آن روز که اصلاح‌طلبان تندی‌های حسن روحانی را در جریان رقابت‌های انتخاباتی می‌دیدند، شاید فکر این را هم نمی‌کردند که ماجرای انتخابات 92 این‌بار به صورت جدی‌تری برای آنها تکرار شود و باز هم در دولت حسن روحانی پاسخ حمایت‌های خود را با پشت‌پا زدن اعتدال و توسعه‌ای‌ها و کارگزارانی‌ها ببینند.
روزی که اصلاح‌طلبان آرای خاموش خود را با تمام قوا به پای صندوق رای حسن روحانی آوردند تا شاید فضای تندروی‌های گذشته را مجددا برای خود باز کنند، گمان می‌کردند اظهارات تند روحانی در ایام انتخابات در همدان و تبریز همان حرف دل آنهاست و این سخنان به نوعی فصل جدیدی از همکاری‌های روحانی با آنها را رقم خواهد زد.
اعضای این جریان سیاسی گمان می‌کردند حرف‌های هفته قبل از انتخابات حسن روحانی واقعیت ذاتی رئیس دولت یازدهم است و آنها می‌توانند با همراه شدن با این واقعیت جدید به آنچه در سالیان گذشته از دست داده‌اند دوباره دست یابند و دوباره به حکمرانی رادیکال بر کشور برسند، یعنی دقیقا آن چیزی که اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80 تجربه کرده بودند و البته سال 88 هم برای تصاحب آن دست به قماری بزرگ زده بودند.
دیروز اما پس از آنکه نتیجه رای اعتماد مجلس به وزرای پیشنهادی حسن روحانی مشخص شد، پرده آخر و به عبارتی عاقبت رفاقت اصلاح‌طلبان با رئیس دولت یازدهم و دوازدهم رونمایی شد.
اصلاح‌طلبان که قبلا و در جریان بستن لیست کابینه دوازدهم بارها اظهار کرده بودند خط قرمز ما وجود رحمانی‌فضلی در کابینه حسن روحانی است، دیدند نه‌تنها وی دوباره برای وزارت کشور به مجلس معرفی شد، بلکه با هماهنگی علی لاریجانی و حسن روحانی با رای بسیار بالایی دوباره به وزارت کشور راه یافت.
حالا اصلاح‌طلبان که مکرر بیان می‌کردند پیروز انتخابات مجلس شده‌اند، می‌بینند که خط قرمز آنها با رای بالایی یعنی با250 رای دوباره به وزارت کشور راه یافته و لیست امید مجلس نتوانسته حداقلی از تاثیر را در رای‌آوری رحمانی‌فضلی داشته باشد.
حضور سیدعباس صالحی در وزارت فرهنگ و ارشاد اما پاتک دوم حسن روحانی به اصلاح‌طلبان است. خیلی‌ها می‌دانند سیدعباس صالحی چندین فرسنگ با پارادایم اصلاح‌طلبان و انتظارات آنها از وزیر فرهنگ در دولت حسن روحانی فاصله دارد و حالا با رای بالایی که عضو سابق هیات مدیره دفتر تبلیغات اسلامی از مجلس گرفته، مشخص شده لیست امید تا چه حدی توانسته بدنه رای اصلاح‌طلبان را ناامید کند. سیدعباس صالحی دیروز با 242 رای به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رفت. محمدجواد آذری‌جهرمی اما شاید دیگر وزیری باشد که اصلاح‌طلبان هرگز تصور وزارتش را هم نمی‌کردند. وقتی آذری‌جهرمی از سوی حسن روحانی به مجلس معرفی شد رسانه‌های اصلاح‌طلب با پروپاگاندای خاصی تلاش کردند این گزینه جوان وزارت را تخریب کنند. آنها حتی مدعی شدند «آذری بازجوی فنی وزارت اطلاعات در جریان وقایع سال 88 بوده است و حالا تلاش می‌کند با حضور در وزارت ارتباطات محدوده آزادی‌های اجتماعی را در دولت حسن روحانی کوچک‌تر کند».
دیروز اما تلاش‌های بسیار گسترده اصلاح‌طلبان برای انداختن آذری‌جهرمی از کابینه روحانی هم نتیجه‌بخش نبود و به وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات رفت تا یک شبه‌کابوس برای اصلاح‌طلبانی باشد که با تمام قوا حسن روحانی را به عنوان یگانه کاندیدای خود در انتخابات معرفی کرده و حتی حاضر شده بودند اسحاق جهانگیری را هم پای او قربانی کنند.
رودست دیروز حسن روحانی و علی لاریجانی به اصلاح‌طلبان اما به همین چند مورد ختم نمی‌شود و شاید بتوان گفت ناباورانه‌ترین وقایع نه درباره وزرای کشور، ارتباطات و ارشاد رخ داده و نه حتی در عدم معرفی گزینه پیشنهادی اصلاح‌طلبان برای وزارت علوم به مجلس، بلکه باید گفت ناباورانه‌ترین اتفاق برای اصلاح‌طلبان انداختن حبیب‌الله بیطرف از کابینه دوازدهم بود. دیروز اصلاح‌طلبان گمان نمی‌کردند گزینه مهم آنها در کابینه پیشنهادی که 142 نفر تقاضای سخنرانی در مجلس در موافقت با وی را داشتند از رفتن به دولت بازماند.
بیطرف از نزدیک‌ترین افراد به حلقه اصلی اصلاح‌طلبان است چنانکه تمام دوران دولت‌های هفتم و هشتم یعنی تمام 8 ساله دولت اصلاحات را در جایگاه وزیر در وزارت نیرو سپری کرده و حالا که به عنوان سهم بزرگ اصلاح‌طلبان در کابینه دوازدهم معرفی شده، با لابی دولت و مجلس از رفتن به دولت بازمانده و این گزینه مهم‌شان هم نتوانسته از فیلتر مجلسی که مدعی شده بودند اکثریت آنها از لیست امید هستند عبور کند.
عدم کسب رای اعتماد حبیب‌الله بیطرف از مجلس علی لاریجانی بیش از گذشته مشخص می‌کند کم و کیف حضور نمایندگان امید در مجلس چگونه است، چقدر توانمند هستند و به چه میزان می‌توانند کار خود را پیش ببرند، هرچند خیلی‌ها معتقدند دولتی‌ها بیطرف را معرفی کردند تا اصلاح‌طلبان را آرام کنند ولی نگذاشتند همین وزارت خدماتی و کم‌اثر در کلیت دولت هم در دست آنها بماند و به همین میزان نقش‌آفرینی کنند.
حالا اما خوب است اصلاح‌طلبان بنشینند و سهم خود را از دولت دوازدهم ببینند و حتی آن را با دولت یازدهم که عارف در سال 92 با فداکاری شرایط تشکیل آن را برای روحانی فراهم آورده بود، مقایسه کنند تا ببینند چه را در دوران انتخابات کاشته‌اند و امروز چه برداشت کرده‌اند.
