به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ یکی از شیوه‌های درآمدزایی اپراتورهای تلفن همراه، از طریق دریافت هزینه تبلیغات پیامکی گسترده شرکت‌هایی است که برای تبلیغ کالا و یا خدمات خود به ارتباط پیامکی با مشترکین اپراتورها متوسل می‌شوند. آنها از این طریق سعی در جذب مخاطب و مشتری دارند و در همین راستا چند سالی است که شاهد هجوم شرکت‌ها و بنگاه‌ها مختلف برای توزیع گسترده تبلیغات بین مشترکین هستیم.
البته از آنجا که توزیع این پیامک‌ها بواسطه تعداد بسیار بالا، سود هنگفتی را نصیب اپراتورها و بطور کلی مجموعه مخابرات می‌کند، فراهم کردن زمینه‌ها برای افزایش این نوع تبلیغات از سوی نهادهای مخابراتی امری بدیهی محسوب می‌شود و یک بررسی کلی با محوریت افزایش روزافزون دریافت پیامک‌های تبلیغاتی نشان می‌دهد که شیرینی این منبع درآمدزایی برای متولیان توزیعش تا چه اندازه دلنشین بوده است.
دلنشینی حاصل از دریافت هزینه‌های این تبلیغات پرسود، تا بدان حد بوده که اغلب مشترکین اپراتورهای تلفن همراه از هجم پیامک‌های تبلیغاتی به ستوه آمده و یکی از سوالات رایج در بین مردم همواره پرسش از چگونگی مسدود کردن دریافت این پیامک‌ها است.
لکن فارغ از تعداد بالای دریافت روزانه این پیامک‌ها، بعضا آنچه که موجبات تعجب و یا حتی تحیر مخاطبان را فراهم می‌آورد، محتوای این پیامک‌ها است که مفاهیمی را در بر می‌گیرد که نه تنها تناسبی با چارچوب فرهنگی کشور ندارد، بلکه در برخی موارد ادبیات بکار رفته در این تبلیغات، ادبیاتی زننده و نا مناسب است.
چه کسی مسئول است؟
انتشار پیامک‌های انبوه اما با محتوای نسبتا نامناسب، بحث اهمیت نظارت بر این امر را پیش می‌کشد و موجب می‌شود که به سراغ طرح این سوال برویم که اساسا چه سازوکاری برای نظارت بر محتوای این پیامک‌های ارسالیِ تبلیغاتی تعیین شده که مانع انتشار مفاهیم نه چندان مناسب شود و همچنین توزیع این پیامک‌ها را ضابطه‌مند نماید؟
در مقام پاسخ به سوال طرح شده می‌توان به این نکته اشاره کرد که از لحاظ قانونی و بنابر مصوبه شورای عالی فضای مجازی در تاریخ 24 اسفند سال 94 بررسی تخلفات این حوزه بر عهده هیئتی متشکل از اعضای دستگاه‌های مختلفِ مسئول است. چنانچه که در ماده دوم این مصوبه تصریح می‌کند: «هرگونه محتوا در خدمات پیامک انبوه و ارزش افزوده پیامکی باید با رعایت قوانین و مقررات کشور و عدم مغایرت با ارزش ها ایرانی - اسلامی باشد. به منظور پایش محتوا، کار گروهی با مسئولیت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و عضویت نمایندگان دادستانی کل کشور، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، وزارت اطلاعات، وزارت کشور، وزارت دادگستری، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، سازمان تبلیغات اسلامی، نیروی انتظامی و مرکز ملی فضای مجازی تشکیل شده و گزارش عملکرد آن هر شش ماه به دبیرخانه شورای عالی فضای مجازی ارائه می شود.»
به عنوان مثال می توان به پیامکی که اخیرا به برخی از مشترکین یکی از این اپراتورها ارسال شده، اشاره کرد که مربوط به تبلیغات نرم افزاری با محتوای ردیابی است. اما آنچه که موجب بحث برانگیز شدن این پیامک شده ادبیات و اصطلاحات بکار گرفته شده در متن این پیامک است که مطلقا در هیچ چارچوب فرهنگی و ادبی کشور نمی‌باشد و علنا هنجارهای اخلاقی رسمی کشور را زیر پا گذاشته است. متن این پیامک بدین شرح است: "همسر،دوس‌دختر/دوس‌پسر الان با چه کسی هست؟" و در ادامه لینک ورودی سایت فروشنده نوعی نرم افزار ردیابی قرار داده شده که کلمات استفاده شده در متن پیامک مورد نظر تیتر سایت بوده و مهم‌ترین قابلیت این نرم افزار با ادبیاتی بسیار نامناسب "مچ‌گیری" برشمرده شده است.
حال جای سوال دارد که دستگاه‌های متولی نظارت بر این پیامک‌ها دقیقا چه مصادیقی را مغایر با ارزش‌های ایرانی-اسلامی می‌دانند و تحت چه شرایطی مطابق قانون با توزیع کنندگان چنین تبلیغاتی برخورد می‌کنند.
و اینکه آیا توزیع پیامک‌هایی که مستقیما بنیان خانواده را هدف قرار داده، از مصادیق تخلف محسوب می‌شود یا خیر؟
