به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ روز گذشته صادق زیباکلام استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران و از شخصیت‌های مطرح اصلاح‌طلبان طی یادداشتی در روزنامه آفتاب یزد به نقد کابینه‌ی دوازدهم که عمده وزرای پیشنهادی آن رای اعتماد گرفتند، پرداخت.
این استاد علوم سیاسی در تشریح ارتباط این کابینه و عملکرد فراکسیون امید در مجلس شورای اسلامی، ضمن انتقاد به عملکرد این فراکسیون در بخش ابتدایی این یادداشت نوشت: «رای نیاوردن آقای بیطرف و ناپلئونی رای آوردن آقای حجتی از یک سو و رای آوری رحمانی فضلی و آقای جهرمی از سوی دیگر یک شکست برای ما بود.»
به عبارت دیگر این استاد اصلاح‌طلب دانشگاه با ذکر این جمله یادآور شده که پشت کردن نمایندگان مجلسی که تعداد قابل توجهی از آنان از طریق حضور در لیست امید موفق به راهیابی در مجلس شده‌اند، تا چه میزان محسوس و علنی است
زیبا کلام اظهار نظر در رابطه با ناکارآمدی نمایندگان لیست امید در پیش بردن منافع و مطالبات بدنه اصلاح‌طلبان را، حاصل از "صداقت" و همچنین دوری از "حرف های کلیشه ای چند ماهه و چند ساله اخیر" دانسته است.
نگاهی به این سخنان در کنار مطالعه سایر اظهاراتی که از سوی زیباکلام در همین رابطه وجود دارد، می‌تواند در بررسی و تحلیل مسائل مربوط به مجلس، فراکسیون امید و ارتباط آنها با کابینه دوازدهم تا حدود زیادی راهگشا باشد.
رحمانی فضلیِ خوب، رحمانی فضلیِ بد
یکی از نکاتی که در این یادداشت زیباکلام مشهود است، عدم رضایت وی از کسب رای اعتماد توسط عبدالرضا رحمانی فضلی وزیر کشور پیشنهادی کابینه دوازدهم است. زیباکلام با نام بردن از رحمانی فضلی در کنار آذری جهرمی از آنها به عنوان وزرایی یاد می‌کند که قاعدتا با ترکیب اصلاح‌طلب‌گونه مجلس دهم نباید موفق به کسب رای اعتماد از صحن بهارستان می‌شدند.
زیبا کلام حضور آنها در کابینه جدید را صراحتا به ناکارامدی اصلاح‌طلبان پیوند می‌زند لکن آنچه که زیباکلام در مذمت وزارت مجدد رحمانی فضلی و غفلت فراکسیون امید عنوان می‌کند در تناقض با اظهارات گذشته وی در این رابطه است.
چرا که این استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران، در خرداد سال 96 و در بحبوحه شادی‌های حاصل از پیروزی روحانی در انتخابات در بخش‌هایی از یکی یادداشت‌های خود پیرامون کارنامه دوره وزارت رحمانی فضلی می‌نویسد: «رحمانی فضلی نیز عملکرد خوبی به‌رغم گلایه‌های اصلاح‌طلبان در عدم تغییر استانداران و فرمانداران احمدی‌نژادی دارد و در مجموع وزارت کشور را به خوبی اداره کرده و از صداقت و اعتماد خوبی برخوردار است.» و همان‌طور که از این متن مشهود است، وی گلایه‌های اصلاح‌طلبان از رحمانی فضلی را بی‌مورد خوانده و به ستایش وزیر کشور اهتمام ورزیده است.
به هر حال کنار هم قرار دادن این دو قول از صادق زیبا کلام، درحالیکه در فاصله کمتر از سه ماه، یکی در حمایت از وزیر کشور دولت یازدهم و آن یکی هم در باب مذمت کسب رای اعتماد مجدد رحمانی فضلی برای حضور در دولت دوازدهم ایراد شده، تا حدود زیادی مخاطبان و بخصوص بدنه اجتماعی اصلاح‌طلبان را دچار سردرگمی می‌کند؛ که حقیقتا کدامیک از این دو اظهار نظر قابل اطمینان بوده و بالاخره رحمانی فضلی از صداقت و اعتماد در وزارت کشور برخوردار بوده و یا انتخاب مجدد وی به عنوان وزیر، حاصل کم‌کاری و دایره محدود اثرگذاری اعضای فراکسیون امید است.
وقتی که زمین کج است...
نکته دیگری که در یادداشت اخیر زیباکلام در روزنامه آفتاب یزد به چشم می‌خورد و وی با طرح آن در صدد تشریح علت ناکامی لیست امیدی‌های مجلس برآمده، رد صلاحیت‌های شورای نگهبان است. این استاد دانشگاه تهران در این راستا در قسمتی از یادداشت عنوان می‌کند:«به عقیده من بیش از آنکه این اتفاق به معنای شکست اصلاح‌طلبان در روزگذشته مجلس باشد، حاصل ردصلاحیت‌هایی است که باعث شد نامزدهای اصلاح طلب نتوانند وارد مجلس دهم شوند و در نتیجه این رد صلاحیت ها کسانی وارد مجلس می‌شوند که حاصل آن، رای دیروز مجلس می‌شود.»
به عبارت بهتر زیباکلام ضمن پذیرش تلویحی ناتوانی منتخبین منتسب به اصلاح‌طلبان، علت چنین شرایطی را رد صلاحیت دانسته و شورای نگهبان را مسئول مستقیم عدم کسب رای اعتماد توسط حبیب الله بیطرف و متقابلا کسب رای اعتماد بوسیله امثال رحمانی فضلی برشمرده است.
در این خصوص نیز می‌توان به اظهارات و عملکرد گذشته زیباکلام در ایام انتخابات مجلس شورای اسلامی در اسفند ماه 94 رجوع کرد. در واقع ایام قبل از انتخابات 7 اسفند، روزهایی بود که وی شهر به شهر و دانشگاه به دانشگاه می‌گشت و از لزوم شرکت در انتخابات می‌گفت در رابطه با رای به تمامی اعضای فهرست‌های اصلاح‌طلبان در سراسر کشور سخن می‌راند و حتی در ویدئویی که در دفاع رای به لیست امید از خود منتشر کرد بدون اشاره به ضعف اعضای لیست امید، مهم‌ترین حُسن در رای به فهرست اصلاح‌طلبان را، جلوگیری از حضور اصولگرایان در مجلس خوانده و عنوان می‌کند که اگر مجالس قبلی در راس امور نبودند، بخاطر حضور اصولگرایان در مجلس بوده و عدم حضور آنها را مقدمه‌ای برای تشکیل مجلسی که "بله قربان‌گو" نباشد، ذکر می‌کند.
در واقع در ایام تبلیغات انتخابات، زیباکلام و یارانش سخنی از احتمال ضعف کاندیدای مد نظر خود در مقام یک نماینده مجلس کارامد به میان نمی‌آورند و همه این‌ها در حالی رقم می‌خورد که زیباکلام در گفتگویی با حسین دهباشی می گوید نمایندگان منتسب به لیست امید "بی عرضه" هستند و علت حمایتش از لاریجانی برای تصدی کرسی ریاست مجلس دهم را همین "بی عرضگی" اعلام اضافه می‌کند که از همان اول می‌دانست که اعضای فهرست امید حتی "عرضه" گرفتن کمیسیون‌های مجلس را هم نداشتند و اما کلیدی‌ترین مسئله‌ای که زیباکلام در مقابل دهباشی خاطرنشان می‌کند،این است: "این‌ها مشتی آدم بودند که معلوم نیست اصلا برای چه به مجلس رفتند.
با بررسی این بخش از اظهارات این فعال سیاسی که به آن اشاره شد ابهامات فراوانی در ارتباط با نظرات صادق زیباکلام در ذهن ایجاد می‌شود که در صدر این ابهامات ماهیت دوگانه اظهارات وی قرار دارد و در واقع تشخیص اینکه کدام ماهیت این سخنان و یادداشت‌ها مورد تایید خود اوست. چرا که طبق بررسی تنها دو محور از آخرین یادداشت زیباکلام و مقایسه آن با نظرات گذشته نه چندان دور وی، به وضوح تقابل برخی از آنها با یکدیگر مشخص می‌شود به گونه‌ای که سخت بتوان تشخیص داد، علت چرخش‌های این استاد دانشگاه چیست و ریشه آن به کجا باز می‌گردد.
