و از همین روی نیز اغلب جوایز یاد شده نیز به جز بیضایی به همین بهاییان فراری رسیده؛ مانند «هوشنگ سیحون»، «احسان یارشاطر» و... و البته ضد انقلابیون خارج نشین و وابستگان محافل صهیونی همچون «ایرج پزشکزاد» و «شهرنوش پارسی پور» و...
گفتنی است نشریات و روزنامه‌های زنجیره‌ای معمولا اخبار و گزارش‌های بنیاد «دریاباری» و فعالیت‌های آن را به طور کامل پوشش داده‌اند!
